Ο Μπόρις Ακούνιν, ψευδώνυμο του συγγραφέα Γκριγκόρι Τσκαρτισβίλι, γεννήθηκε το 1956 στη Γεωργία από πατέρα Γεωργιανό και Ρωσίδα μητέρα, αλλά μεγάλωσε στη Μόσχα όπου και σπούδασε ανατολικές γλώσσες. Αν και το φιλολογικό του όνομα θυμίζει τον Ρώσο αναρχικό Μπακούνιν, αιώνιο αντίπαλο του Καρλ Μαρξ, όπως διασαφηνίζει ο ίδιος, είναι απλώς δάνειο της ιαπωνικής λέξης ακούνιν, που σημαίνει τον κακό, τον μοχθηρό, τον λωποδύτη. Πριν από τον Φαντόριν, ο Ακούνιν ήταν περισσότερο γνωστός στη Ρωσία ως μεταφραστής διαφόρων Ιαπώνων συγγραφέων, ιδίως του Γιούκιο Μισίμα. Εκτός από τα βιβλία του, που έχουν ως ήρωα τον Εράστ Πέτροβιτς Φαντόριν, και τα οποία καλύπτουν την περίοδο από το 1877 ως το 1917 , ο συγγραφέας άρχισε και μια δεύτερη σειρά, με ηρωίδα την Πελαγία, μια Ρωσίδα μοναχή, ανάλογη με τη μις Μαρπλ της Άγκαθα Κρίστι, ενώ εξέδωσε και το εκτενές δοκίμιο Ο συγγραφέας και η αυτοκτονία. Επιπλέον, ξεκίνησε τελευταία και μια άλλη, τρίτη σειρά έργων, στην οποία τον κύριο χαρακτήρα αποτελεί ο Νικολάι Φαντόριν, συγγενής του Εράστ Πέτροβιτς Φαντόριν. Τα βιβλία του, όπως επεσήμανε η κριτική, πρόσφεραν (από το 1998) στους Ρώσους μια σύνδεση με το χαμένο παρελθόν τους, που διακόπηκε βίαια από την Οκτωβριανή επανάσταση, χωρίς να εξιδανικεύουν καθόλου το τσαρικό καθεστώς, το οποίο περιγράφουν με εντιμότητα, δείχνοντας ότι ο συγγραφέας δε δίνει δεκάρα για την αυτοκρατορική οικογένεια και τους πάλαι ποτέ ευγενείς. Αντίθετα ό,τι κατορθώνει ο Φαντόριν, όπως και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες των έργων του, επιτυγχάνεται παρά την αντίδραση των αρχών. Τα έργα του Μπόρις Ακούνιν έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι δύο γλώσσες.

Ο Πέτρος Ανταίος (λογ. ψευδώνυμο του Σταύρου Γιαννακόπουλου), γεννήθηκε στην Προύσα και μεγάλωσε στην Μυτιλήνη, σε περίοδο ανθοφορίας της Λεσβιακής Πνευματικής Άνοιξης. Άρχισε να δημοσιεύει στα νεοελληνικά γράμματα από 18 χρονών. Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική και αργότερα στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας. Τις μέρες της εισβολής των ναζί στην Ελλάδα ίδρυσε τη "Φιλική Εταιρεία Νέων". Ήταν γραμματέας της ΚΕ του ΕΑΜ των νέων, από τους οργανωτές της ΕΠΟΝ και επικεφαλής των επονιτών ανταρτών του ΕΛΑΣ (η μαρτυρία του "Πώς ιδρύσαμε την ΕΠΟΝ" διασώζεται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, "Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά", Εστία, 2005). Στην υπερορία σε συνεργασία με τον Έρενμπουργκ, την Αιχμάτοβα και άλλους σοβιετικούς συγγραφείς παρουσίασε έργα τριάντα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων. Έργα του δημοσιεύτηκαν στα ρωσικά και στις κυριότερες γλώσσες των λαών της πρώην ΕΣΣΔ, καθώς και μεγάλος αριθμός άρθρων του στο κεντρικό τύπο της Μόσχας, φωτίζοντας τους αγώνες, τις δοκιμασίες και τις πνευματικές κατακτήσεις του ελληνικού λαού. Μετά τον επαναπατρισμό του εξέδωσε πολλά έργα του (μεταξύ των οποίων δύο μυθιστορήματα και μια συλλογή διηγημάτων) και μεταφράσεις Πούσκιν, Τολστόι, Μπούνιν, Μαγιακόφσκι, Ριμπακόφ, Τουργκένιεφ, Ντοστογιέφσκι κ.ά.