Δυο σπίτια μπροστά στη θάλασσα, το ένα δίπλα στο άλλο. Χωρίς μεσοτoιχία. Ένας άνδρας και μια γυναίκα. Μαζί και χώρια. Μια σχέση εκρηκτική μα και αδιέξοδη. Με τα ερείπια του παρελθόντος και ό,τι περισώθηκε. Με την τιμωρία για την παραβίαση των κανόνων της ηθικής να παραμονεύει. Έρωτες εκπνέουν και γάμοι αποδομούνται. Οι ήρωες είναι παγιδευμένοι αλλά όχι αναγκαστικά αθώοι. Ανάρμοστη η σχέση τους και ανοίκεια. Το φως με το σκοτάδι εναλλάσσονται και αναμετριούνται. Ο καθρέφτης στρεβλώνει τα είδωλα και η εκδίκηση ζητάει το μερτικό της. Η εμμονή σαρώνει στο διάβα της απώλειες και αντιστάσεις, αποκοιμίζει ενοχές και ακυρώνει ηθικές επιταγές.
Μια φωνή από τον τάφο, ο απόηχος καιρών ζοφερών, αναγκάζει απότομα τους ήρωες, σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της ζωής τους, να έρθουν αντιμέτωποι με όλα αυτά που δεν κατόρθωσε να επουλώσει ο χρόνος. Τι θα φέρει η τελική αναμέτρηση με την αλήθεια;
«Ευτυχία ένιωθα μόνο όταν ήμουν κοντά σου. Από την πρώτη στιγμή. Ένιωθα ζωντανός. Και ήσουν παιδάκι, παιδάκι, Λίλα, παιδάκι, με μάτια που σκάλιζαν την ψυχή μου. Κι όταν έφυγες, άνοιξα ένα παράθυρο στη νύχτα. Τόσα χρόνια! Αφήσαμε τον χρόνο να γλιστρήσει μέσ’ απ’ τα δάχτυλά μας. Πώς θα γραφεί η δικιά μας ιστορία, Λίλα; Θα υπάρξει ιστορία;»
Ένα μυθιστόρημα που συνεπαίρνει τον αναγνώστη με τις συγκρούσεις, τις απρόβλεπτες ανατροπές και, προπάντων, με τις περίεργες ενέδρες που στήνει η μοίρα στους ανθρώπους.