Το σχολείο είναι γεμάτο κουλ φασόλια, αλλά ο ήρωάς μας δεν είναι ένα από αυτά. Κάποτε τους έκανε παρέα, αλλά μετά τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα όλα τού πάνε στραβά και δεν νιώθει καθόλου κουλ. Κάποια μέρα όμως του συμβαίνει κάτι εκπληκτικό. Κάτι που θα τον κάνει να καταλάβει ότι η ευγένεια και η καλοσύνη σε κάνουν πιο κουλ απ’ ό,τι η εμφάνιση.

Αν η πρώτη ομάδα κοινωνικοποίησης του παιδιού είναι η οικογένεια, η δεύτερη είναι το σχολείο. Και από την ηλικία των έξι-επτά περίπου και μετά, το σχολείο, οι συμμαθητές, το κοινωνικό στάτους μέσα και έξω από την τάξη αποκτούν τεράστια σημασία για τα παιδιά. Κυρίως γιατί μαθαίνουν μέσα εκεί τον τρόπο με τον οποίο θα στέκονται στις ευρύτερες κοινωνικές ομάδες στο μέλλον, χτίζουν ή τους γκρεμίζουν την αυτοπεποίθησή τους, την αυτοεκτίμησή τους, την ομαδικότητα και την αλληλεγγύη.
Έτσι και το φασόλι μας: θέλει να ανήκει στην ομάδα των κουλ φασολιών. Αλλά τι είναι κουλ; Είναι η εμφάνιση; Τα ταλέντα; Οι αθλητικές δεξιότητες;
Ο Τζόρι Τζον και ο Πιτ Όσγουολντ πιστεύουν ακράδαντα πως όχι. Κουλ είναι ένα ενθαρρυντικό κλείσιμο του ματιού, ένα χέρι που θα σε βοηθήσει να σηκωθείς, κάποιος που θα είναι δίπλα σου όταν τον χρειαστείς.