«Δεν είχαν προσέξει τον Βόλκοφ και βάδιζαν καταπάνω του –ο στρατιωτικός ειδικός και οι τρεις άλλοι, όπως φάνηκε, των Μυστικών Υπηρεσιών, που είχαν έρθει από την Πεσαβάρ ... και αυτός, προσεκτικά ... κατέβασε αργά τη φωτογραφική μηχανή, άνοιξε πασπατεύοντας τη θήκη, σκόπευσε και, κρυμμένος πίσω από τις ράχες, τα σαρίκια, τα τουρμπάνια, έπιανε με το φακό το πλήθος, την επιγραφή “Καλώς ήρθατε στο Πακιστάν”, τους δύο χωροφύλακες και αυτούς τους τέσσερις που πλησίαζαν. Και τράβηξε ... Φωτογράφιζε το μακρυπρόσωπο ανώτερο, που βάδιζε μπροστά με την περπατησιά του Γουέστ Πόιντ και το δεύτερο με τα γυαλιά και τη χωρίστρα, που έμοιαζε με τους όμοιούς του της CIA και τους δύο νεαρούς παλικαράδες με τις ροδοκόκκινες κεφάτες φάτσες, που έδειχναν έτοιμοι να ρίξουν δεξιά και αριστερά σαν αχτύπητοι πιστολάδες του σινεμά.»

Το μυθιστόρημα του Αλεξάντρ Προχάνοβ Ένα δέντρο στην καρδιά της Καμπούλ, αποτελεί μια μαρτυρία για το Αφγανιστάν μετά από την Επανάσταση του 1978. Η αντεπαναστατική ένοπλη εξέγερση στην Καμπούλ, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στους περιφερειακούς δρόμους, οι αναμετρήσεις με τα ένοπλα αντεπαναστατικά τάγματα ισλαμιστών που πέρασαν μέσω του Πακιστάν κ.ά. αποτελούν το φόντο της δράσης των βασικών ηρώων του έργου.