Tο βιβλίο αναδεικνύει το γεωχωρικό διακύβευμα, με όλα τα συναφή του θέματα, ζητήματα και προβλήματα, που αποτελούν δομικό πρόβλημα της χώρας, από την Επανάσταση του 1821 μέχρι την εποχή μας. Ένα σημαντικό θέμα που δεν απασχολεί το κύριο ρεύμα της ιστοριογραφίας. Ένα πρόβλημα δια­χρονικής απόκλισης από το ευρωπαϊκό πρότυπο, που γίνεται κατανοητό αν εστιάσει κανείς σε βασικές πτυχές του, όπως π.χ. η χαρτογραφία, η χαρτογράφηση, οι χάρτες, το κτηματολόγιο, η διαχείριση της γεωγραφικής πληροφορίας, η τακτοποίηση των χρήσεων της γης, η κανονικοποίηση του γεωχωρικού σχεδιασμού σε όλες τις χρηστικές του κλίμακες – τοπικής, περιφερειακής, επικράτειας. Προσπαθεί να εξηγήσει τους λόγους διαιώνισης του προβλήματος. Την επιρροή του στην παγίωση νοσηρών και φοβικών νοοτροπιών της διοίκησης στα θέματα της γης, που επιβαρύνουν τη σχέση κράτους-πολιτών και καταλήγουν τελικά σε αντιπαραγωγικές και αντιαναπτυξιακές νοοτροπίες και αγκυλώσεις μη συμβατές με την έννοια και τις πρακτικές ευρωπαϊκού κράτους. Συμβάλλει στον αναστοχασμό για το τι είδους ευρωπαϊκό κράτος πετύχαμε να φτιάξουμε μετά την Επανάσταση του 1821, και τι πετύχαμε τα 200 χρόνια από τότε· όταν δεν έχουν ακόμα λυθεί πολλά θέματα από τα τεχνολογικά και διαχειριστικά συναφή, περί τον γεωχώρο, που αποτελούν προαπαιτούμενα ανάπτυξης ενός κανονικού δημοκρατικού κράτους, πεπεισμένα ευρωπαϊκού.