Απόντος του σώματος, η ψυχή ίπταται και ο “Μεταθανάτιος Χαρταετός” (Εκδόσεις Γκοβόστη), δίνει φτερά στην πρώτη ποιητική συλλογή της Έφης Καραλέξη, για να πετάξει σε ένα σύμπαν, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Οι σκέψεις εναλλάσσονται γοργά, τα συναισθήματα γίνονται ακόμα πιο έντονα, καθώς κομμάτια της ψυχής αναδιπλώνονται μπροστά σε πλήθος εικόνων, που αιχμαλωτίζουν μία κατάθεση ψυχής της ίδιας της ποιήτριας.

Λέξεις διάσπαρτες, που υπαινίσσονται-όταν δεν την εκφέρουν ρητά- εκείνη τη διάφανη γραμμή ανάμεσα στον έρωτα και την απογοήτευση, τον θάνατο και τη ζωή, τη νύχτα και τη μέρα, τη μνήμη και τη λήθη, την κραυγή και την σιωπή… Μοτίβα αλληγορικά αλλά ταυτόχρονα αληθινά, στιγμιαίες συλλήψεις, που καθηλώνουν τη σκέψη και αγκαλιάζουν ό,τι αγαπημένο περιπλανιέται στη μνήμη εν τη απουσία του, τη μάνα, τη νιότη…

Πρόκειται αναμφίβολα για μια ποιητική συλλογή με εναλλαγή εικόνων-οικείων φαινομενικά-ικανών ωστόσο να αποκαλύψουν την εσωτερική τους δυναμική στον αναγνώστη, που ρουφάει αχόρταγα κάθε σελίδα.

ΔΥΣΚΟΛΗ ΜΕΡΑ
Η μια μου μπότα
σε παγωμένα γλίστρησε
κι απ’ το λεμόνι
γλυκός χυμός σε ξεραμένα χόρτα.
Στο πορτοκάλι που άνοιξα
δροσιά αναζητώντας,
μια σταχτιά πεταλούδα
τις νύμφες της εκοίμιζε
γελώντας.
Τη νύχτα
Τη νύχτα έστιψα να στάξει μέρα.
Μιαν άλλη μέρα.