Το βιβλίο αυτό για την Εξέγερση της Κροστάνδης το ζήτησε από τον Άρη Αλεξάνδρου ο εκδότης Χ. Φυτράκης για να το εντάξει σε μία σειρά βιβλίων που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του 1970 με τον τίτλο «Τα φοβερά ντοκουμέντα». Με τη γνωστή του ευσυνειδησία, ο Αλεξάνδρου δεν έκανε μια δουλειά απλώς διεκπεραιωτική, αλλά έγραψε ένα από τα καλύτερα βιβλία διεθνώς επί του θέματος.

Μολονότι στην αφήγηση του Αλεξάνδρου είναι εμφανής η συμπάθειά του για τους εξεγερμένους της Κρονστάνδης, η παροιμιώδης πνευματική του εντιμότητα έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζονται λεπτομερώς όλες οι απόψεις, ώστε να σχηματίσει ο κάθε αναγνώστης ιδίαν άποψη.Το βιβλίο, που στην πρώτη έκδοση δεν αναγράφει καν στο εξώφυλλο το όνομα του Αλεξάνδρου, αλλά μόνο στη σελίδα τίτλου, κυκλοφόρησε στα τέλη του 1975. Δυστυχώς, ο τότε εκδότης είχε κάνει κάποιες αυθαίρετες «διορθώσεις» στη γλώσσα του συγγραφέα, που είχαν σαν αποτέλεσμα μια επιστολή διαμαρτυρίας (ενδεικτική κι αυτή του ήθους και της ευγένειας του Αλεξάνδρου ακόμα και όταν τον έθιγαν), την οποία παραθέτουμε ως παράρτημα.Με βάση αυτή την επιστολή, αποκαταστήσαμε –κατά το δυνατόν– το κείμενο, εκσυγχρονίζοντας απλώς μερικούς ορθογραφικούς τύπους που θα ξένιζαν τον σημερινό αναγνώστη.



Ό,τι και να γράψω για την τιμή που μου έκανε η Καίτη Δρόσου, με την ευγενική της άδεια να επανεκδώσω έπειτα από 40 χρόνια το λησμονημένο και εν πολλοίς άγνωστο αυτό βιβλίο, θα είναι λίγο.

Το να βυθιστεί κανείς στο ιστορικό νόημα εκείνης της εξέγερσης οδηγημένος από τις λέξεις του Άρη Αλεξάνδρου, είναι δώρο ζωής.Για το Πανοπτικόν, δεν θα μπορούσα να φανταστώ μεγαλύτερη τιμή, και για εμένα μεγαλύτερη συγκίνηση.
Τούτη η δεύτερη έκδοση λοιπόν, ας είναι αφιερωμένη στην «γιαγιά-Καίτη».
Ο «στρατάρχης» Τρότσκι απειλεί την επαναστατημένη και λεύτερη Κρονστάνδη, που εξεγέρθηκε ενάντια στην απολυταρχική εξουσία των μπολσεβίκων και των κομμισαρίων τους.
Απειλεί να μακελέψει τον άμαχο πληθυσμό της Κρονστάνδης, κανονιοβολώντας τον, επειδή οι εργάτες τινάξανε από πάνω τους το ζυγό της δικτατορίας του Κόμματος.
Όταν ξεσηκώθηκε ο λαός το 1905, ο στρατηγός Τρέποβ ανέλαβε να «επιβάλει την τάξη» με τα όπλα.
«Μην κάνετε οικονομία στις σφαίρες!» διέταξε τότε ο Τρέποβ στα στρατεύματά του.
Την ίδια διαταγή δίνει τώρα κι ο Τρότσκι στα δικά του στρατεύματα. Έχει μπόλικες σφαίρες ο Τρότσκι όταν είναι να χτυπήσει τους ναύτες, τους εργάτες και τους κόκκινους φαντάρους.
Γιατί αυτός, ο δικτάτορας της σοβιετικής Ρωσίας, δε δίνει πεντάρα αν θα σκοτωθούνε οι εργαζόμενες μάζες. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κρατηθεί το κόμμα στην εξουσία.
Έχει το θράσος να μιλάει στο όνομα της μαρτυρικής σοβιετικής Ρωσίας και να υπόσχεται πως θα μας δώσει χάρη!
Αυτός, ο ματοβαμένος Τρότσκι, ο αρχηγός της μπολσεβίκικης οχράνας και των «κοζάκων» της, που χύνουν αλύπητα ποταμούς αίματος για να σταθεί στα πόδια της η απολυταρχία του Κόμματος, αυτός που πνίγει κάθε ελεύθερη σκέψη, τολμάει και μιλάει έτσι δα στους κρονστανδιώτες, που κρατάνε ψηλά και σταθερά την κόκκινη σημαία της Επανάστασης.
Οι μπολσεβίκοι ελπίζουν να ξαναεπιβάλουν τον απολυταρχισμό τους, σκοτώνοντας τους εργαζόμενους και φυλακίζοντας τις οικογένειές τους. Σκοπός τους είναι να αναγκάσουνε τους ναύτες, τους εργάτες και τους κόκκινους φαντάρους να σκύψουν το κεφάλι, ώστε να ξανακάτσουνε αυτοί στο σβέρκο τους.
Ονειρεύονται μάλιστα να καλοκάτσουν και να συνεχίσουν την εξοντωτική πολιτική τους, που οδήγησε την εργαζόμενη Ρωσία στον γκρεμό και την έριξε στο χάος, στο λιμό και στη μιζέρια.
Ως εδώ και μη παρέκει!
Μπολσεβίκοι, οι ελπίδες σας είναι μάταιες και οι απειλές σας γελοίες.
Σηκώθηκε πια και προχωράει το νέο κύμα της Επανάστασης των Εργαζομένων. Κατακλύζοντας όλη τη χώρα των Σοβιέτ, το κύμα αυτό θα καθαρίσει τον τόπο απ' όλους τους σφετεριστές και τους αναίσχυντους συκοφάντες.
Όσο για την επιείκειά σας, κύριε Τρότσκι, σας τη χαρίζουμε. (Η απάντηση των εξεγερμένων ναυτών της Κρονστάνδης στο τελεσίγραφο του Τρότσκι, 7-3-1921)