ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ. Προετοιμάζεται να πέσει σε ένα ποτάμι, σε έναν έρημο τόπο, και, επειδή φοβάται ότι θα επιπλεύσει, λέει: "Θα βάλω δυο βαριές πέτρες στις τσέπες της ζακέτας μου- έτσι, το σώμα μου θα κολλήσει στον πάτο σαν σκασμένο λάστιχο φορτηγού, κανείς δεν θα δει τίποτα ".
Τον οδηγούν (με την Τζάγκουάρ του, γιατί ο ίδιος δεν ξέρει να οδηγεί) στην άλλη όχθη του πόταμου, σε ένα εγκαταλελειμμένο υπόστεγο, μια νύχτα πιο σκοτεινή από οποιαδήποτε συνηθισμένη νύχτα, και λέει σε αυτήν πού τον οδηγεί: " Να, εδώ είναι, μπορείτε να επιστρέψετε σπίτι σας".
Διασχίζει το υπόστεγο, προχωράει προς την προκυμαία, βάζει δυο πέτρες στις τσέπες της ζακέτας του και πέφτει στο νερό λέγοντας: "Ορίστε", και με το στόμα γεμάτο βρόμικο νερό και κοχύλια, χάνεται στο βυθό του πόταμου σαν ξέπνοο λάστιχο φορτηγού.
Κάποιος, άγνωστός του, βουτάει πίσω του και τον σέρνει έξω. Βρεγμένος και τρέμοντας σύγκορμος, λέει με οργισμένη φωνή: " Ποιος σας έδωσε την άδεια να με σύρετε έξω από το νερό;" Ύστερα, κοιτάζοντας γύρω του, αρχίζει να αισθάνεται φόβο. "Τί θέλετε από μένα;" Θέλοντας να ξεφύγει, αντιλαμβάνεται ότι το αυτοκίνητο του είναι ακόμη εκεί, ότι η μηχανή του είναι βγαλμένη και τα λάστιχα ξεφούσκωτα. Λέει: "Τί ακριβώς θέλετε από μένα;"