Ο Φιντέλ (ή Φιδέλ) Κάστρο, πλήρες όνομα Φιντέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους (Fidel Alejandro Castro Ruz), γεννήθηκε στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου 1926. Ο Φιντέλ Κάστρο σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και για κάποιο χρονικό διάστημα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Από φοιτητής ακόμα αναμείχτηκε στα επαναστατικά κινήματα εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. Στην εξέγερση του Σαντιάγκο (26 Ιουλίου 1953) ήταν από τους αρχηγούς στην επίθεση κατά των στρατιωτικών καταυλισμών, συνελήφθη όμως και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών. Το 1955 αμνηστεύτηκε και κατέφυγε στις ΗΠΑ. Εκεί προσπάθησε να μυήσει στην επανάσταση τους εξόριστους Κουβανούς. Η αμερικάνικη κυβέρνηση όμως αντέδρασε κι έτσι ο Κάστρο διέφυγε στο Μεξικό. Από κει, με λίγους άντρες, αποβιβάστηκε στην Κούβα (2 Δεκεμβρίου 1956) και ανέβηκε στα βουνά. Το επαναστατικό κίνημα πήρε μεγάλες διαστάσεις και οι αντάρτες, μετά από πολλές επιτυχίες, κατέλαβαν την 1η Ιανουαρίου 1959 την πρωτεύουσα Αβάνα. Ο Μπατίστα απέδρασε από την Κούβα και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Φιντέλ Κάστρο (1959), αξίωμα το οποίο διατήρησε ως το 1976. Το 1965 έγινε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας και το 1976 συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τα αξιώματα του προέδρου του κράτους και του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1991 επανεκλέχτηκε γενικός γραμματέας του κόμματος και το 1993, 1998 και 2003 το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων ανανέωσε για πέντε χρόνια την προεδρική του θητεία. Αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή του Τρίτου Κόσμου και ανέπτυξε τους δεσμούς της χώρας του τόσο με αφρικανικές όσο και με ασιατικές χώρες. Το 1975 έστειλε στρατεύματα στην Αγκόλα στο πλευρό του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Αγκόλας και το 1978 στην Αιθιοπία για την αντιμετώπιση της εισβολής της Σομαλίας. Το γεγονός αυτό, καθώς και η βοήθεια που πρόσφερε στους Σαντινίστας της Νικαράγουας το 1979, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1991 η ανατροπή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σήμαναν την απαρχή μεγάλων οικονομικών δυσκολιών για την Κούβα και ο Κάστρο αναγκάστηκε να κάνει ορισμένα ανοίγματα προς την κατεύθυνση της φιλελευθεροποίησης της κουβανικής οικονομίας. Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Λένιν (1961) και το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί για την ειρήνη το 1972. Συνέγραψε πολιτικά έργα, τα νεότερα από τα οποία είναι "Οκτωβριανή Επανάσταση" και η "Επανάσταση της Κούβας" (1978), "Φιντέλ" (1987). Ο ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο έντερο στις 31 Ιουλίου 2006 και μεταβίβασε προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ Κάστρο. Στις 19 Φεβρουαρίου του 2008, έπειτα από μισό αιώνα στο τιμόνι της Κούβας, ο Κάστρο ανακοίνωσε την οριστική παραίτησή του.

Ο Άρης Μαραγκόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε ιστορία, αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Paris I (Σορβόννη), στο Παρίσι. Εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων, κειμενογράφος, κριτικός βιβλίου, μεταφραστής και εκδότης. Έχει εκδώσει περισσότερα από δέκα βιβλία πεζογραφίας και κριτικής και ισάριθμες μεταφράσεις (από τα γαλλικά και τα αγγλικά). Γράφει κριτική βιβλίου και ιδεών στoν Tύπο και στα σχετικά με τη λογοτεχνία περιοδικά. Είναι ιδρυτικό στέλεχος των εκδόσεων "Τόπος", όπου διευθύνει το τμήμα λογοτεχνίας. Εργογραφία: Α. Πεζογραφία "Όλντσμομπιλ", Ελεύθερος Τύπος, 1982. "Ψυχομπουρδέλο", Ελεύθερος Τύπος, 1983. "Δεν είναι όλα σινεμά μωρό μου", Ελ. Τύπος, 1985. "Oι ωραίες ημέρες του Bενιαμίν Σανιδόπουλου", Κέδρος, 1998. "Τα δεδομένα της ζωής μας", Ελληνικά Γράμματα, 2002. "Αγάπη, κήποι, αχαριστία", Κέδρος, 2002. "Γλυκειά επιστροφή", Ελληνικά Γράμματα, 2003. "True Love", Tόπος 2008 "Η μανία με την Άνοιξη", Ελληνικά Γράμματα 2006· Τόπος 2009 Β. Δοκίμιο "Ulysses, Oδηγός Aνάγνωσης", Δελφίνι 1996· Κέδρος, 2001· Τόπος 2010 "Διαφθορείς, Εραστές, Παραβάτες", Ελληνικά Γράμματα, 2005 Γ. Λευκώματα (επιμέλεια) "Aγαπημένο Bρωμοδουβλίνο", Κέδρος, 1997. "Ρωσία, 100 χρόνια", Ριζάρειον Ίδρυμα/ Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου, 2002 "Η άλλη Ελλάδα", Τόπος 2007 Δ. Mεταφράσεις Aντονέν Aρτώ, "O Hλιογάβαλος" Aντρέ Mπρετόν, "Tι είναι ο Σουρεαλισμός" Bίλλυ Bερκάουφ, "Dada, μονογραφία ενός κινήματος" Zαν Mποντριγιάρ, "Pέκβιεμ για τα mass media" Tζέιμς Tζόις, "Tζιάκομο Tζόις" Pενέ Bαρέν, "Aνθολογία ερωτισμού" Tζόναθαν Σουίφτ, "Tα ταξίδια του Γκάλιβερ" Nτάνιελ Nτιφόου, "Pοβινσόνας Kρούσος" Mαργκερίτ Nτυράς, "Mοντεράτο Kαντάμπιλε" Oνορέ ντε Mπαλζάκ, "Σαρραζίνος" Xένρι Tζέιμς, "Oυάσιγκτον Σκουέρ"