Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1918 στα Χανιά της Κρήτης. Προέρχεται από οικογένεια Κρητών με μεγάλη παράδοση στην πολιτική, είναι ανιψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει τέσσερα παιδιά και 12 εγγόνια με την Μαρίκα Γιαννούκου. Πολέμησε ως Εφεδρος Ανθυπολοχαγός στη Μακεδονία κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμμετείχε στην Αντίσταση ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης. Για τη δράση του φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο. Κατά τη δεύτερη φυλάκιση, σώθηκε με ανταλλαγή του με Γερμανούς αιχμαλώτους. Μετά την κατοχή εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το Κόμμα των Φιλελευθέρων ή τα Κόμματα του Κέντρου έως το πραξικόπημα του 1967. Αναλαμβάνει υφυπουργός Οικονομικών το 1951 στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Αργότερα αναλαμβάνει και τα υπουργεία Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων. Υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις της Ενώσεως Κέντρου το 1963 και 1964. Στις κυβερνήσεις του 1965-1966 είναι υπουργός Συντονισμού. Το βράδυ του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967 συλλαμβάνεται. Τον Αύγουστο διαφεύγει κρυφά με τελικό προορισμό το Παρίσι, όπου παραμένει εξόριστος για τα επόμενα έξι έτη. Συνεργάζεται στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και με την άρση του στρατιωτικού νόμου το 1973 φθάνει στην Ελλάδα. Φυλακίζεται ξανά από το καθεστώς Ιωαννίδη στις φυλακές Χανίων. Αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα. Το 1977 εκλέγεται βουλευτής, επικεφαλής του μικρού κεντρώου κόμματος των Νεοφιλελεύθερων. Το 1978 προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία, και αναλαμβάνει το υπουργείο Συντονισμού. Το 1980 είναι υπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Ράλλη έως τις εκλογές του 1981. Εν συνεχεία διατελεί κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ μέχρι το 1984, οπότε εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος. Στις Εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται πρώτο κόμμα με 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία. Διαπραγματεύσεις με τον Συνασπισμό οδηγούν στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Το Νοέμβριο του 1989 επίσης έλλειψη αυτοδυναμίας οδηγεί στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Ορκίζεται πρωθυπουργός το 1990 μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές με ποσοστό 46,88%. Μετά τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου 1993 και την ήττα της Νέας Δημοκρατίας παραιτείται από πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 του απονεμήθη ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της ΝΔ. Από τις εκλογές του 2004 δεν θέτει υποψηφιότητα.

Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος σπούδασε αρχικά νομικά και πολιτικές επιστήμες στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα φιλοσοφία, ψυχολογία και παιδαγωγικά στη Φιλοσοφική Σχολή του ίδιου πανεπιστημίου. Με διαδοχικές υποτροφίες της γαλλικής κυβέρνησης και του Ιδρύματος Στασινόπουλου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη, με τον καθηγητή Maurice Duverger και είναι διδάκτορας πολιτικής επιστήμης του 1ου Πανεπιστημίου του Παρισιού. Πραγματοποίησε μεταδιδακτορικές έρευνες και στην Οξφόρδη. Καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου, έχει επίσης διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών της Λίλλης. Διετέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών και δύο λογοτεχνικών βιβλίων, ενώ από τις Εκδόσεις "Πατάκη" κυκλοφορεί και το έργο του "Εκλογικά συστήματα: Θεωρία και πρακτικές εφαρμογές", "Ανάδειξη κοινοβουλίων και προέδρων δημοκρατίας", το οποίο έχει εκδοθεί σε μετάφραση και από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Βρυξελλών. Έχει συνεργασθεί επί χρόνια, ως πολιτικός σχολιαστής-αναλυτής, με την "Καθημερινή", τον "Οικονομικό Ταχυδρόμο", τον "Τύπο της Κυριακής" και το ραδιοσταθμό "Αθήνα-9.84".

Ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε το 1966 στο Δοξάτο Δράμας. Το 1992 αναγορεύθηκε διδάκτορας Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (London School of Economics). Είναι επίκουρος καθηγητής της Ιστορίας του Μεταπολεμικού Κόσμου στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα δημοσιεύματά του περιλαμβάνονται τα βιβλία: "Britain and the International Status of Cyprus", 1955-1959 (Minneapolis, 1997), "Το Κυπριακό ζήτημα, 1878-1960: Η συνταγματική πτυχή" (Αθήνα, 1998), "Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η ελληνοτουρκική προσέγγιση και το πρόβλημα της ασφάλειας στα Βαλκάνια, 1928-1931" (Θεσσαλονίκη, 1999, Α΄ Βραβείο "Μνήμη Ελευθερίου Βενιζέλου" της Βουλής των Ελλήνων, 1994), "Η άνοδος του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην εξουσία, 1954-1956" (Αθήνα, 2001). Υπήρξε επίσης, ο συντονιστής των τυπογραφικών εργασιών της έκδοσης "Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, γεγονότα και κείμενα" (Αθήνα, 1992-1997) και συντάκτης τριών τόμων της.

Η Ιωάννα Παπαθανασίου γεννήθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1958. Το 1980 πήρε το πτυχίο του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Παντείου και συνέχισε σπουδές πολιτικής κοινωνιολογίας και ιστορίας στο Παρίσι στα Πανεπιστήμια Paris I-Pantheon-Sorbonne και Paris X-Nanterre όπου και υποστήριξε το 1988 τη διδακτορική της διατριβή στην ιστορία του σύγχρονου κόσμου. Συνεργάτης του Centre d' Histoire et de Sociologie du Communisme στα χρόνια 1988-1994, στο πλαίσιο μεταδιδακτορικών σπουδών μελέτησε, στην περίοδο του ανοίγματός τους, τα "σοβιετικά αρχεία" για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Εργάζεται ως ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Πολιτικής Κοινωνιολογίας του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.). Είναι επιστημονική συνεργάτης των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου τους. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Αρχειοτάξιο". Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες που αναφέρονται στην ιστορία του 20ού αιώνα και κυρίως στην ιστορία της ελληνικής αριστεράς.

Ο Μιχάλης Λυμπεράτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε στο Ιστορικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τις εκλογές του 1946 στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει συγγράψει τον τόμο "Ιστορία της πολεμικής αεροπορίας στη Μέση Ανατολή (1941-1944)". Εργασίες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά ενώ έχει λάβει μέρος με εισηγήσεις του σε διεθνή συνέδρια για τον Εμφύλιο Πόλεμο και ημερίδες με θεματολογία που εκτείνεται μέχρι το 1965. Έχει δώσει, επίσης, διαλέξεις για τον Εμφύλιο Πόλεμο στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται στην εκπαίδευση.

Ο Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης είναι επίκουρος καθηγητής νεότερης και σύγχρονης ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα, έως σήμερα, ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη των διαβαλκανικών σχέσεων, με επίκεντρο τον χώρο της γεωγραφικής Μακεδονίας (19ος - 20ος αιώνας). Είναι συγγραφέας της μονογραφίας "Σωτήριος Γκοτζαμάνης: ο άνθρωπος, ο πολιτικός, ο μύθος" (Θεσσαλονίκη, 2001) και "Μετακινήσεις σλαβόφωνων πληθυσμών (1912-1930): Ο πόλεμος των στατιστικών" (Αθήνα, 2003). Είναι επίσης συνεπιμελητής του συλλογικού έργου "Ταυτότητες στη Μακεδονία" (Αθήνα, 1997).

Αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Tubingen (1998). Από το 1999 έως το 2008 δίδαξε νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2008 είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας και διεθνούς πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία, στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, των διατλαντικών σχέσεων και του ψυχρού πολέμου. Email: kbotsiou@uop.gr

Ο Στράτος Δορδανάς γεννήθηκε το 1968 στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Είναι διδάκτορας νεότερης και σύγχρονης ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει διδάξει ως ειδικός επιστήμονας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Α.Π.Θ., ενώ από τις αρχές του 2006 διδάσκει στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη των γερμανο-ελληνικών σχέσεων κατά τον 20ό αι., καθώς και σε ζητήματα σχετικά με την ιστορία της ελληνικής Μακεδονίας την αναφερόμενη περίοδο. Ειδικεύεται στην πολιτική-διπλωματική και κοινωνική ιστορία, στη μελέτη των πολεμικών συρράξεων και των εμφύλιων συγκρούσεων, με σημεία αναφοράς τους δύο παγκόσμιους πολέμους.

Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Βασικά του ερευνητικά ενδιαφέροντα αποτελούν ο κομμουνισμός (πολιτική ιδεολογία, κόμματα και καθεστώτα), η πολιτική και εκλογική συμπεριφορά και οι εμφύλιοι πόλεμοι με έμφαση στον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο (1943 -1949). Άλλα του βιβλία: "Οι μικρές Μόσχες" (Παπαζήσης, 1997), "Γιασασίν Μιλλέτ - Ζήτω το Έθνος" (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2001), "Οι άλλοι καπετάνιοι" (Εστία, 2005), "Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας 1946-1949" (Αλεξάνδρεια, 2010).

Η Κατερίνα Α. Βαρελά είναι πολιτική επιστήμων - ιστορικός, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στο Δημόσιο Δίκαιο και τις Πολιτικές Επιστήμες. Είναι Γενική Γραμματέας του Πνευματικού Ιδρύματος Γ. Παπανδρέου, συνεργάτης του Ιδρύματος Μπότση και μέλος του Institute of Contemporary British History.

Ο Αθανάσιος Λυκογιάννης μεγάλωσε στην Καστοριά και σπούδασε οικονομική ιστορία στην Αγγλία και Σουηδία. Είναι διδάκτωρ του London School of Economics (LSE) και στέλεχος της Τράπεζας της Ελλάδος. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες. Εργάστηκε ως λέκτορας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Ο Γιάννης Δ. Σακκάς αποφοίτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις σπουδές του στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία στα Πανεπιστήμια του Λάνκαστερ (Μ.Α.) και του Χαλ (διδακτορικό) της Αγγλίας. Από το 2001 είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Στα πιο πρόσφατα δημοσιεύματά του περιλαμβάνονται: - "Το Κοράνιο και οι Πηγές του", Ιστορικά Θέματα, τ. 9 (Ιούλ.-Αύγ. 2002) - "Μέση Ανατολή", Ιστορικά Θέματα, τ. 1 (Νοέμ. 2001) - "Τhe Civil War in Εvrytania", σσ. 184-209. Στο Μark Mazower (επιμ.), "After the War was Over: Reconstructing the Family, Nation, and State in Greece, 1943-1960" (Princeton 2000). - "Political Science", σσ. 475-503. Στο Stratos Constantinides (επιμ.): Greece in Modern Times: An Annotated Bibliography of Works Published in English from 1900 to 1995 (Maryland 2000). - "Η ΕΑΜική Αντίσταση 1941-44. Μια Κριτική Προσέγγιση" (Αθήνα 1998). - "Οι Άραβες στη Νεότερη και Σύγχρονη Εποχή", 2001 - "Το Παλαιστινακό", 2005.

Ο Θανάσης Δ. Σφήκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Δίδαξε ευρωπαϊκή ιστορία στο University of Central Lancashire, στη Μ. Bρετανία και νεώτερη ελληνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει δημοσιεύσει τα βιβλία "The British Labour Government and the Greek Civil War, 1945-1949: The Imperialism of Non-Intervention" (Keele: Keele University Press, 1994· ελληνική έκδοση, "Οι Άγγλοι Εργατικοί και ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ελλάδα: Ο Ιμπεριαλισμος της Μη Επέμβασης", Αθήνα, Φιλίστωρ, 1997)· "Η Ελλάδα και ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος: ιδεολογία, οικονομία, διπλωματία" (Αθήνα: Στάχυ, 2000)· "Πόλεμος και ειρήνη στη στρατηγική του ΚΚΕ 1945-1949" (Αθήνα: Φιλίστωρ, 2001)· και σε επιμέλεια με τον Christofer Williams: "Ethnicity and Nationalism in the CIS and the Baltic States" (Aldershot: Ashgate, 1999) και "Ethnicity and Nationalism in Eastern Europe and the Balkans" (Aldershot: Ashgate, 1999).

Η Φωτεινή Τομαή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Birmingham. Δημοσιεύματά της έχουν φιλοξενήσει ελληνικά, αγγλικά και βουλγαρικά αρχαιολογικά περιοδικά. Η ίδια δημοσιεύει επίσης άρθρα της στον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Ερευνήτρια στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών μέχρι το 1982, υπηρέτησε ως ακόλουθος Τύπου και Μορφωτικών Θεμάτων της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια. Το 1984 τοποθετήθηκε στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου από το 1996 διευθύνει την Υπηρεσία Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου. Με επιμέλειά της έχουν κυκλοφορήσει συλλογές διπλωματικών εγγράφων, που η ίδια έχει κληθεί να παρουσιάσει σε ξένα πανεπιστημιακά ιδρύματα και διεθνείς διασκέψεις με συναφές περιεχόμενο. Την πρώτη της εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα έκανε με τις νουβέλες "Η πιατέλα και άλλα εύθραυστα" (1999). Η "Οδός Παραδείσου κλειστή" (2001) ήταν το πρώτο της μυθιστόρημα. Είναι μητέρα δύο κοριτσιών, της Μαριέτας και της Ελένης.