Ο Αντρέ Ρουσσέν γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 22 Ιανουαρίου του 1911. Γόνος μιας αρχοντικής οικογένειας δικηγόρων και βιομηχάνων, ακολούθησε στην αρχή νομικές σπουδές, τις οποίες όμως δεν τελείωσε ποτέ. Για δύο χρόνια εργάστηκε στην εφημερίδα "Η μικρή Μασσαλιώτισσα" και στα είκοσί του χρόνια, γίνεται μέλος της "Γκρίζας αυλαίας" του Λουί Ντικρέ. Η θεατρική αυτή εταιρεία ήταν από τις πρώτες θεατρικές ομάδες νέων της Γαλλίας, που είχαν σκοπό την θεατρική αποκέντρωση. Χάρη σε αυτές τις ομάδες η γαλλική επαρχία γνώρισε σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς. Επί δώδεκα χρόνια ο Αντρέ Ρουσσέν διηύθυνε αυτή την εταιρεία μαζί με τον Λουί Ντικρέ, ανεβάζοντας πενήντα θεατρικά έργα, άλλοτε παίζοντας και άλλοτε σκηνοθετώντας. Στο Παρίσι πηγαίνει για πρώτη φορά το 1937 παίζοντας το έργο "Η δούκισσα του Αμάλφι", αμέσως μετά προσλαμβάνεται από το θίασο "Τέσσερις εποχές" με τον οποίο φτάνει να παίζει μέχρι τη Νέα Υόρκη. Το 1940 ξαναγυρίζει στη Μασσαλία και αναλαμβάνει και πάλι την διεύθυνση της "Γκρίζας αυλαίας". Τότε γράφει και το πρώτο του θεατρικό έργο: "Αμ-Στραμ-Γκραμ" που ανεβαίνει με την σπουδαία Γαλλίδα ηθοποιό Μισελίν Πρελ. Το έργο μετά από μια λαμπρή περιοδεία στις Κάννες, στη Λυών, και στην Ελβετία, καταλήγει το 1944 στο Παρίσι. Την ίδια επιτυχία γνωρίζει το 1945 και το δεύτερό του έργο "Ένα απλό κορίτσι". Το 1946 ανεβαίνουν τα έργα του "Ιωάννης ο Βαφτιστής" και "Αγία οικογένεια". Το 1947 γνωρίζει τεράστια επιτυχία με την "Μικρή καλύβα" που παίχτηκε στη Γαλλία για 1500 παραστάσεις, μεταφράστηκε σε όλες τις γλώσσες και παίχτηκε σε όλο τον κόσμο. Οι επιτυχίες έρχονται η μία μετά την άλλη: "Τα αυγά της στρουθοκαμήλου", "Νίνα", με την Ελβίρα Ποπέσκκο και "La mamma". Παράλληλα έγραψε διάφορες μελέτες και δοκίμια και έδωσε πολλές διαλέξεις. Το 1973 γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Πέθανε στις 3 Νοεμβρίου του 1987.

Συγγραφέας, κριτικός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, επιφανής μορφή του μεταπολεμικού θεάτρου, ο Μάριος Πλωρίτης που το πραγματικό του όνομα ήταν Μάριος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1919 στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες, αλλά στη συνέχεια αφοσιώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά στα γράμματα και στο θέατρο. Η παρουσία του στην πνευματική ζωή χρονολογείται από τα χρόνια της Κατοχής οπότε, νεαρός ακόμα, συμμετείχε στην ομάδα του Καρόλου Κουν που ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης (1942). Την ίδια εποχή δημοσίευσε και την πρώτη του μετάφραση έργου του Πιραντέλλο "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε" και δυο χρόνια αργότερα συνέβαλε στη δημιουργία του εκδοτικού οίκου "Ίκαρος". Έκτοτε μετέφρασε πάμπολλα έργα γνωστών συγγραφέων (Μπέρναρ Σω, Ίψεν, Ανουίγ, Μπρεχτ, Πίντερ, Στρίντμπεργκ κ.ά.) και συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Παράλληλα ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα ως σκηνοθέτης. Το 1950 παντρεύτηκε την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία χώρισαν το 1953. Εκτός από την συγγραφική-καλλιτεχνική δράση του, ο Πλωρίτης επέδειξε ενδιαφέρον και για τα πολιτικά δρώμενα και με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα άσκησε σφοδρή κριτική στις επιλογές των κυβερνήσεων του συντηρητικού χώρου, ιδίως μετά τα "Ιουλιανά" του 1965. Κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος 1967-1974 διέμεινε στο Παρίσι, όπου ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δραστηριότητα. Μετά τη μεταπολίτευση αφοσιώθηκε κυρίως στα πνευματικά του ενδιαφέροντα, ενδιαφερόμενος πάντα για τα διαδραματιζόμενα στην πολιτική και εθνική ζωή. Ο Μάριος Πλωρίτης πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 2006.