Με το προνόμιο του χρώματος και της τρέλας, ο Φαμπιάν δεν κάνει συμβιβασμούς στη ζωή του. Έχει αποφασίσει να την πιει σε μια γουλιά ή να υποταχθεί σ' αυτή... Ο Φαμπιάν, νέος από εύπορη οικογένεια στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα, υιοθετεί -εξαιτίας της επιρροής του περιβάλλοντός του- τη συμπεριφορά της εξουσίας την οποία ασκούν τα μέλη μιας μικρής ανδροκρατούμενης κοινωνίας, σε μια χώρα με μιγάδες. Η άσβεστη λαγνεία του Φαμπιάν, η οποία εμφανίζεται μαζί με την τρέλα του - κληρονομική αρρώστια στα απομακρυσμένα χωριά τα οποία βρίσκονται στα σύνορα κάποιων λατινοαμερικάνικων χωρών, είναι το κύμα που μας οδηγεί σε αυτή την ιστορία. Με ήρεμη και ντόμπρα ακρίβεια, το Φεγγάρι των τρελών, αποκαλύπτει κρυφές πτυχές της ζωής πολλών χωριών τα οποία, όπως η Santa Cruz της Sierra, θα μπορούσαν να ονομάζονται Macondo. Στο Φεγγάρι των τρελών, πρώτο μυθιστόρημα του Manfredo Kempff, η πλοκή και το γλωσσικό ύφος καταφέρνουν μια ισορροπία κυριαρχικής δομής. Αυτή η ευτυχής συνάντηση αρκεί για να εδραιώσει τον συγγραφέα της σαν μια απ' τις πιο πολλά υποσχόμενες φωνές του μοντέρνου λατινοαμερικάνικου αφηγήματος.