Η ιστορία της Ατλαντίδας του Πλάτωνα είναι πολυθρύλητη και διαρκώς επανερχόμενη μέσω βιβλίων και άρθρων, εικόνων και ταινιών, ντοκιμαντέρ και άλλων αναπαραστάσεων και αναφορών στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, χωρίς να παραβλέψουμε τις κατά καιρούς υποτιθέμενες ανευρέσεις της σε διάφορες γωνιές της υφηλίου. Όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Μετά τον Πλάτωνα οι πιο αξιόλογες επεξεργασίες αυτού του θέματος ανήκουν στους Νεοπλατωνικούς στοχαστές της Ύστερης Αρχαιότητας, ενώ κατά τον Μεσαίωνα αντιμετώπισε τη σιωπή και την αδιαφορία, μπροστά στο επιβλητικότερο και δραματικότερο μοτίβο του χριστιανικού Παραδείσου. Μόνο κατά την Εποχή των Εξερευνήσεων και των Ανακαλύψεων, η πλατωνική ιστορία της Ατλαντίδας θα επανέλθει δριμύτερη, συναρπάζοντας έκτοτε τις ρομαντικές, ανήσυχες και ενθουσιώδεις φύσεις.
Πάντως, η θέση που υποστηρίζεται είναι ότι μπορεί να συσταθεί ένα διαχρονικό Μοντέλο της Ατλαντίδας κυρίως μέσω του νεοπλατωνικού τρόπου σκέψης. Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το Νεοπλατωνισμό, εκ της υπόστασης του Ενός-Αγαθού-Θεού απορρέουν οι υποστάσεις του Νου και της Ψυχής, διαμορφώνοντας τον κόσμο της Ύλης, ο οποίος αντίστροφα, όπως και οι ανθρώπινες ψυχές, ανέρχονται στις ανώτερες υποστάσεις. Έτσι, στο ανθρώπινο φαντασιακό, δημιουργήθηκε και η νήσος της Ατλαντίδας στον ωκεανό, πριν χαθεί μέσα στα κύματα, στοιχειώνοντας την Ιστορία και το ασυνείδητό μας. Το βιβλίο συμπληρώνεται με τρίγλωσσο (ελληνικά-αγγλικά-αραβικά) Παράρτημα επιστημονικής συζήτησης που έγινε στο ResearchGate, εκτενή Βιβλιογραφία και πολλές Εικόνες.