Το τεύχος αρχίζει με ένα υστερόγραφο στο τεύχος 44, αφιερωμένου στη μνήμη του ψυχιάτρου-ψυχαναλυτή-νευροψυχολόγου Θανάση Τζαβάρα (1939-2016).

Το αποτελούν ● το κείμενο για τα «ίχνη του νευρωνικού κώδικα των αναμνήσεων» ● ένα κείμενο με προσωπικές αναμνήσεις τόσο γύρω από τη γνωριμία με τον αείμνηστο συνάδελφο όσο και για το περιεχόμενο και το κλίμα των συναντήσεων της «Ομάδας Γουδή» για τις βιοϊατρικές επιστήμες και τη φιλοσοφία και του «Ξυλόκαστρου» για τον εγκέφαλο και ● οι «φιλοσοφικοί & επιστημολογικοί προβληματισμοί για την ψυχή».

Ακολουθούν οι αναδρομές που αφορούν στις ● «ηθικές εκφάνσεις της ψυχοσωματικής υπόστασης του ανθρώπου στον Γαληνό» και ● στην ιστορική διαδρομή «από την κυκλική παραφροσύνη στο φάσμα της διπολικής διαταραχής».

Στα επιχειρήματα αναπτύσσεται ● «μια ιστορική και επιστημολογική προσέγγιση της ψυχοπαθολογίας».

Στις προεκτάσεις παρακολουθούμε ● ένα εκτεταμένο άρθρο για τις «ηθικές συγκρούσεις σε τρεις ηρωΐδες της λογοτεχνίας μας [το Αμάρτημα της μητρός μου (1883) του Γεώργιου Βιζυηνού (1849-1896), τη Φόνισσα (1903) του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911) και την Τιμή και το Χρήμα (1914) του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (1872-1923)], ● ένα σύντομο σχόλιο γύρω από τον σύγχρονο φιλοσοφικό στοχασμό και ● την «αποτύπωση των ψυχικών τραυμάτων των παιδιών του εμφύλιου μέσα από τη σχετική λογοτεχνία».