ULTRAMAR

El más allá en la tierra,
un sueño dulce que impidió explotar el cuerpo
en la baldosa fría de aquella mañana.

Ultramar es nostalgia mezclada con esperanza.
Hasta que el οbjetivo se alcanza,
y se toca,
como el alma en este poema,

y se desea volver al ultramar primario
(al original,
al otro ultramar)
y ya no hay retorno de aquel pendular.

ΥΠΕΡΠΟΝΤΙΟ

Το πιο απόμακρο στη γη,
ένα όνειρο γλυκό που εμπόδισε να θρυμματιστεί το κορμί
στο κρύο πλακάκι εκείνο το πρωί.

Υπερπόντιο είναι η νοσταλγία ανακατωμένη με ελπίδα.
Ώσπου να πετύχει ο σκοπός,
και να αγγίζεται,
όπως η ψυχή σ'αυτό το ποίημα,

και λαχταράμε να επιστρέψουμε στο στοιχειώδες υπερπόντιο
(στο αυθεντικό,
στο άλλο υπερπόντιο)
και γυρισμός πια δεν υπάρχει εκείνης της ταλάντωσης του εκκρεμούς.