Γεννήθηκε στο Μόναχο το 1897. Άρχισε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία το 1928 στο Μαρβούργο, αλλά την διέκοψε μετά την άνοδο των Ναζί στην εξουσία, οπότε έφυγε από τη Γερμανία και έζησε αρχικά στην Ιαπωνία και κατόπιν στην Αμερική, διδάσκοντας σε διάφορα πανεπιστήμια. Το 1952 έγινε καθηγητής στη Χαϊλδεμβέργη, όπου έμεινε ως τον θάνατό του, το 1973. Σπουδαιότερα έργα του: Das Individuum in der Rolle des Mitmenschen (1928), Nietzsches Philosophie der ewigen Wiederkunft des Gleichen (1935), J. Burckhardt. Der Mensch in mitten der Geschichte (1936), Von Hegel zu Nietzsche (1941) κ.ά.

Ο Μάριος Μαρκίδης (1940-2003) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Λύκειο το 1957 και σπούδασε ψυχιατρική στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Λονδίνου (υπήρξε μαθητής του Δ. Κουρέτα και του Κ. Στεφανή). Οι πρώτες του ποιητικές δοκιμές φιλοξενήθηκαν στη "φιλολογική σελίδα" της "Βραδυνής". Με το ποίημα "Εκμαγείο" απέσπασε έπαινο στον ποιητικό διαγωνισμό που προκήρυξε το 1962 το περιοδικό "Πανσπουδαστική" σε συνεργασία με τον "Ταχυδρόμο" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν ο Νικηφόρος Βρεττάκος και ο Γιάννης Ρίτσος). Με την ποιητική σύνθεση "Πρόλογος στο σπαθί" εμφανίστηκε την ίδια χρονιά στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" (τεύχος 92, σσ. 179-180). Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας των περιοδικών "Μαρτυρίες και Προτάσεις" και συμμετείχε στην ίδια ομάδα του περιοδικού "Σημειώσεις". Εκτός από την ποίηση, ασχολήθηκε με το δοκίμιο, τη λογοτεχνική κριτική και τη μετάφραση (υπήρξε ο πρώτος μεταφραστής γλωσσολογικής εργασίας του Noam Chomsky στα ελληνικά). Στα ποιήματά του και τα άλλα κείμενά του χρησιμοποίησε πολλές φορές το ψευδώνυμο Μάριος Αφεντόπουλος. Στις τέσσερις δεκαετίες λογοτεχνικής του δραστηριότητας συνεργάστηκε πυκνά με ποιήματα, δοκίμια και κριτικές αναγνώσεις στα περιοδικά "Επιθεώρηση Τέχνης" και "Ιδίοις Αναλώμασιν", όπως και στον καθημερινό Τύπο ("Αυγή", "Ελευθεροτυπία"). Επίσης, επιμελήθηκε τη σειρά "Ψυχολογία και επιστήμες της συμπεριφοράς" στις εκδόσεις "Έρασμος". Το 2002 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή "Παρά ταύτα".

Ο Παναγιώτης Κονδύλης (Panagiotis ή Panajotis Kondylis), γεννήθηκε στην Αρχαία Ολυμπία το 1943 και πέθανε αιφνιδίως στην Αθήνα το 1998. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία, νεότερη ιστορία και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Φρανκφούρτης και Χαϊλδεμβέργης. Στη Χαϊλδεμβέργη αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Για το έργο του βραβεύτηκε με το μετάλλιο Γκαίτε και το βραβείο Χούμπολτ. Ήταν εταίρος του Ιδρύματος Ανωτάτων Σπουδών του Βερολίνου. Διηύθυνε τη "Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη" των εκδόσεων "Γνώση" και τη σειρά "Ο Νεώτερος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός" των εκδόσεων "Νεφέλη". Βιβλία του στην ελληνική γλώσσα: "Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη" 1983, "Ο Μαρξ και η αρχαία Ελλάδα" 1984, "Ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός" Ι-ΙΙ 1987, "Ο νεοελληνικός διαφωτισμός" 1988, "Ισχύς και απόφαση" 1991, "Η παρακμή του αστικού πολιτισμού" 1991, "Πλανητική πολιτική μετά το ψυχρό πόλεμο 1992, "Η ηδονή, η ισχύς, η ουτοπία" 1992 κ.ά. Επιπλέον έχει γράψει πολλά βιβλία στη γερμανική γλώσσα. Βιβλία του στα γερμανικά: "Die Entstehung der Dialektik" (1979), "Die Aufklaerung" (1981, β΄ έκδ. 1986), "Macht und Entscheidung" (1984), "Konservativismus" (1986), "Marx und die griechische Antike" (1987), "Theorie des Krieges" (1988), "Die neuzeitliche Metaphysikkritik" (1990), "Der Niedergang der buergerlichen Denk- und Lebensform" (1991), "Planetarische Politik nach dem Kalten Krieg" (1992), "Montesquieu und der Geist der Gesetze" (1996), "Das Politische und der Mensch. Grundzuge der Sozialontologie" (1999), "Das Politische in 20. Jahrhundert" (2001).