*Αποστολή σε 2-4 εργάσιμες μέρες
Τιμή Λεμόνι: 15,93 €
Τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας
Συγγραφή: · Ian Jeffrey · Νίκος Βατόπουλος · Κλεοπάτρα Χαρίτου · Γαρυφαλλιά Αναστασοπούλου (Συλλογικό έργο)
Vatopoulos, Nikos ¹Μετάφραση: ·Αντώνης Ιωάννου ·Καρολίνα Κάνλιφ ·Λένα Κοσμά · Κλεοπάτρα Χαρίτου
Φωτογραφία: · Κλεοπάτρα Χαρίτου
Επιμέλεια: · Κλεοπάτρα Χαρίτου
Έκδοση: Μάρτιος 2012 από "Μουσείο Μπενάκη"
Σελ.:98 (25χ30), Πανόδετο, ISBN: 960-476-108-0
Θέμα: "Αθήνα - Κτήρια" "Αρχιτεκτονική - Ελλάς" "Τέχνη - Λευκώματα"
Οι προσφυγικές πολυκατοικίες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας θυμίζουν σήμερα ξεφτισμένα μαδέρια από σκυρόδεμα στοιβαγμένα σε παράλληλες ράγες. Δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι πριν από 80 χρόνια, αυτά τα απολύτως λειτουργικά κτήρια χτίστηκαν ως εφαρμογή ενός πρωτοποριακού προγράμματος κοινωνικής πρόνοιας, ακολουθώντας τις αρχές του κεντροευρωπαϊκού φονξιοναλισμού.
Τα γεωμετρικά αυτά κτήρια, που αναδύθηκαν σε μία περιοχή της Αθήνας με αραιή δόμηση, εμπεριέχουν πολλά ζεύγη από οξύμωρες συνθήκες. Αν και λιτά, υπήρξαν στην εποχή τους καινοτόμα. Η πρωτόγονη νεωτερικότητά τους, στον αντίποδα της εκλεπτυσμένης αστικής αρχιτεκτονικής της εποχής, αναφυόταν σε μία αθηναϊκή συνοικία με άχτιστα οικόπεδα, μονώροφα και δίπατα σπιτάκια σκόρπια ανάμεσα σε μάντρες και χωματόδρομους. Αυτό είναι το εξωτερικό οξύμωρο.
Το εσωτερικό οξύμωρο αφορά τα σπλάχνα αυτών των κτηρίων. Οι ξυρισμένες επιφάνειες των προσόψεων, στεγνές και άδοξες, στεφανωμένες στα νεότερα χρόνια με τις δάφνες του Βauhaus, που στρογγύλεψε την ταπεινότητά τους, κρύβουν κυψέλες ζωής, που άνθισε σε χρονικούς κύκλους σειράς νεο-αθηναϊκών γενεών. Μου αρέσει να σκέφτομαι τα κελύφη αυτά σαν καύκαλα, που μέσα του κρύβουν έλικες και σπείρες σαν τα κλιμακοστάσια και τους φωταγωγούς, τις εξώθυρες και τους φεγγίτες, μάτια και χέρια ενός σώματος που σήμερα στέκει στο περιθώριο της ιστορίας.
Νίκος Βατόπουλος