Ο Slavoj Zizek γεννήθηκε το 1949 στη Σλοβενία. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. Στα βιβλία του, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, περιλαμβάνονται και τα εξής: "Les plus sublime des hysteriques: Hegel passe", (1988), "The Sublime Object of Ideology" (1989), "Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan through Popular Culture (1991), "Enjoy your Symptom!: Jacques Lacan in Hollywood and Out" (1991), "Tarrying with the Negative" (1993), "The Metastases of Enjoyment" (1994), "The Plague of Fantasies" (1997), "The Ticklish Subject: The Absent Centre of Political Ontology" (1999), "The Fragile Absolute" (2000), "On Belief" (2001), "Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό;" (Scripta, 2002).

Η Κατερίνα Λαμπρινού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε αγγλική φιλολογία, πολιτισμικές σπουδές και πολιτική επιστήμη στην Ελλάδα, τη Μ. Βρετανία και τη Γαλλία. Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί επεξεργασμένη και συντομευμένη μορφή της διδακτορικής της διατριβής.

Ο Κώστας Μανιουδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και σπούδασε θέατρο, Μουσική, Κινηματογράφο και Διεθνείς Σχέσεις. Υπηρέτησε το χώρο διάδοσης των πολιτιστικών αξιών ποικιλότροπα. Πριν τη δικτατορία υπήρξε οργανωτικό στέλεχος του Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ στη διάρκεια της Επταετίας δημιούργησε το Στούντιο Λήδρα, που παρουσίασε, μεταξύ άλλων, έργα του Γιάννη Μαρκόπουλου με ερμηνευτή τον Νίκο Ξυλούρη. Μετά τη δικτατορία συνέχισε τη γόνιμη ενασχόληση με την προώθηση του πολιτισμού, από διάφορες θέσεις. Υπήρξε επί είκοσι πέντε χρόνια καλλιτεχνικός συνεργάτης του Υπουργείου Πολιτισμού, ενώ συμμετείχε, σαν επιτελικό στέλεχος, στην οργάνωση του "Αθήνα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1985" και "Θεσσαλονίκη '97, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης". Διετέλεσε, επίσης, καλλιτεχνικός συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κέντρου Αρχαίου Δράματος του Παντείου Πανεπιστημίου. Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας του έχει συνεργαστεί ως διευθυντής παραγωγής και καλλιτεχνικός συνεργάτης δραστηριοτήτων με την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, την Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού, την Ομάδα Εδάφους, το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, το Πολύτροπο του Μάνου Χατζιδάκι, το Κέντρο Αρχαίου Ελληνικού Δράματος (Δεσμοί") κ.ά.