Σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατό της πραγματοποιείται η έκδοση επιλεγμένων κειμένων της Νατάλια Τρότσκι στα ελληνικά. Τα δύο πρώτα αποτελούν αναμνήσεις της από τη ζωή της με τον Τρότσκι και μέσα από αυτά διαφαίνεται ένας άνθρωπος που ζει μέσα στην πολιτική, που καθορίζει την στάση του απέναντι στη ζωή με βάση την ιδεολογία του, αλλά παράλληλα αυτός που γράφει είναι και η γυναίκα, η σύζυγος και η μητέρα.
Η Νατάλια πίστεψε στον κομμουνισμό και έδωσε στην ιδέα αυτή τη ζωή της, και την οικογένειά της. Ο σύζυγός της δολοφονήθηκε, οι δύο γιοί της το ίδιο, ο Σεργκέι στη Σιβηρία και ο Λέων Σεντόφ στο Παρίσι το 1938. Η υπόλοιπη οικογένειά της χάθηκε στη σοβιετική Ρωσία στα χρόνια της σταλινικής τρομοκρατίας.
Η Νατάλια Τρότσκι συμμετείχε ενεργά σε όλες τις συζητήσεις που αφορούσαν το διεθνές κίνημα που καθοδηγούσε θεωρητικά ο Τρότσκι, αλλά παρέμενε στη σκιά. Όπως ο ίδιος πολλές φορές είχε πει, η γυναίκα του έβλεπε τα κείμενά του, τα συζητούσε μαζί του, βοηθούσε στην αλληλογραφία. Όταν, αναγκασμένος από τις οικονομικές δυσχέρειες δέχθηκε την πρόταση εκδοτών να συγγράψει την αυτοβιογραφία του, η Νατάλια ανέλαβε να γράψει ένα από τα κεφάλαιά της.