Ο Σπύρος Καστανάκης γεννήθηκε στον Πλάτανο Κισάμου του νομού Χανίων. Νεανική του φιλοδοξία ήταν να γίνει πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας για να μπορεί να καμαρώνει το αγαπημένο του νησί από ψηλά. Όμως το πεπρωμένο του τον οδήγησε στη στρατιωτική ιατρική και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ' όπου αποφοίτησε το 1957. Υπηρέτησε ως ιατρός μικρών μονάδων εστρατείας, επί τρία χρόνια, ως εκπαιδευόμενος στη γενική χειρουργική σε διάφορα νοσοκομεία του εσωτερικού και εξωτερικού (Αγγλία), επί έξι χρόνια, ως διευθυντής και επιμελητής χειρουργικών κλινικών, επί 17 χρόνια, ως υπεύθυνος του γραφείου εκπαίδευσης της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής, ως διοικητής νοσοκομείου εκστρατείας στην Κύπρο, κατά την εισβολή του 1974, ως διευθυντής υγειονομικού και χειρούργος μεγάλων μονάδων και ως γενικός διευθυντής του 424 ΓΣΝΕ και του ΝΙΜΤΣ, από όπου και αποστρατεύτηκε το 1990 με το βαθμό του υποστράτηγου. Του έχουν απονεμηθεί ο Χρυσούς Σταυρός του Τάγματος Γεωργίου Α', το μετάλλιον της Στρατιωτικής Αξίας Β' Τάξεως, το παράσημο των Ταξιαρχών του Φοίνικος, το Χρυσούν Μετάλλιον Α' Τάξεως Κυρίλλου και Μεθοδίου Αποστολικής Εκκλησίας Θεσσαλονίκης, ο Τίμιος Σταυρός Α' Τάξεως Αποστόλου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, κ.ά. διακρίσεις. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει επιστημονικές εργασίες, άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, και τα βιβλία: "Στον ίσκιο της Αμπεριάς (συλλογή δημοσιευμάτων)", "Διάττοντες μνήμης" και "Η ράτσα του Καπετάν Μιχάλη στην τροχιά του Αποσπερίτη". Ζει στην Κρήτη, όπου ξαναγύρισε το 1990. Καθώς ταξίδευε και αγνάντευε τα βουνά της Κρήτης εμπνεύστηκε δύο μαντινάδες που τραγουδεί συχνά: "Ευχαριστώ τα όνειρα που με παρηγορούσαν και την καρδιά μου π' άντεξε στα ξένα όπου ζούσα" "Τα ταξιδιάρικα πουλιά ζηλεύω μέρα νύχτα πούχουνε για πατρίδα τους τα δένδρα, τον αέρα"