Η Λήδα Παπαστεφανάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου και έκανε τις μεταπτυχιακές τις σπουδές και υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή (2002). Από το 2003 διδάσκει σύγχρονη ελληνική ιστορία (με έμφαση στην οικονομία) στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει δημοσιεύσει τη μονογραφία "Εργασία, τεχνολογία και φύλο στην ελληνική βιομηχανία. Η κλωστοϋφαντουργία του Πειραιά (1870-1940)", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2009. Είναι συν-επιμελήτρια του τόμου "Ορυχεία στο Αιγαίο. Βιομηχανική αρχαιολογία στην Ελλάδα", Μέλισσα, Αθήνα 2009. Είναι γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικής Ιστορίας, μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - Ελληνικό Τμήμα (The International Committee for the Conservation of the Industrial Heritage, T.I.C.C.I.H.), της Associacao Portuguesa de Histοria Econοmica e Social και του Ελληνικού "Δικτύου Ιστορικών για την Ιστορία των Γυναικών και του Φύλου" της International Federation for Research in Women's History. Οι επιστημονικές δημοσιεύσεις της και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στην οικονομική και κοινωνική ιστορία της εκβιομηχάνισης και της εργασίας, την ιστορία της επαγγελματικής υγείας, την ιστορία των πόλεων, την ιστορία των γυναικών και του φύλου, την προφορική ιστορία, τη βιομηχανική αρχαιολογία.

Ο Χαράλαμπος Μπαμπούνης γεννήθηκε στον Αδάμαντα Μήλου Κυκλάδων το 1952 και σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1998 αναγορεύθηκε διδάκτορας Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και το 2009 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε, παράλληλα, ως επισκέπτης Καθηγητής σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Σήμερα είναι υπεύθυνος της κατεύθυνσης "Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας - Λαογραφία και Πολιτισμός" του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του τμήματός του και διευθυντής του Εργαστηρίου των Κοινωνικών Επιστημών στο ίδιο Τμήμα. Το συγγραφικό του έργο αναφέρεται κυρίως στην ιστορία του 19ου και 20ού αι., στην ιστορία των θεσμών, στις ιστορικές πηγές, στην τοπική ιστορία, στην ιστορία της εκπαίδευσης καθώς και σε θεωρητικά και μεθοδολογικά ζητήματα της ιστορίας.

Ο Γιώργος Ζ. Μάλλης είναι εκπαιδευτικός.

Η Μαρία Μαυροειδή σπούδασε Ιστορία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη βιομηχανική αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Συμμετείχε στη δημιουργία του Βιομηχανικού Μουσείου Ερμούπολης, καθώς και σε ερευνητικά προγράμματα για την καταγραφή-διάσωση της βιομηχανικής κληρονομιάς στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Είναι υποψήφια διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου με θέμα την ιστορία της τεχνολογίας στην Ελλάδα. Είναι επιστημονική συνεργάτης του Ιστορικού Αρχείου της ΔΕΗ στους τομείς της καταγραφής-τεκμηρίωσης μηχανολογικού εξοπλισμού και της συγκρότησης του Αρχείου Προφορικών Μαρτυριών της επιχείρησης.

Ο Α. Ζ. Φραγκίσκος αποφοίτησε από το Τμήμα Μηχανικών Μεταλλείων - Μεταλλουργών του Ε.Μ.Π. και έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Leeds. Διετέλεσε διευθυντής στα μεταλλεία Σερίφου, όπου ασχολήθηκε με εγκαταστάσεις εμπλουτισμού σιδηρομεταλλευμάτων, προϊστάμενος του τμήματος ερευνών και ανάπτυξης της Fimisco, όπου σχεδίασε και επέβλεψε πολλά εργοστάσια, διευθύνων σύμβουλος της ΓΕΜΕΕ και πρόεδρος των ΕΛΕΒΜΕ, ΕΥΔΑΠ και ΙΓΜΕ. Εκλέχτηκε πρόεδρος του Τμήματος Μηχανικών Μεταλλείων - Μεταλλουργών του Ε.Μ.Π., αντιπρύτανης και πρύτανης. Δίδαξε για περισσότερα από 35 χρόνια τον εμπλουτισμό μεταλλευμάτων στο Ε.Μ.Π. και από το 1996 είναι ομότιμος καθηγητής. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 60 επιστημονικές εργασίες, έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, έχει 8 διπλώματα ευρεσιτεχνίας και έχει συγγράψει 5 βιβλία.

Η Ιωάννα Κυρίτση-Τζιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και παιδαγωγικά στη Σχολή Νηπιαγωγών της Αθήνας. Έχει εργαστεί για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια ως νηπιαγωγός σε περιοχές της Αρκαδίας και στις Σπέτσες. Μετά τη διετή μετεκπαίδευσή της στο Διδασκαλείο Νηπιαγωγών του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποσπάστηκε για τρία χρόνια στην παιδαγωγική ομάδα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σπετσών - ΑΚΣΣ, στο οποίο για ένα χρόνο ήταν υπεύθυνη. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Unesco - Τμήμα Πειραιώς και Νήσων και από το Δήμο Σπετσών, για τη συγγραφική της δράση. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Γεννήθηκε το 1933 στη Μυτιλήνη, όπου ζει. Σπούδασε Φιλολογία και υπηρέτησε την δημόσια εκπαίδευση από τις θέσεις του φιλολόγου, του Γυμνασιάρχη, του Προϊσταμένου Εκπαίδευσης και του Σχολικού Συμβούλου. Ασχολήθηκε με την ιστορία, τη λαογραφία, την κριτική. Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Λέσβου-Λήμνου, Υπεύθυνος Αμνηστίας Μυτιλήνης, Πρόεδρος της Εταιρίας Αιολικών Μελετών. Έγραψε άρθρα, μελέτες και διάφορα βιβλία.

Ο Σκεύος Παπαϊωάννου γεννήθηκε το 1947 στην Κέφαλο της Κω. Μετά από σπουδές στην οικονομία και τις πολιτικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σπούδασε κοινωνιολογία στα Πανεπιστήμια Ludwig-Maximilian-Universitat του Μονάχου και Friedrich-Αlexander Universitat της Νυρεμβέργης, απ' όπου πήρε τον διδακτορικό του τίτλο. Από το 1985 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όπου σήμερα είναι καθηγητής κοινωνιολογίας. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Universitat Bremen (1991-1992), στο Πανεπιστήμιο του Roskilde της Δανίας, στο Ινστιτούτο Επιμόρφωσης Ενηλίκων της Φρανκφούρτης, στο Πανεπιστήμιο του Linkcopping της Σουηδίας και στο Πανεπιστήμιο του Gottingen της Γερμανίας. Το χειμερινό εξάμηνο του 2003-2004 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κassel της Γερμανίας. Είναι συγγραφέας πολλών ελληνικών και ξενόγλωσσων βιβλίων.

Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO. Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.

Ο Γιώργος Τσιώλης είναι επίκουρος καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία και στη Δανία. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και, στη συνέχεια, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε ζητήματα μεθοδολογίας της ποιοτικής κοινωνικής έρευνας με ιδιαίτερη αναφορά στη βιογραφική αφηγηματική προσέγγιση, καθώς και σε ζητήματα που αφορούν τις σύγχρονες μεταβολές στο πεδίο της Εργασίας, όπως αυτές βιώνονται από τα ενεχόμενα υποκείμενα. 'Εχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Έχει δημοσιεύσει, επίσης, τη μελέτη "Προς μια νέα ηθική της εργασίας; Μια ποιοτική διερεύνηση Φορέων Συμβουλευτικής για την ένταξη στην απασχόληση" (Εκδόσεις Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, 2005).