Το βιβλίο αυτό διερευνά τον "έξω ελληνισμό" - τον "ταξιδεύοντα ελληνισμό"-, παρακολουθώντας τις κινητικότητες μιας αστικής οικογένειας της Διασποράς, που συμβατικά θα λέγαμε ότι έχει αποσπαστεί από ένα παραδοσιακό πλαίσιο και κινείται στο χώρο των νέων στρωμάτων, τα οποία αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους διασχίζοντας σύνορα, τοπικές-πολιτισμικές και πολιτικές ιδιαιτερότητες. Ιχνηλατεί την πορείας μιας χιώτικης αρχοντεύουσας οικογένειας, το περιπετειώδες οδοιπορικό της στις εστίες του ελληνισμού, από τη Ρωσία μέχρι την Αγγλία, και την οριστική εγκατάστασή της στην Αθήνα.
Από το ατομικό στο συλλογικό, από το ιδιαίτερο στο κανονικό, από την οικογένεια στην κοινωνική ομάδα, από το καθημερινό στον κανόνα και το σταθερό παρεμβάλλεται η ανθρώπινη δράση ως αμφημερινή αγωνία. Όχι μόνο ως επιβεβαίωση του κανόνα και συμμόρφωση προς τους μεγάλους βηματισμούς της Ιστορίας, αλλά και ως έκφραση της προσωπικής ελευθερίας, της ατομικής δημιουργικότητας, ως παρουσία στην ιστορία της ατομικής τονικότητας, του προσωπικού στίγματος, του ιδιαίτερου και μοναδικού κοινωνικού δράστη.