Οι Στέφανοι (Estiennes) ήταν γάλλοι λόγιοι, τυπογράφοι και εκδότες για πέντε γενεές, από το 1502 έως το 1674. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο Ερρίκος Στέφανος, ο επιλεγόμενος "μέγας", γιατί το κύριο δημιούργημά το, "Ο θησαυρός της ελληνικής γλώσσης" στάθηκε επί 400 χρόνια αναντικατάστατο εργαλείο στα χέρια των λογίων της Ευρώπης και όλου του κόσμου, παρότι στον συγγραφέα του δεν απέδωσε τα αναμενόμενα οφέλη. Ο Ερρίκος Στέφανος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1528, έζησε σ' ένα περιβάλλον λογίων και πέθανε στη Λυών το 1598. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Ροβέρτου Α΄, εκδότη του "Θησαυρού της λατινικής γλώσσης", τον οποίο, σε ηλικία 13 ετών βοηθούσε να συντάξει τα σχόλια της πρώτης έκδοσης του Διονυσίου Αλικαρνασσέα. Γνώριζε καλά τα λατινικά και ειδικεύθηκε στην ελληνική γλώσσα. Το 1554 δημοσίευσε την πρώτη έκδοση του Ανακρέοντα με λατινική μετάφραση. Εξέδωσε επίσης πολλά έργα λατίνων και ελλήνων συγγραφέων. Το 1557 ίδρυσε τυπογραφείο στη Γενεύη, το οποίο ένωσε με εκείνο του πατέρα του το 1559, μετά τον θάνατο του τελευταίου. Το τυπογραφικό έμβλημα της οικογένειας των Στεφάνων, το οποίο πρωτοεμφανίζεται σε μία έκδοση της Αγίας Γραφής, το 1532, ήταν το δένδρο της ελιάς με την αποστολική ρήση "Noli altum sapere" ("Μη υψηλά φρόνει"). Το πρώτο γαλλικό βιβλίο που εξέδωσε ήταν το: "Traite de la conformite du langage francais avec le grec", Παρίσι 1565 ("Εγχειρίδιον περί της αναλογίας της γαλλικής γλώσσης προς την ελληνική"). Με το έργο αυτό προσπάθησε να αποδείξει την αξία της καθομιλουμένης γαλλικής γλώσσας, που πολλοί θεωρούσαν ως υπανάπτυκτο λαϊκό γλωσσικό ιδίωμα, ανιχνεύοντας αναλογίες στη διατύπωση με την αρχαία ελληνική γλώσσα. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και με το έργο του "De la precellence du langage francais", 1579 ("Περί της υπεροχής της γαλλικής γλώσσης"), με το οποίο ήθελε να αποδείξει τη φιλολογική ανωτερότητα της γαλλικής γλώσσας σε σχέση με την ιταλική, που τότε είχε μεγάλη αίγλη, επειδή είχε διαμορφωθεί παλαιότερα (13ος αιώνας) ως εθνική γλώσσα.