Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στο καλλιτεχνικό έργο και τη συνεισφορά της χορεύτριας, δασκάλας και χορογράφου Ντόρας Τσάτσου.
Η Ντόρα Τσάτσου ήταν σπουδαία καλλιτέχνιδα και άνθρωπος που δέσποσε στον ελληνικό καλλιτεχνικό και πολιτιστικό κόσμο για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Άνθρωπος πνευματικός, αλλά και πνευματώδης, με μόρφωση, ήθος, δυναμισμό, αυθορμητισμό, ευγένεια και χαμόγελο. Παρά την αστική καταγωγή της, οι τίτλοι την απωθούσαν, είχε πάντα αιρετική και ανατρεπτική συμπεριφορά και ήταν ανοικτή σε νέες ιδέες και προτάσεις, δημιουργική, δραστήρια, αποφασιστική και αποτελεσματική. Χαρακτηριστικά η ίδια έλεγε. "Δε ζήτησα ποτέ εκείνο που δεν μπορούσα να φέρω σε πέρας. Παρατηρώ ότι στις μέρες μας όλοι νομίζουν ότι είναι Ολιβιέ και Σάρα Μπερνάρ. Έτσι, όμως, γίνεται δυστυχής κανείς". Ήταν στάση ζωής η αφιέρωσή της στην τέχνη του χορού· κατάφερε να του προσδώσει πνευματικότητα αλλά και να προσφέρει την κατάλληλη στήριξη έτσι ώστε να πάρει τη θέση που του αρμόζει ανάμεσα στις άλλες τέχνες.
[...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)