Όταν ο Ερνέστος Χέκελ, Γερμανός Βιολόγος και Δαρβινιστής, θεμελίωνε το 1866 την επιστήμη της Οικολογίας, δεν θα μπορούσε, φαντάζομαι, να διανοηθεί ότι μέσα σ' έναν αιώνα εκατομμύρια ζηλωτές σ' ολόκληρο τον πλανήτη, εραστές της φύσης, συντηρητιστές, ειρηνιστές, κατάλοιπα της εξέγερσης του '68, βετεράνοι της πολιτικής, θα δήλωναν αποφασισμένοι να εφαρμόσουν την προσέγγισή του, προκειμένου να σώσουν τον πλούτο της ζωής και το περιβάλλον της, μέσα από πολυάριθμες, διεκδικητικές, τοπικές και μη, οικολογικές και πράσινες πρωτοβουλίες. Αν η "Επιστήμη της Οικολογίας" ερευνά, διαπιστώνει και προτείνει, η "Τέχνη της Οικολογίας" προωθεί και εφαρμόζει τις αρχές της, με τη μορφή προσωπικού βιώματος και καθημερινής δουλειάς των μαχητών της στις πόλεις και τους δρόμους, στα κτίρια και τα εργοστάσια, στους αγρούς και τις φάρμες, στα βουνά και τις ακρογιαλιές, στα δάση και στους υγρότοπους, οι οποίοι συνιστούν έτσι το δυναμικό της σωτηρίας του πλανήτη, το άλας της γης, τους "Τεχνίτες της Οικολογίας"... Το έργο αυτό γράφτηκε για να καλύψει τη μεγάλη ανάγκη σε ευαισθητοποίηση και βιωματική κατανόηση βασικών αρχών, αυτό που οι παλιότεροι δάσκαλοι ονόμαζαν "Προπαίδεια", στον τομέα της Οικολογίας. Τα νέα παιδιά θα μπορέσουν έτσι να κατανοήσουν την Οικολογία αγαπώντας τη, με την έννοια της φράσης του ποιητή: "Πάρε μαζί σου το παιδί... και μάθε του να μελετά τα δέντρα".