Θρασύβουλος Σταύρου (1886-1979). Ο Θρασύβουλος Σταύρου γεννήθηκε στην Πέτρα της Λέσβου. Τέλειωσε την Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1905-1911) και του Μονάχου (1911-1913), όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Εργάστηκε ως καθηγητής σε σχολεία διαφόρων πόλεων του κυρίως ελλαδικού χώρου και της Σμύρνης (1913-1922). Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και διετέλεσε γυμνασιάρχης, αιρετός εκπαιδευτικός σύμβουλος και διευθυντής του τμήματος Μέσης Εκπαίδευσης στο Υπουργείο Παιδείας, θέση από την οποία διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην υπόθεση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Το 1931 εξελέγη εκπαιδευτικός σύμβουλος. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στίχων σε περιοδικά και εφημερίδες της Μυτιλήνης και της Αθήνας, κυρίως με το ψευδώνυμο Μελικέρτης, και το 1921 με την πρώτη και μοναδική ποιητική συλλογή του Δρόμοι και μονοπάτια, η οποία κινείται στο χώρο του συμβολισμού και έγινε ευνοϊκά δεκτή από τον Παλαμά. Στη συνέχεια ο Σταύρου αφοσιώθηκε στη φιλολογία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη μελέτη του Νεοελληνική μετρική (1930), τη συμμετοχή του στη συντακτική ομάδα της Νεοελληνικής γραμματικής του Μανώλη Τριανταφυλλίδη και τις μεταφράσεις του από το χώρο του ευρωπαϊκού και του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Βασικά χαρακτηριστικά του μεταφραστικού έργου του Θρασύβουλου Σταύρου είναι η μεθοδικότητα και η αίσθηση του μέτρου και του ρυθμού του πρωτοτύπου. Ειδικότερα στην περίπτωση των αρχαίων ελληνικών κειμένων πρέπει να επισημανθεί επίσης η βαθιά γνώση της γλώσσας που φτάνει ως τα ιδιώματα και τα λογοπαίγνια. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Θρασύβουλου Σταύρου βλ. Άγρας Τέλλος, «Σταύρου Θρασύβουλος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια 22. Αθήνα, Πυρσός, 1933, Ξύδης Θεόδωρος, «Θρασύβουλος Σταύρου», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Σηφάκης Γ.Μ., «Σταύρου Θρασύβουλος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).