Η βελγικής καταγωγής Chantal Mouffe γεννήθηκε το 1943. Σπούδασε φιλοσοφία και πολιτική επιστήμη στο καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβαίν, στο Παρίσι και στο Έσεξ. Είναι καθηγήτρια πολιτικής θεωρίας στο Κέντρο για τη Μελέτη της Δημοκρατίας του Πανεπιστημίου Westminster (Λονδίνο). Στις κυριότερες δημοσιεύσεις της, εκτός από το "Δημοκρατικό παράδοξο", περιλαμβάνονται τα βιβλία: "Hegemony and socialist strategy: Towards a radical democratic politics" (1985), που έγραψε μαζί με τον Ernesto Laclau, και "The return of the political" (1993). Έχει επίσης επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους: "Gramsci and Marxist theory" (1979), "Dimension of radical democracy: Pluralism, citizenship and community" (1992), "Deconstruction and pragmatism" (1996), "The challenge of Carl Schmitt" (1999).

Ο Αλέξανδρος Κιουπκιολής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Σπούδασε ελληνική φιλολογία (κλασσική κατεύθυνση) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτική θεωρία στα Πανεπιστήμια του Έσσεξ και της Οξφόρδης, από όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Έχει διδάξει πολιτική θεωρία στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και της Κύπρου, ενώ από το 2010 είναι λέκτορας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ με αντικείμενο τις "Σύγχρονες Πολιτικές Θεωρίες". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεώτερη φιλοσοφία της ελευθερίας, τη φιλοσοφία του δικαίου, τις θεωρίες της δημοκρατίας, την ανάλυση και την κριτική της εξουσίας. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται άρθρα με συναφή θεματική, ενώ από τον εκδοτικό οίκο Palgrave Macmillan ετοιμάζεται η έκδοση του βιβλίου του "Freedom after the critique of foundations: Marx, liberalism and agonistic autonomy".

Ο Γιάννης Σταυρακάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε πολιτική επιστήμη στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (MA) στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Essex, από όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα στο πλαίσιο του προγράμματος για την "Ιδεολογία και την Ανάλυση Λόγου" (Ideology and Discourse Analysis Program). Ο τίτλος της διδακτορικής του διατριβής ήταν "New Directions in the Theory of Ideology and the Case of Green Ideology". Στη συνέχεια εργάστηκε στα Πανεπιστήμια του Essex και του Nottingham και στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ άρχισε να διδάσκει στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2006, με γνωστικό αντικείμενο "Ανάλυση του πολιτικού λόγου". Σήμερα κατέχει τη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή στο ίδιο Τμήμα. Ασχολείται ερευνητικά με τη σύγχρονη πολιτική θεωρία (με έμφαση στις ψυχαναλυτικές και μετα-στρουκτουραλιστικές προσεγγίσεις) και με την ανάλυση της ιδεολογίας και του πολιτικού λόγου στις κοινωνίες της ύστερης νεωτερικότητας (με έμφαση στη μελέτη της πολιτικής οικολογίας, του λαϊκισμού, της μετα-δημοκρατίας, αλλά και των σύγχρονων καλλιτεχνικών πρακτικών). Συμμετέχει στις συντακτικές επιτροπές των περιοδικών "Σύγχρονα Θέματα", "Journal for Lacanian Studies", "Subjectivity", "Psychoanalysis, Culture and Society", "Synthesis". Στις κυριότερες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται οι μονογραφίες "Lacan and the Political" (Routledge, 1999· ελλ. μτφρ. Ψυχογιός, 2008) και "The Lacanian Left" (Edinburgh University Press/State University of New York Press, 2007), ενώ έχει (συν)επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους "Φύση, κοινωνία και πολιτική" (Νήσος, 1997), "Discourse Theory and Political Analysis" (Manchester University Press, 2000), "Lacan & Science" (Karnac, 2002), "Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα" (Νεφέλη, 2008) και "Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη" (Εκκρεμές, 2008). Είναι επίσης εκ των συγγραφέων των μελετών "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των "τρελών αγελάδων": διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (Νεφέλη, 1999) και "Νεολαία: ο αστάθμητος παράγοντας;" (Πολύτροπον, 2008).