Ο Τάσος Φάλκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Κατοχή και εμφύλιος σημαδεύουν τα παιδικά του χρόνια. Στα φοιτητικά του χρόνια επηρεάζεται βαθύτατα απ' τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα. Πρώτη μορφή των "Δικαίων" με κύριο θέμα την εμποδισμένη δράση των ανθρώπων που προσπαθούν να έχουν οδηγό μονάχα τη συνείδησή τους. Στις Βρυξέλλες, όπου βρίσκεται με υποτροφία της βελγικής κυβέρνησης, αρχίζει τη σύνθεση του "Διγενή Ακρίτα", όπου επιχειρεί να περιγράψει τη διφυή ανθρώπινη υπόσταση, το γήινο και το θεϊκό στοιχείο, αλλά και την ακραία, οριακή κατάστασή του και την κεντρική ιδιότητα του φύλακα. Διορίζεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1970-72 βρίσκεται στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, όπου προετοιμάζει τη διδακτορική διατριβή του, ενώ παράλληλα γράφει τη "Σοφίτα", θεατρικό κατά της δικτατορίας και κάθε μορφής καταπίεσης. Με αφορμή το θάνατο του Μικρασιάτη πατέρα του, γράφει τα μικρασιάτικα αφηγήματα "Η νύχτα" και το μυθιστόρημα "Η λίμνη". Στα επιστημονικά του έργα ερευνά θέματα της ηθικής φιλοσοφίας, της αρχαίας θρησκείας και της μεθοδολογίας των επιστημών. Η μελέτη του για τον ελληνικό αθλητισμό έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Ο συγγραφέας σήμερα υπηρετεί ως καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.