Ο Χε Γουέι (22.9.1967 - 31.5.1996) γεννήθηκε στην επαρχία Hubei της Κεντρικής Κίνας από μια εργατική οικογένεια με έξι παιδιά. Τον Ιούλιο του 1985 αποφοίτησε από το Κολέγγιο Ξένων Γλωσσών τη πόλης Wuhan, στο οποίο φοιτούν ως υπότροφοι, μετά από απαιτητικές εξετάσεις, μόνον άριστοι φοιτητές. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ήρθε στη Θεσσαλονίκη με υποτροφία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και σπούδασε στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο Τμήμα ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία και ξεκίνησε την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής, με θέμα τη σύγκριση της φιλοσοφίας του Ηράκλειτου και του Λάο Τσε. Άρχισε να γράφει ποιήματα στα ελληνικά την άνοιξη του 1987, οπότε ξεκίνησε να μεταφράζει τον Καβάφη στα κινεζικά. Δημοσίευσε ποιήματά του στην "Οδό Πανός" (49, Μάιος - Ιούνιος 1990) και υπήρξε βασικός σύμβουλος σε αφιέρωμα του περιοδικού "Εντευκτήριο" για την κινεζική λογοτεχνία. (τχ. 21, Δεκέμβριος 1992). Έδωσε συνεντεύξεις σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση, όπου είχε προσκληθεί με αφορμή πολιτικά ή πολιτισμικά γεγονότα της Κίνας. Ο Γουέι πέθανε ξαφνικά το μεσημέρι της τελευταίας ημέρας του Μάη 1996, από έμφραγμα του μυοκαρδίου, περπατώντας στους ζεστούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπου ζούσε και σπούδαζε.

Ο Γιώργος Κορδομενίδης γεννήθηκε το 1955 στη Θεσσαλονίκη. Από το 1974 μέχρι το 2009 εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα, όπου από το 1982 έως το 2001 ήταν υπεύθυνος Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων για τη Β. Ελλάδα, ενώ από το 1997 μέχρι και το 2009 διηύθυνε το Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης. Υπήρξε επίσης τακτικός εισηγητής σε σεμινάρια για νέους υπαλλήλους της Τράπεζας, καθώς και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Εμείς που εξέδιδε (1985-2006) η Εθνική για το προσωπικό της. Από το 1978, συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών (Ελληνικός Βορράς, Το Τέταρτο, Το Δέντρο, Διαγώνιος, Διαβάζω, Θεσσαλονικέων Πόλις). Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Ενενήντα επτά (1996-1997) που εξέδιδε ο Οργανισμός Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης "Θεσσαλονίκη 1997". Από το 1979, παραγωγός ραδιοφωνικών προγραμμάτων (ΕΡΤ2, Ράδιο Α 103, Ράδιο 88μισό του Μύλου, από το 1995 μέχρι το 2009 στον 9,58fm της ΕΡΤ3).

Η Μπίλη Βέμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε αρχαιολογία στην Ελλάδα και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη, όπου έκανε το διδακτορικό της. Από το 1990, δίδαξε βυζαντινή αρχαιολογία και βυζαντινή τέχνη, με εφαρμογές στη μουσειακή εκπαίδευση, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία πολύ μικρή, στα δώδεκα χρόνια της. Τα δυο πρώτα της βιβλία, "Νέλτο" (1966) και "Ο κόκορας των θεμελίων" (1971), χαρακτηρίζονται από τον τρόπο θέασης του κόσμου μέσα από τα πηγαία συναισθήματα ενός κοριτσιού. Από το τέταρτο ποιητικό βιβλίο της, "Τοπίο που σε λένε ποίημα" (1987) και μετά πέρασαν στο λόγο της τα μονιμότερα θέματα που την απασχόλησαν, πλουτισμένα από τις συχνές αναφορές σε πρόσωπα και καταστάσεις της αρχαίας και της μεσαιωνικής ιστορίας: η αγωνία για τη συντομία του χρόνου, η έλλειψη πληρότητας του ερωτικού βιώματος, η αίσθηση της οντολογικής μοναξιάς. Εξέδωσε τα βιβλία: "Νέλτο" (1966), "Ο κόκορας των θεμελίων" (1971), "Η σκουριά του Μεγαλέξανδρου" (1978), "Τοπίο που σε λένε ποίημα" (1987), "Φυτά του ύπνου" (2000), "Το δέντρο που το φέραν στο μουσείο" (δίγλωσση έκδοση, 2003). Επίσης, φρόντισε, μαζί με τον εκδότη του περιοδικού Εντευκτήριο, Γιώργο Κορδομενίδη, την έκδοση κειμένων του Κινέζου ποιητή Χι Ουέι, που έζησε στην Ελλάδα (2003). Έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2012. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.