Ο Φίλων ήταν Ελληνοϊουδαίος φιλόσοφος των αρχών του 1ου αι. μ.Χ. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, κύρια εστία της ιουδαϊκής διασποράς και ταυτόχρονα κέντρο του ελληνικού πολιτισμού. Ο ίδιος συγκατέλεγε τον εαυτό του στους Έλληνες, ως μητρική γλώσσα είχε την ελληνική, είχε λάβει ιδιαίτερη φιλοσοφική και φιλολογική μόρφωση και έγραφε κατά το αττικό πρότυπο. Τα έργα του, από τα οποία μερικά έχουν χαθεί, διαιρούνται συνήθως σε έργα καθαρά φιλοσοφικού περιεχομένου, υπομνήματα στην Πεντάτευχο, συγγράμματα που αναφέρονται στην ιουδαϊκή θρησκεία και έργα απολογητικά. Η σημασία του Φίλωνα είναι μεγάλη για την ιστορία του χριστιανισμού. Από το έργο του αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες για τον θρησκευτικό βίο των εξελληνισμένων Ιουδαίων της διασποράς κατά τους χρόνους του Χριστού και των αποστόλων. Τα χωρία από έργα Ελλήνων συγγραφέων που χάθηκαν, τα οποία παρατίθενται στο έργο του, καθώς και τα δάνεια από την ελληνική φιλοσοφία στο σύνολό της και τη μυστική θεολογία αναδεικνύουν τα συγγράμματά του σε πολύτιμη πηγή φιλολογικής, φιλοσοφικής και θρησκειολογικής έρευνας.

Ο Σταύρος Γκιργκένης σπούδασε στο Τμήμα φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στον τομέα κλασικής φιλολογίας του ίδιου τμήματος, το 1998, και είναι υποψήφιος διδάκτορας κλασικής φιλολογίας του ΑΠΘ (θέμα της διατριβής του: "Πολιτικές προεκτάσεις στο έργο του Αισχύλου"). Από το 2001 εργάζεται ως μόνιμος εκπαιδευτικός σε σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το πλούσιο συγγραφικό και μεταφραστικό του έργο, που αριθμεί περισσότερους από 15 τόμους, περιλαμβάνει σχολιασμένες μεταφράσεις έργων του Θεόφραστου, του Ησιόδου, του Πλουτάρχου, του Φίλωνος του Αλεξανδρινού, του Αισχύλου, αρχαίων ελληνικών ύμνων και άλλων έργων της αρχαίας γραμματείας.

Ο Σταύρος Γκιργκένης σπούδασε στο Τμήμα φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στον τομέα κλασικής φιλολογίας του ίδιου τμήματος, το 1998, και είναι υποψήφιος διδάκτορας κλασικής φιλολογίας του ΑΠΘ (θέμα της διατριβής του: "Πολιτικές προεκτάσεις στο έργο του Αισχύλου"). Από το 2001 εργάζεται ως μόνιμος εκπαιδευτικός σε σχολικές μονάδες της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το πλούσιο συγγραφικό και μεταφραστικό του έργο, που αριθμεί περισσότερους από 15 τόμους, περιλαμβάνει σχολιασμένες μεταφράσεις έργων του Θεόφραστου, του Ησιόδου, του Πλουτάρχου, του Φίλωνος του Αλεξανδρινού, του Αισχύλου, αρχαίων ελληνικών ύμνων και άλλων έργων της αρχαίας γραμματείας.

Ο Ιωάννης Σ. Χριστοδούλου είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι καθηγητής - σύμβουλος στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και διδάσκει Φιλοσοφία ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου.

Ομότιμος καθηγητής του Α.Π.Θ. Τις βασικές φιλολογικές του σπουδές τις έκανε στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης δίπλα σε λαμπρούς δασκάλους. Μετεκπαιδεύτηκε στην Ιταλία και στην Γερμανία. Καθηγητής της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1969 ως το 1996, οπότε και αποχώρησε οικειοθελώς από την ενεργό υπηρεσία, για να αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο. Υπήρξε Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής και Συγκλητικός κατά το ακαδημαϊκό έτος 1977-1978 και πρώτος Πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας κατά τα έτη 1984-1986. Για πέντε εξάμηνα πρόσφερε τις υπηρεσίες του και στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου ως επισκέπτης καθηγητής. Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια (ιδίως για θέματα αριστοτελικά και ιπποκρατικά) και έδωσε πλήθος διαλέξεων στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Ασχολείται ιδιαίτερα με τον αρχαίο ελληνικό επιστημονικό λόγο. Από την άποψη αυτή γόνιμο έδαφος για έρευνα του προσφέρουν κατά κύριο λόγο τα αρχαία ελληνικά ιατρικά κείμενα, καθώς και τα κείμενα του Αριστοτέλη. Κυριότερες εργασίες - βιβλία (πέρα από τα άρθρα και τις δημοσιεύσεις σε περιοδικά και σε εφημερίδες): -Η παραγωγική κατάληξη -ικός στην προσωκρατική φιλοσοφία και στο Ιπποκρατικό Corpus (1968) -Άρτεμις Ορθρία (1968) -Ιπποκρατική ιατρική (1972) -Αρχαία ελληνική μετρική (1975) -Επίθετα από ουσιαστικοποιημένα επίθετα (1977) -Πέντε φιλολογικά μελετήματα (1986) -Αριστοτελικά μελετήματα (1986) -Εν παρόδω Α΄ - Β΄ (1987-1995) -Γλωσσικές παρατηρήσεις Α΄ - Β΄(1990-1994) -Ιπποκρατική συλλογή Α΄(1991) -Ο Δημήτρης Λυπουρλής στο Βαφοπούλειο (1998) -Ην ποτε: Τρεις "ιστορίες" αρχαίας ελληνικής καθημερινότητας (1998) -Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια, βιβλίο Β΄ (2000) -Ιπποκράτης, τόμοι I-V (2000-2001) -Λεξικό αρχαίων συγγραφέων, Ελλήνων και Λατίνων (μετάφραση από τα Γερμανικά, 1996). Ένας άλλος τομέας που κίνησε με ιδιαίτερο τρόπο το ενδιαφέρον του είναι η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στη Μέση Εκπαίδευση. Πήρε μέρος σε πλήθος ειδικών σεμιναρίων, έκανε διαλέξεις, δημοσίευσε σχετικά άρθρα.