Ο Βαλέρ Νοβαρινά γεννήθηκε το 1947 στο Chene-Bougeries της Γαλλίας, από μητέρα ηθοποιό και πατέρα αρχιτέκτονα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια και την εφηβεία του στη γαλλική πλευρά της λίμνης Λεμάν και στο βουνό. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στη Σορβόννη. Μελέτησε το Δάντη για ένα χρόνο κι έγραψε μια μελέτη για τον Αντονέν Αρτώ ως θεωρητικό του θεάτρου. Σχετίστηκε με τον Roger Blin, σκηνοθέτη των έργων του Μπέκετ, τον σκηνοθέτη Marcel Marechal, τον Jean-Noel Vuarnet κ.ά. Στο περιθώριο του συγγραφικού του έργου αναπτύσσει μια γραφιστική δραστηριότητα και αργότερα ζωγραφική: σχέδια ανθρώπων και κατόπιν ζωγραφική σκηνικών όταν, μετά το 1986, άρχισε να σκηνοθετεί κάποια από τα έργα του. Το πρώτο του έργο, "L' Atelier volant", ανέβηκε το 1974 από τον J.-P. Sarrazac. Το 1976 ο M. Marechal του παρήγγειλε μια ελεύθερη διασκευή του "Ερρίκου Δ΄" του Σαίξπηρ για το Εθνικό Θέατρο της Μασσαλίας. Το βιβλίο του "Le Babil des classes dangereuses", θεατρικό μυθιστόρημα, απορρίπτεται από όλους τους εκδότες, μέχρι που το εκδίδει ο Cristian Bourgois το 1978. Ακολουθεί το "La Lutte des morts" το 1979. Από τότε το πολυσχιδές έργο του εκδίδεται τακτικά από τους P.O.L., Actes Sud κ.ά. Στη βιβλιογραφία του διακρίνονται έργα καθαρά θεατρικά: "L' Atelier volant", "Vous qui habitez le temps", "L'Operette imaginaire" - και το "ουτοπικό θέατρο": διαλογοποιημένα μυθιστορήματα, μονόλογοι για πολλές φωνές, ποιήματα σε σκηνές ("Le Drame de la vie", "Le Discours des animaux", "La Chair de l'homme") και τέλος τα "θεωρητικά" έργα, που ανιχνεύουν το σώμα του ηθοποιού, όπου ο χώρος και ο λόγος διασταυρώνονται στο αναπνευστικό σύστημα: "Γράμμα στους ηθοποιούς", "Για τον Λουί ντε Φυνές", "Pendant la matiere", "Devant la parole". Άπιαστη και ενεργητική, η γλώσσα εμφανίζεται ως φιγούρα της ύλης.

Γεννήθηκε στην Kαβάλα. Στo Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης έκανε σπουδές Mεσαιωνικής και Nεοελληνικής Φιλολογίας. Eργάζεται στο Tρίτο Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας. Ασχολείται επαγγελματικά στον χώρο του βιβλίου με την γλωσσική επεξεργασία και την τυπογραφική επιμέλεια κειμένων. Η πρώτη της ποιητική συλλογή, "Σιωπηλές κραυγές", εκδόθηκε το 1966. 'Εκτοτε ακολούθησαν άλλα δέκα ποιητικά βιβλία, με τελευταίο τον συγκεντρωτικό τόμο "Στη μέση της ασφάλτου: ποιήματα 1973-2002" (Καστανιώτης, 2005). Μετέφρασε το θεατρικό έργο του Στίβεν Μπέρκοφ "Σαν Ελληνας", που ανέβηκε από τις "Mορφές" στο Θέατρο "Eμπρός", στη Δραματική Σχολή του οποίου διδάσκει γλώσσα με την αντίληψη ότι η πρώτη σκηνοθεσία είναι αυτή που η γλώσσα πραγματοποιεί στην ανθρώπινη ομιλία.

H Μαρία Κομνηνού είναι πτυχιούχος στην ψυχολογία, κοινωνιολογία και στα οικονομικά (P.S.E Brunell University) και διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του London School of Economics (1984). Αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου έχει συμβάλει στη δημιουργία του εργαστηρίου οπτικοακουστικών μέσων του τμήματος. Ταμίας και Μέλος της Δ.Ε. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Υπεύθυνη για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα κατάρτισης στην προστασία της κινηματογραφικής πολιτιστικής κληρονομιάς "Archimedia" για την Ελλάδα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη Θεωρία της Επικοινωνίας, την Πολιτική Επικοινωνία, τη Θεωρία του Κινηματογράφου και τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο (με έμφαση στον ελληνικό). Σημαντικότερα έργα της: "Κοινωνία, εξουσία και ΜΜΕ" (επιμ. με τον Χ. Λυριντζή, 1988), "Κοινότητα, κοινωνία και ιδεολογία" (επιμ.με τον Ε. Παπαταξιάρχη, 1990) και "Από την αγορά στο θέαμα: Η συγκρότηση της δημόσιας σφαίρας και του κινηματογράφου στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία 1950-1996" (2001).