Ο Λυκούργος Καλλέργης (Κρήτη 1914 - Αθήνα 2011) ήταν ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, συνδικαλιστής, δάσκαλος δραματικής τέχνης, βουλευτής. Γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Κρήτης. Γιος του δημοσιογράφου, σοσιαλιστή ηγέτη Σταύρου Καλλέργη. Βγήκε στο θέατρο με τη Λαϊκή Σκηνή του Καρόλου Κουν με πρώτο ρόλο τον Πανάρετο στην "Ερωφίλη" του Χορτάτζη. Πήρε μέρος σε άπειρα έργα, δράματα και κωμωδίες, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ιδρυτικό μέλος και πρωταγωνιστής του "Θεάτρου Τέχνης" του Κάρολου Κουν 1942-1952. Πρωταγωνιστής σε διάφρους θιάσους του ελεύθερου θεάτρου στην Αθήνα, επαρχία, εξωτερικό. Διετέλεσε πρωταγωνιστικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Ερμήνευσε εξέχοντες ρόλους σε πολλά θεατρικά έργα τέχνης του ελληνικού και διεθνούς δραματολογίου: (αρχαία τραγωδία, Σαίξπηρ, Ίψεν, Τσέχωφ, Στρίντμπεργκ, Πιραντέλλο, Γκόγκολ, Γκόρκι, Ο' Νηλ, Πρίσλεϊ, Ντύρρενματ κ.α.). Πρωταγωνιστής στον ελληνικό κινηματογράφο, ραδιόφωνο, τηλεόραση. Σκηνοθέτης θεάτρου, ραδιοφώνου, τηλεόρασης. Μεταφραστής θεατρικών έργων. Καθηγητής Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου και άλλων Σχολών. Μέλος της Ε.Ε.Θ.Σ. (Εταιρία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων). Γενικός Γραμματέας του Σ.Ε.Η. (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών) 1956-1966 και ένα διάστημα Πρόεδρος. Για 5 χρόνια Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος-Ακροάματος (ΠΟΘΑ) και Αντιπρόεδρος του Ταμείου Συντάξεων Ηθοποιών. Το Νοέμβρη του 1977 εξελέγη βουλευτής του Κ.Κ.Ε. στην Α΄ Περ. Αθηνών, για μια τετραετία. Δημοσίευσε άρθρα καλλιτεχνικού και πολιτικού περιεχομένου σε εφημερίδες και περιοδικά. Εκδόσεις μεταφράσεών του: Από τις Εκδόσεις "Γκόνη", 4 μεγάλα έργα του Τσέχωφ και ένα μονόπρακτο, σε ένα τόμο, 1962. Από τις εκδόσεις "Δωδώνη", σε επανέκδοση τα 5 θεατρικά έργα του Τσέχωφ και 3 μονόπρακτα, σε 2 τόμους 1986. Επίσης από τη "Δωδώνη" εκδόθηκαν τα έργα: "Εμείς και ο χρόνος", του Πρίσλεϋ 1972, τα "Παντρολογήματα" του Γκόγκολ 1976, οι "Μικροαστοί" του Γκόρκι 1989, το μονόπρακτο "Ροζαλίντα" του Μπάρρυ 1998. Οι μεταφράσεις αυτές παίχθηκαν από πολλά θέατρα και το Εθνικό, καταξιώθηκαν, διδάσκονται στις Δραματικές Σχολές. Το 1995 από τη "Δωδώνη" εκδόθηκε το βιβλίο του, θεωρητικού περιεχομένου, "Συγκομιδή ιδεών αγαθών". Το 2000 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Σταύρος Καλλέργης: Το Διεθνές Σοσιαλεργατικό Κίνημα από τον 19ο αιώνα και ο 'υπαρκτός' σοσιαλισμός" (εκδ. "Προσκήνιο") ενώ το 2007 εξέδωσε το βιβλίο "Λυκούργος Καλλέργης, στο διάβα του πολυτάραχου 20ού αιώνα: Βίου, τέχνης, πολιτικής, πολιτισμού: Κριτική ανιστόρηση" (εκδ. "Λιβάνη"). Πέθανε στις 27 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 97 ετών έπειτα από νοσηλεία στην εντατική πτέρυγα του νοσοκομείου "Γ. Γεννηματάς".

Ο Παύλος Β. Πετρίδης (1947-2000), μετά από εισήγηση του καθηγητή Αριστόβουλου Μάνεση, εξελέγη ομόφωνα υφηγητής, το 1980, και καθηγητής του κλάδου της πολιτικής και συνταγματικής ιστορίας, στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το 1982. Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε και σε πανεπιστημιακές σχολές του εσωτερικού και του εξωτερικού. Διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γ. Παπανδρέου και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Επίσης, εργάστηκε ως επιστημονικός σύμβουλος ιστορικών σειρών συνεργαζόμενος με τις εκδόσεις "Προσκήνιο", "University Studio Press", "Ελληνικά Γράμματα", "Gutenberg", κ.ά. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2000, σε ηλικία 54 ετών, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Γνωστότερα βιβλία του είναι: "Νεοελληνική πολιτική ιστορία", "Η ευρωπαϊκή πολιτική του Καποδίστρια", "Ξένη εξάρτηση και εθνική πολιτική", "Δολοφονία Λαμπράκη", "Στη δίνη του εμφυλίου πολέμου", "Σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία", "Βασιλική προδοσία", "Στη συγκυρία της αβασίλευτης", "Η βασιλεία των Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα", "Ανάλεκτα ιστορικοπολιτικά", "Οι δίκες του Γοργοπόταμου", "Εξουσία και παραεξουσία στην Ελλάδα", κ.ά.