Ο Κωνσταντίνος Θ. Ζάρρας ερευνά επιστημονικά θέματα του μυστικού Ιουδαϊσμού. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Ο Γιάννης Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Είναι επίκουρος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πολυτεχνείο Θράκης (Τμήμα Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών). Έχει επιμεληθεί εκθέσεις σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Γαλλία. Κείμενά του δημοσιεύονται από το 1986 σε περιοδικά τέχνης, στον ημερήσιο Τύπο, σε καταλόγους καλλιτεχνών και σε συλλογικές εργασίες των εκδοτικών οίκων Αδάμ, Αρχέτυπο, Εκδοτική Αθηνών, Καστανιώτης, Μέλισσα. Έχει γράψει τις μελέτες: "Τεριάντ, κείμενα για την Τέχνη" (Αθήνα, Καστανιώτης, 1990), "Αλέκος Φασιανός, ο Ζωγράφος, ο Χαράκτης" (Αθήνα, Πινακοθήκη Πιερίδη, 1991), "Η Νεκρή Φύση στη Νεοελληνική Τέχνη" (Λευκωσία, Ίδρυμα Πιερίδη, 1992), "Η Τέχνη σε Μετάβαση" (Αθήνα, Νηρέας, 2000, Α΄ έκδοση), "Νέα Ελληνική Τέχνη 1974-2004" (Αθήνα, Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, 2007). Διετέλεσε διευθυντής στην Πινακοθήκη Πιερίδη (1987-96) και γενικός γραμματέας του ελληνικού παραρτήματος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών Τέχνης (AICA). Συνεργάστηκε με το National Geographic (1997-98). Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της υλοποίησης της Πινακοθήκης Κυκλάδων στο παλαιό Τελωνείο Σύρου (1994) και του Πάρκου Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Ιωνία Βόλου (2004). Υπήρξε, επίσης, υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright.

Ο Γιώργος Κόρδης γεννήθηκε στη Μακρυρράχη Φθιώτιδας το 1956. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1975-1979), ενώ παράλληλα έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής και βυζαντινής εικονογραφίας. Μελέτησε συστηματικά την ιστορία και αισθητική της βυζαντινής ζωγραφικής και από το 2003 είναι λέκτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (εικονογραφία: θεωρία και πράξη). Συνέχισε τις σπουδές του στις Καλές Τέχνες στη Βοστόνη των ΗΠΑ (School of the Museum of Fine Arts of Boston, 1987-1989). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, μαθήτευσε κοντά στο μεγάλο Έλληνα χαράκτη Φώτη Μαστιχιάδη, που τον μύησε στον κόσμο της χαρακτικής τέχνης και κυρίως της χαλκογραφίας. Από το 1993 ως το 1997 προσέγγισε εικονογραφικά τα λογοτεχνικά κείμενα του Αλ. Παπαδιαμάντη και άλλων Ελλήνων λογοτεχνών (Κόντογλου, Καρκαβίτσα, Μωραϊτίδη), καθώς και λαϊκά παραμύθια της Κύπρου. Παράλληλα ασχολήθηκε με την έκδοση συλλεκτικών βιβλίων. Από το 1990 ασχολείται συστηματικά με τη διδασκαλία της βυζαντινής ζωγραφικής οργανώνοντας σειρές μαθημάτων και καλοκαιρινά σεμινάρια.

Η Χαρίτα Μήνη γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα, όπου ζει κι εργάζεται. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε κάνοντας μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία στο αμερικανικό University of La Verne. Έχει ειδικευτεί στα θέματα των γυναικών και του φύλου, σε σχέση με τα οποία ερευνά την ιστορία και την προϊστορία, την ψυχολογία, τη θρησκεία, τη μυθολογία κ.ά. Επίσης, έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική και το καλλιτεχνικό κόσμημα· με τα έργα της έχει συμμετάσχει σε ποικίλες εκθέσεις. Ακόμη, έχει μεταφράσει το φιλολογικό βιβλίο "Ο Ορφέας και η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία" του W.K.C. Guthrie, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα. Σε συνεργασία με τον Αμερικανό πανεπιστημιακό Ντον Σκόφιλντ απέδωσε ποιήματά του στα ελληνικά, καθώς και ποίηση της Κικής Δημουλά, του Νίκου Φωκά και της Λιάνας Σακελλίου στα αγγλικά. Πολλές από τις μεταφράσεις αυτές έχουν εμφανιστεί σε εγχώρια και ξένα περιοδικά. Καλλιεργώντας μια άρτια επιστημονική και συγχρόνως βιωματυκή προσέγγιση στην αρχαία κληρονομιά μας, επιδιώκει να γεφυρώσει το χτες με το σήμερα. Για το λόγο αυτό δημιούργησε στην Κηφισιά το "Χώρο Ιδεών Ασκληπιγένεια", όπου κάνει ομιλίες και διδάσκει σεμινάρια. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, καθώς και στο University of La Verne και στο πανεπιστημιακό πρόγραμμα σπουδών Hellenic International Studies in the Arts, που συνεργάζεται με το Massachusetts College of Art. Ακόμη, έχει παρουσιάσει με επιτυχία τη δουλειά της σε χώρες όπως η Βρετανία και το Ουζμπεκιστάν της Κεντρικής Ασίας. Παράλληλα, έχει γράψει πολλά σχετικά με την προχριστιανική Ελλάδα, τις πολυθεϊστικές παραδόσεις και τις εναλλακτικές θρησκείες. Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται στα πλαίσια του αντιπολεμικού κινήματος. Προσεγγίζει τα σύγχρονα ζητήματα από μια ριζοσπαστική οπτική γωνία, αντλώντας διδάγματα από την ελληνική και την παγκόσμια ιστορία. Έχει συνεργαστεί με τα επιστημονικά έντυπα "Coprus: Αρχαιολογία - Ιστορία των πολιτισμών" και "The Pomegranate: The International Journal of Pagan Studies". Επίσης, άρθρα της έχουν εμφανιστεί στα περιοδικά "Διαβάζω", "Άβατον", "Ανιχνεύσεις", "Ερμείον" και στο "Περιοδικό της Ελληνικής Μένσα", καθώς και στην εφημερίδα "Εργατική Αλληλεγγύη". Ακόμη, κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα αμερικανικά φεμινιστικά έντυπα "SageWoman" και "The Beltane Papers". Πολλά δοκίμιά της περιλαμβάνονται σε συλλογικά έργα των εκδόσεων "Αρχέτυπο": "Ιερή Ελλάδα", "Η Αναβίωση της Αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας", "Γυναίκες και Ιερό", "Δρόμοι της Γνώσης" κ.ά. Κείμενά της περιέχει και το εκπαιδευτικό cd-rom "Φύλο και δημόσια ζωή" του Υπουργείου Παιδείας.

Ο Γεώργιος Β. Μπαλτογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941 από πατέρα Ηπειρώτη και μητέρα Ανδριώτισσα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Ρώμη και πήρε μέρος σε εκθέσεις ζωγραφικής (Margutta - San Luca - Artecom - Palazzo Delle Esposizioni κ.α.). Γύρισε στην Αθήνα το 1970, ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική ως ελεύθερος επαγγελματίας και, ταυτόχρονα, ως υπάλληλος διαδοχικά στο Πεντάγωνο, στο Πολυτεχνείο και στον Αυτόνομο Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών. Σήμερα, παράλληλα με τις παραπάνω δραστηριότητες ασχολείται και με την έρευνα πάνω στην Ιστορία της Τέχνης. Ο Γεώργιος Μπαλτογιάννης είναι ο συγγραφέας των βιβλίων: "Η Αποκάλυψη του Διονύσου" και "Η Ακρόπολη μέσα από τα γαλανά μάτια της θεάς Αθηνάς". "Η ιερή αρχιτεκτονική" είναι το τρίτο του βιβλίο.

Ο Δημήτρης Ουλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και μουσική (ακορντεόν, πιάνο, ανώτερα θεωρητικά) στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Με υποτροφία του ΙΚΥ συνέχισε τις σπουδές του στον κλάδο της βυζαντινής φιλοσοφίας, στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολούθησε για τρία χρόνια το σεμινάριο της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών, ενώ παράλληλα δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο χώρο της ενοριακής κατήχησης. Εργάσθηκε επτά χρόνια σε διάφορα ωδεία της Αθήνας ως καθηγητής, τρία χρόνια σε νυχτερινά μαγαζιά ως μουσικός και έξι μήνες στο περιοδικό Θεός και Θρησκεία ως επιμελητής κειμένων.

Ο Ιάκωβος Ποταμιάνος είναι Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Α.Π.Θ. και στη συνέχεια ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ, όπου και έλαβε το Master's Αρχιτεκτονική από το Cal Poly της Καλιφόρνιας και το Ph.D. Aρχιτεκτονικής από το University of Michigan. Στο Michigan γνώρισε τον Rudolf Arnheim, τον οποίο είχε ως επιβλέποντα καθηγητή της διατριβής του και του οποίου υπήρξε ο τελευταίος φοιτητής. Μέχρι τώρα έχει μεταφράσει στην ελληνική γλώσσα τα έργα του Rudolf Arnheim "Τέχνη και Οπτική Αντίληψη" (εκδόσεις Θεμέλιο), "Η Δυναμική της Αρχιτεκτονικής Μορφής" και "Εντροπία και Τέχνη" (Εκδόσεις University Studio Press).

Ο Γιώργος-Λέων Προκοπίου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και πήρε τον τίτλο του Διδάκτορα Μηχανικού με τη διατριβή του "Ο κοσμολογικός Συμβολισμός στην Αρχιτεκτονική του Βυζαντινού Ναού". Δίδαξε μορφολογία και Ιστορία της Τέχνης στις Σχολές Πετρά και Σιταρά για 3 χρόνια και το 1990 εξελέγει επ. καθηγητής στην περιοχή της Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας και Ρυθμολογίας του Τμ. Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠολυτεχνείου, όπου διδάσκει έως σήμερα. Έγραψε βιβλία και άρθρα για ζητήματα της ειδικότητάς του, όπως: Σύμβολο και Μορφή στο Παλαιοχριστιανικό Βαπτιστήριο, Το Αρχοντικό του Γ. Βούλγαρη στην Ύδρα, Ο Ναός των Αγ. Αναργύρων στην Ερμιόνη, Μπαρόκ η έκσταση και η υπερβολή, Το Μακεδονικό Αρχοντικό, Νεοκλασσικισμός, Δομή-Μορφή και Λειτουργία του Ιερού Χώρου, κ.ά. Έχει επιμεληθεί την έκδοση σε σειρά βιβλίων των άρθρων του πατέρα του, του αείμνηστου καθηγητή Αγγ. Προκοπίου και έχει μεταφράσει φιλοσοφικά και ποιητικά κείμενα ανατολικών παραδόσεων. Έχει εντρυφήσει ιδιαίτερα σε ζητήματα παραδοσιακής και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του ελληνικού και ευρωπαϊκού χώρου καθώς και σε ζητήματα Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Ναοδομίας.

Ο Γιάννης Σπυρόπουλος έχει σπουδάσει θέατρο, ψυχολογία κι έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ιαπωνία και στην Ινδία. Διευθύνει την πολιτιστική εταιρεία "Κέντρο Όλον" και ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Δικηγόρος, δημοσιογράφος, ποιητής, μελετητής και δοκιμιογράφος. Σπούδασε νομικά και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές εδώ και στο εξωτερικό. Μελέτησε φιλοσοφία, φιλολογία, θεολογία κ.ά. Έγραψε και δημοσίευσε δεκάδες δοκίμια, άρθρα και μελετήματα φιλοσοφικού, ιστορικού και μεταφυσικού περιεχομένου. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με θέματα δικαίου και φιλολογίας της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Μετέφρασε βιβλικά κείμενα, κείμενα λογοτεχνίας της αρχαίας Ανατολής καθώς και σύγχρονους συγγραφείς. Από το 1988 δημοσιογραφεί στον ημερήσιο Τύπο. Έλαβε μέρος σε συνέδρια και ημερίδες και κατά καιρούς έχει δώσει διαλέξεις σε λογοτεχνικά, επιστημονικά και μεταφυσικά θέματα. Μέρος του έργου του προβλήθηκε από τον Τύπο και την τηλεόραση αλλά ένα σημαντικό μέρος της δουλειάς του παραμένει ακόμα αδημοσίευτο. Τιμήθηκε με βραβείο δοκιμίου από το Δήμο Θεσσαλονίκης (1984) και από την Ελληνική Εταιρεία Χριστιανικών Γραμμάτων (1994).

Ο Ιωάννης Ψάρρας γεννήθηκε το 1955 στη Νέα Κούταλη της Λήμνου. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: "Σώματα", 1983, "Γηγενές Πυρ", 2000 και το δοκίμιο "Το Ιερό στην ποίηση τον Οδυσσέα Ελύτη", στο συλλογικό έργο: "Τέχνη και Μυστικισμός", των εκδόσεων Αρχέτυπο, το 2002. Έχει ιδρύσει το 1995 το χώρο Πολιτισμού και Έρευνας "Σύνθεσις" και είναι εισηγητής της μεθόδου της Ψυχοενεργειακής Προσέγγισης στην Πραγματεία επί των Επτά Ακτινών. Ζει στο Χαλάνδρι.