Γεννήθηκε στην Ανάζαρβο της Κιλικίας και έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ήταν γιατρός στο ρωμαϊκό στρατό και θεωρείται ο σημαντικότερος φαρμακολόγος της Αρχαιότητας. Εκπαιδεύτηκε στην Ταρσό, η οποία ήταν το διασημότερο βοτανολογικό-φαρμακολογικό κέντρο της εποχής και ταξίδεψε πολύ για να συλλέξει εμπειρίες από διάφορες περιοχές. Με προσωπική αυτοψία και συμβουλευόμενος παλαιότερη βιβλιογραφία, έγραψε στην ελληνική γλώσσα σε πέντε τόμους το κυριότερο έργο του "Περί Ύλης Ιατρικής" (De Materia Medica). Ένα ακόμα βιβλίο του για φάρμακα θεωρήθηκε από τον Γαληνό (129-199 μ.Χ.) ως το πληρέστερο και πιο θεμελιωμένο βιβλίο της εποχής. Ένα τρίτο βιβλίο με τίτλο "Περί Απλών Φαρμάκων" που παλαιότερα θεωρείτο ψευδεπώνυμο, αποδίδεται πλέον από τους περισσότερους ερευνητές στον Διοσκουρίδη. Άλλα, επίσης φαρμακολογικά βιβλία, είναι αμφισβητούμενα, επειδή φαίνεται να μιμούνται το στιλ του μεγάλου φαρμακολόγου, θεωρούνται όμως νεότερα. Αν και ο Διοσκουρίδης είχε στόχο να μείνει στο επίπεδο της φυσιοκρατίας, δεν απέφυγε στο βιβλίο του την αναφορά μερικών "μαγικών" ουσιών, οι οποίες φαίνεται ότι ήταν διαδεδομένες εκείνη την εποχή. Τα φαρμακολογικά βιβλία του Διοσκουρίδη μεταφράστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές και ανατολικές γλώσσες και αποτέλεσαν βασικά εγχειρίδια μέχρι την Αναγέννηση. Με την ανάδειξη της οργανικής χημείας από το 19ο αιώνα, υποχώρησαν οι συνταγές του Διοσκουρίδη με βοτανολογικά στοιχεία, οι οποίες χρησιμοποιούνται όμως παραλλαγμένες στη λαϊκή πρακτική και στην ομοιοπαθητική.