Ο Γκάο Ξινγκγιάν, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, κριτικός λογοτεχνίας και ζωγράφος, γεννήθηκε το 1940 στο Γκαντζού της Αν. Κίνας. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Ινστιτούτο Ξένων Γλωσσών του Πεκίνου. Κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης στάλθηκε σε στρατόπεδο "αναμόρφωσης", όπου αναγκάστηκε να κάψει χειρόγραφά του. Το 1979 του επιτρέπεται να δημοσιεύσει, για πρώτη φορά, έργα του. Μεταξύ 1980-1987 γράφει διηγήματα, δοκίμια και θεατρικά έργα που δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά της Κίνας, καθώς και τέσσερα βιβλία. Το 1981 προκαλεί μεγάλη συζήτηση για το μοντερνισμό και το ρεαλισμό στην τέχνη και στη λογοτεχνία της Κίνας, με το βιβλίο: "Premier essai sur les techniques du roman moderne". Μεταξύ 1982 και 1986 ορισμένα πρωτοποριακά θεατρικά του έργα, επηρεασμένα από τον Μπρεχτ, τον Αρτώ και τον Μπέκετ, ανεβαίνουν στο "Θέατρο της Τέχνης του Λαού" στο Πεκίνο, προκαλώντας απήχηση στο κοινό, διεθνή προσοχή αλλά και την καταδίκη του ως "μολυσμένου διανοούμενου". Ωστόσο, το 1986, μετά την απαγόρευση του έργου "L’autre rive/ Η άλλη όχθη", τα έργα του απαγορεύονται στην Κίνα. Σαν απάντηση, φεύγει για μια δεκάμηνη πεζοπορία στην επαρχία Σετσουάν και τις πηγές του ποταμού Γιανγκ-Τσε. Το 1987 εγκαταθίσταται στο Παρίσι ως πολιτικός πρόσφυγας και δυό χρόνια αργότερα διαγράφεται από το κομμουνιστικό κόμμα, μετά την αιματοχυσία της πλατείας Τιεν Αν Μεν. Στη Γαλλία γράφει πολλά θεατρικά έργα που ανεβαίνουν σε σκηνές σε όλο τον κόσμο, ενώ παράλληλα συνεχίζει τη λογοτεχνική και ζωγραφική δραστηριότητά του. Στη Γαλλία τιμήθηκε με τον τίτλο του "Chevalier de l'Ordre des Artes et des Lettres" το 1992. Το πλούσιο έργο του τον κάνει έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του καιρού μας. Το 2000 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (ο πρώτος Κινέζος συγγραφέας που τιμάται με το βραβείο αυτό). Κυριότερα έργα του στα γαλλικά: "Mere", νουβέλα, 1986, "Dans le parc", νουβέλα, 1986, "Ma conception du theatre", δοκίμια, 1986, "Au bord de la vie", θεατρικό, 1991, "Cles pour mon theatre", δοκίμια, 1991,"La fuite", θεατρικό, 1992, "Le somnambule", θεατρικό, 1993, "Dialoguer - Interloquer: suivie d’un entretien avec B. Bretonniere", δοκίμιο και συνέντευξη, 1994, "La Montagne de l’Ame" (ελλ. "Το βουνό της ψυχής"), μυθιστόρημα, 1995, "Une canne a peche pour mon grand-pere", 1997, "L’encre et la lumiere", δοκίμια, 1998, "Quatre quatuors pour un week-end", θεατρικό, 1998, "Le livre d’un homme seul" (ελλ. "Το βιβλίο ενός άντρα μόνου"), μυθιστόρημα, 2000, "Pour une autre esthetique", δοκίμια, 2001, "La raison d'etre de la litterature", δοκίμια, 2001, "Le queteur de la mort; L'autre rive; La neige en aout", 2004, "Le temoignage de la litterature", δοκίμια, 2004, κ.ά. (Τα στοιχεία έχουν αντληθεί από την ιστοσελίδα: http://nobelprize.org)

O Γιάννης Καυκιάς γεννήθηκε στον Αετό, ορεινό χωριό του νομού Τρικάλων, το 1945. Από 1962 έζησε στα Τρίκαλα -όπου και δημοσίευσε, στις τοπικές εφημερίδες, τα πρώτα του ποιήματα και πεζά- και σε συνέχεια στην Αθήνα ως το 1968 όποτε έφυγε στο εξωτερικό. Διαμένει στο Παρίσι. Από το 1963 εργάσθηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες και, παράλληλα, έκανε κινηματογραφικές σπουδές. Την περίοδο 1968-1972 εργάσθηκε σαν φωτογράφος για Έλληνες έκδοτες και γαλλικά και δυτικογερμανικά περιοδικά και εφημερίδες. Παρακολουθούσε, ταυτόχρονα, μαθήματα κινηματογράφου και φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο 8 του Παρισιού. Σε συνέχεια ήταν ανταποκριτής παράνομου ραδιοσταθμού, αντιστασιακών εφημερίδων που έβγαιναν στο εξωτερικό, και αθηναϊκών εφημερίδων μετά το 1974. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά της Ελληνικής πρωτεύουσας.