Ρένος Αποστολίδης (1924-2004). Ο Ρένος Αποστολίδης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του δημοσιογράφου Ηρακλή Αποστολίδη, αρχισυντάκτη σε πολλές αθηναϊκές εφημερίδες, διευθυντή της Εγκυκλοπαίδειας του Πυρσού και διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1945-1959), και της Ελπινίκης το γένος Ζαμπέλη. Το 1935 τέλειωσε το δημοτικό σχολείο και το 1941 το Βαρβάκειο Γυμνάσιο, όπου στις 28 Οκτωβρίου του 1941 οργάνωσε μαθητική αποχή. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής παρέμεινε ανένταχτος. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (αποφοίτησε το 1950). Φοιτητής ακόμη κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου στρατεύτηκε με το βαθμό του οπλίτη στο κρατικό μέτωπο. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του και για έντεκα χρόνια εργάστηκε ως καθηγητής αρχαίων και νέων ελληνικών, ιστορίας και λατινικών σε ιδιωτικά αθηναϊκά γυμνάσια. Υπήρξε συνεργάτης του κρατικού γραφείου Τύπου του εξωτερικού, της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου, της Γενικής Διεύθυνσης Τύπου του Υπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως και του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας. Τιμήθηκε με το βραβείο πεζογραφίας του Υπουργείου Παιδείας το 1960 (για το έργο του "Ιστορίες από τις Νότιες Ακτές"). Στο χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με τη δημοσίευση του δοκιμίου του "Καιρός" στο περιοδικό "Γράμματα" και την έκδοση του έργου του "Τρεις σταθμοί μιας πορείας", ένα χρόνο αργότερα. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της πρωτεύουσας ως συντάκτης ("Ελευθερία", "Νίκη", "Εικόνες", "Γνώσεις", "Νεώτερον Λεξικόν Ηλίου", "Ανεξάρτητος Τύπος", κ.α.) και ως κριτικός ("Γράμματα", "Φοιτητική Φωνή", "Δελτίον του Βιβλίου", "Κύκλος", "Κοχλίας", "Νέα Εστία", "Νέοι Ρυθμοί", "Νέες Εικόνες", "Έθνος", "Εθνικός Κήρυκας", κ.α.). Από το 1951 ανέλαβε την αρχισυνταξία και την κριτική στήλη στο περιοδικό "Ο Αιώνας μας", και το 1959 ίδρυσε με τον πατέρα του το περιοδικό "Νέα Ελληνικά", από τις σελίδες του οποίου πρόβαλε την κριτική στάση του ενάντια στη λογοτεχνική γενιά του ’30. Το 1964 καταδικάστηκε σε κάθειρξη δυόμισι χρόνων -από την οποία εξέτισε τελικά τρεις μήνες- επειδή είχε εισβάλει στη Βουλή ηγούμενος μιας ομάδας ακροδεξιών. Στη δικτατορία του Παπαδόπουλου επέβαλε τη δημοσίευση σε συνέχειες της "Ανθολογίας νεοελληνικού διηγήματος" στις εφημερίδες της εποχής, η οποία όμως διακόπηκε από τη λογοκρισία με αφορμή τη δική του νουβέλα "Ο Α2". Μετά τη δικτατορία συνέχισε να ασκεί κριτική από τις σελίδες του περιοδικού "Τετράμηνα" ως το 1979. Ο Ρένος Αποστολίδης ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Βασικό χαρακτηριστικό του έργου του είναι η κυριαρχία της παρεμβολής του συγγραφέα στη ροή της αφήγησης και η έκφραση της προσωπικής του άποψης και οπτικής του μύθου με τρόπο άμεσο. Βασική πηγή της θεματολογίας του είναι η περίοδος της γερμανικής κατοχής και του ελληνικού εμφυλίου, ιστορικά γεγονότα της οποίας εντάσσει στην αφήγησή του αξιοποιώντας τα και σχολιάζοντάς τα, τόσο για να κρίνει τις αρνητικές τους επιπτώσεις όσο και για να τονίσει το υπαρξιακό αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν τους ήρωές του. Στα μεταγενέστερα έργα του στρέφεται προς τη σύγχρονή του πραγματικότητα, διατηρώντας ωστόσο την άποψή του για τον προδρομικό χαρακτήρα του Εμφυλίου στις μεταπολεμικές αλλαγές στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας. Έργα του μεταφράστηκαν στα ολλανδικά, γερμανικά, γαλλικά και άλλες ξένες γλώσσες. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ρένου Αποστολίδη βλ. Χατζηβασιλείου Βαγγέλης, "Ρένος Αποστολίδης", στο "Η μεταπολεμική πεζογραφία· από τον πόλεμο του ’40 ως τη δικτατορία του ’67", τ. β΄, σ. 224-247, Αθήνα: Σοκόλης, 1988, Χατζηφώτης Ι. Μ., "Αποστολίδης Ρένος", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 2, Αθήνα: Χάρη Πάτση, χ.χ., και χ.σ., "Αποστολίδης Ρένος", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ.1, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών, 1983. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Γιώργος Αρμένης γεννήθηκε στην Κληματιά Ιωαννίνων. Ήρθε στην Αθήνα την εποχή του '60. Το '67 μπήκε στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν απ' όπου και αποφοίτησε το '70. Ερμήνευσε πολλά κλασικά και σύγχρονα έργα στα εικοσιδύο χρόνια συνεργασίας με το Θέατρο Τέχνης. Δίδαξε για σειρά ετών αυτοσχεδιασμό και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Έγραψε για το Θέατρο τα έργα: «Πρόβα», «Μαντζουράνα στο κατώφλι-γάιδαρος στα κεραμιδιά», «Το σόι», «Λήσταρχος Νταβέλης», «Βασικά με λεν Θανάση», «Ο θείος Σάκης και το Κόμμα», «Τέσσερα πρόσωπα και ο Θεός απ' έξω». Τα μονόπρακτα: «Αύριο πάλι», «Ακάλυπτοι χώροι», «Νυχτερινό μελό», «Το σαξόφωνο». Δύο παιδικά: «Ο Τζιτζιρής» και «Ο Λάκης ο αρχηγός». Για την τηλεόραση έγραψε: «Μέσα από το πλήθος», «Ο θείος μας ο Μίμης», «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», «Το σόι μας», «Ζητώ γνωριμία», «Μικρές διαδρομές», και ένα μέρος από το «Σιγά η πατρίδα κοιμάται». Σκηνοθέτησε: «Χίμαιρα και φούμαρα» της Δ. Λιτηνάκη, «Εσωτερικές φωνές» Ε. Ντε Φίλιππο, «Νταν» του Δ. Κορδάτου, «Κορίτσι της γειτονιάς» του Ν. Χατζηαποστόλου, «κύκλωπας» του Ευριπίδη, «Πλούτος» του Αριστοφάνη, «Έρωτας και αναρχία» της Λίνας Βερτμίλερ, «Ταυτότητα» του Α. Γιαλαμά, «Εσωτερικές φωνές» του Ε. Ντε Φίλιππο στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας, «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τένεση Ουίλιαμς για το Δημοτικό Θέατρο Βόλου, «Κομμάτια και θρύψαλα» του Γ. Σκούρτη, «Νηρέας ο Βάρας» του Δ. Παπαχρήστου, «Αχ, αυτά τα φαντάσματα» του Ε. Ντε Φίλιππο, «Μαντζουράνα στο κατώφλι-γάιδαρος στα κεραμιδιά» του ιδίου για τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας και Σερρών, «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Αγρινίου και πολλά άλλα. Είναι και παραμένει ένας από τους κληρονόμους του Θεάτρου Τέχνης, που όρισε ο δάσκαλός του, Κάρολος Κουν. Τιμήθηκε με το Α' βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία του Π. Βούλγαρη «Όλα είναι δρόμος» και με το Α' βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Δράμας για την ταινία του Σάββα Καλύβα «Αμέρικα». Συμμετείχε στην ταινία του Θ. Αγγελόπουλου «Το Λιβάδι που δακρύζει» και στην ταινία «Σκόνη» του Τάσου Ψαρρά. Στην τηλεόραση έχει παίξει σε πολλές σειρές: «Το σόι μας», «Σιγά η πατρίδα κοιμάται», «Ξενοδοχείο Αμόρε», «Ο Πρίγκιπας», «Τρίτο στεφάνι» και πολλά άλλα. Το καλοκαίρι του 2001 συμμετείχε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο, στο έργο «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Γ. Ιορδανίδη. Το καλοκαίρι του 2002 σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Αχαρνής», δίνοντας μια νέα διάσταση στο κλασικό και συνάμα τόσο επίκαιρο έργο του Αριστοφάνη. Στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, το φθινόπωρο του 2003, σκηνοθέτησε τη «Μπράχενα» του Δ. Παπαχρήστου και την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη. Από το 2003, έχει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει στο έργο του Αντόν Τσέχωφ «Ο Θείος Βάνιας», στην «Πρόβα» και στο «Βασικά με λεν... Θανάση».

Ο Βασίλης Γκουρογιάννης γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Γρανίτσα Ιωαννίνων. Φοίτησε στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης. Από το 1977 εργάζεται ως δικηγόρος στην Αθήνα.

Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα. Είναι ποιητής, νεοελληνιστής και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση (καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου). Eξέδωσε δεκατρείς ποιητικές συλλογές από τις οποίες οι δέκα πρώτες περιέχονται στη συγκεντρωτική τους επανέκδοση "Ποιήματα 1948-1988" (Νεφέλη, 1990) και οι τρεις επόμενες είναι οι: "Αποθέτης" (1993), "Στοιχεία ταυτότητας" (1999) και "Γεννήτριες" (2004). Επίσης σειρά συγκεντρωτικών μελετημάτων ("H δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη" και "Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας"), φιλολογικές εκδόσεις των πεζών του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (Διηγήματα, Oι σκλάβοι στα δεσμά τους), των συνθετικών συλλογών του K. Βάρναλη ("Σκλάβοι πολιορκημένοι" και "Tο φως που καίει") και των έργων του A. Κάλβου ("Ωδαί", "H Ιωνιάς", "Oι Ψαλμοί του Δαβίδ"). Δημοσίευσε ακόμη δύο κριτικά βιβλία γύρω από το θέμα της ποιητικής και το θέμα του κλασικισμού του Κάλβου και άλλα τέσσερα για την ποίηση του Καβάφη (από τα οποία, τα σημαντικότερα είναι τα: "Καβάφης και ιστορία" και "Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική"). Αρκετά δοκίμια που αναφέρονται σε θέματα και κείμενα της παλαιότερης, της μεσοπολεμικής και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας ("Εποπτείες A΄", 1954, "Υπερβατική Συντεχνία", 1958, "Πλάγιος λόγος", 1989, "Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης", 1997, "Ευρυγώνια", 2000, "Μανόλης Αναγνωστάκης - Ποίηση και ιδεολογία", 2000). Tο 2002 κυκλοφόρησε στις εκδόσεις "Άγρα" το βιβλίο του "Σκαπτή ύλη - Από τα σολωμικά μεταλλεία". Είναι επίσης συστηματικός μεταφραστής των αρχαίων λυρικών και των Αλεξανδρινών ποιητών: "Αρχαίοι λυρικοί" ("Χορικολυρικοί", "Μελικοί", "Ελεγειακοί", "Ιαμβογράφοι"), τα "Επιγράμματα" του Καλλίμαχου και "Tα δημώδη των αρχαίων" και "Αττικά συμποτικά", 2001). Τιμήθηκε με τη διάκριση του πρώτου Κρατικού Βραβείου Κριτικής και Δοκιμίου (1987) και του Μεγάλου Βραβείου Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του (1999).

Ο Πάνος Κυπαρίσσης γεννήθηκε στην Οξυά Ιωαννίνων το 1945. Σπούδασε μαθηματικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν. Έχει εργαστεί ως ηθοποιός και σκηνοθέτης στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, ενώ δίδαξε για μια περίπου δεκαετία φιλολογία και μαθηματικά στη Μέση Εκπαίδευση. Δίδαξε επίσης στη δραματική Σχολή Βεάκη, στη σχολή "Νέο Ελληνικό Θέατρο - Γ. Αρμένη", αλλά και στη Δραματική Σχολή 'Δήλος' της Δ. Χατούπη. Έχει συνεργαστεί με την κρατική τηλεόραση, σκηνοθετώντας περισσότερα από 15 ντοκυμαντέρ και με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, σκηνοθετώντας την ταινία "Ο Βυζαντινός Καβάφης". Τα ντοκυμαντέρ του "Τζουμέρκα" και "Κατεβαίνοντας στις Ακτές", καθώς και η μικρού μήκους ταινία του "Έωθεν" έχουν συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γράφει ποίηση, δοκίμιο και μεταφράζει, ενώ έργα του έχουν αποδοθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Βουλγαρικά και Τσεχικά. Ασχολείται με τη γλυπτική και τη ζωγραφική και έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές αλλά και ομαδικές εκθέσεις.

Η Μαρία Πορτολομαίου γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1946 στην Τιθορέα Λοκρίδας. Συγγραφέας, μεταφράστρια, ηθοποιός και σκηνοθέτης, σύζυγος του Βαγγέλη Λάζου των εκδόσεων "Δωδώνη" (Αθήνα - Γιάννενα). Έργα της: "Μια ζωή Μαρία", ποίηση, "Η διάρρηξη", διηγήματα, "Μακρυγιάννη, οράματα;", σύνθεση κειμένων για το θέατρο, "Ρωμαίος, Ιουλιέτα και μετά τι;", θεατρικό, "Τα δυο αδέρφια μου... κι εγώ", λογοτεχνία για παιδιά, "Επειδή... κουράστηκαν", λογοτεχνία για παιδιά. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά θεατρικά των Ζενέ, Καμύ, Ιονέσκο, Ζιρωντίν, Σαλακρού, κ.ά., και έχει την ευθύνη της θεατρικής σειράς των εκδόσεων "Δωδώνη".

Ο Γιάννης Λυμπερόπουλος γεννήθηκε στην Κόνιτσα. Τελείωσε τη Ζωσιμαία Σχολή και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έγινε διδάκτορας του Πανεπιστημίου Παρισίων (Σορβόννη), όπου ταυτόχρονα παρακολούθησε Κοινωνιολογία και Οικονομικά. Είχε πρωταγωνιστική θέση στην Εθνική Αντίσταση (1942-44), με ανταμοιβή ταλαιπωρίες και διώξεις. Δικηγόρησε επί πενήντα σχεδόν χρόνια στην Αθήνα και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο. Πήρε σύνταξη από το Υπουργείο Πολιτισμού για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα. Η παρουσία του στην ελληνική λογοτεχνία είναι σημαντική, με ένα πλήθος πεζογραφημάτων. Κλασικές παραμένουν οι μελέτες του για την ιστορία και την οικονομική ανάπτυξη της ακριτικής περιφέρειας, καθώς και οι κοινωνιολογικές προσεγγίσεις του χώρου. Είναι μέλος επιστημονικών και πνευματικών συλλόγων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου, η οποία πρόσφατα τον ετίμησε στα Γιάννενα για το έργο του. Υπήρξε ο πρώτος εκδότης-διεθυντής του περιοδικού Κόνιτσα, που συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα.

Ο Χριστόφορος Μηλιώνης γεννήθηκε στο Περιστέρι Πωγωνίου, το 1932. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. Εξέδωσε βιβλία με διηγήματα: "Παραφωνία" (1961),''Το πουκάμισο του Κένταυρου" (1971), "Ακροκεραύνια" (1976), "Τα διηγήματα της δοκιμασίας" (1976), "Καλαμάς κι Αχέροντας" (1985),"Χειριστής ανελκυστήρος" (1993), "Το μικρό είναι όμορφο" (πεζογραφήματα, 1997), "Τα φαντάσματα του Γιορκ" (1999), και τα μυθιστορήματα "Δυτική Συνοικία" (1980), "Ο Σιλβέστρος" (1987), καθώς και βιβλία με φιλολογικά δοκίμια.

Κατάγεται από την Ήπειρο. Κύρια ασχολία του η θάλασσα κι ο τουρισμός, ενώ για λίγα χρόνια εργάστηκε στο ραδιόφωνο και τον Τύπο. Σήμερα ζει στην Πρέβεζα. Πρώτο βιβλίο του η συλλογή διηγημάτων Ο κάμπος με τα όνειρα, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1960. Ακολούθησαν άλλα εφτά βιβλία, τα περισσότερα μυθιστορήματα. Συνεργάστηκε με περιοδικά κι εφημερίδες, ενώ κείμενά του περιλαμβάνονται σε πολλές ομαδικές εκδόσεις κι ανθολογίες. Το φανταστικό, λυρικό και ονειρικό στοιχείο χαρακτηρίζουν την πεζογραφία του, και γενικά οι κριτικές για τα έργα του ήταν εξαιρετικά επαινετικές.

Ο Νίκος Χουλιαράς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1940 στα Γιάννενα. Είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ζωγράφους. Κατά το χρονικό διάστημα 1965-1970 ασχολήθηκε με τη μουσική. Έγραψε πολλά τραγούδια-που τα τραγούδησε ο ίδιος, καθώς και άλλοι γνωστοί τραγουδιστές-με μεγάλη επιτυχία. Ήταν επίσης, ο πρώτος που έκανε διασκευές σε δημοτικά τραγούδια και παρουσίασε τα ηπειρώτικα στο κοινό της Αθήνας. Από το 1962 μέχρι και σήμερα γράφει και δημοσιεύει, κατά καιρούς, σε διάφορα περιοδικά ποιήματα, πεζά, καθώς και κείμενα για τη ζωγραφική. Έχουν εκδοθεί τα παρακάτω βιβλία του: "Σαράντα σχέδια" Ώρα 1974· Νεφέλη 1985· "Ζωγραφική-κείμενα" Κέδρος 1978· (Α' βραβείο στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας για το καλύτερα σχεδιασμένο βιβλίο στον κόσμο), "Ο Λούσιας" Κέδρος 1979· "Νεφέλη" 1987· "Το Μπακακόκ" Κέδρος 1981· "Νεφέλη" 1998· "Το χιόνι που ήξερα" Κέδρος 1983· (Γ' βραβείο στη Διεθνή Έκθεση της Λειψίας για το καλύτερα σχεδιασμένο βιβλίο στον κόσμο), "Ζωή την άλλη φορά" Νεφέλη 1985· "Το άλλο μισό", Νεφέλη 1987· "Ο χρόνος είναι πάντα με το μέρος του" Νεφέλη 1989· "Μια ιστορία του μακρύ χειμώνα" Νεφέλη 1990· "Η μέσα βροχή" Νεφέλη 1991· "Νίκος Χουλιαράς-ζωγραφική 1966-1991" Εκδόσεις Εργαστήρι 1992· "Οι λεπτομέρειες του μαύρου" Νεφέλη 1993· "Οι ζωγραφιές του νυχτερινού χάρτη" Νεφέλη 1994· "Στο σπίτι του εχθρού μου" Νεφέλη 1995· "Οι κατοικήσιμοι τόποι της ζωγραφικής" Νεφέλη 1997· "Μια μέρα πριν δύο μέρες μετά" Νεφέλη 1998, "Εικόνες στο ύψος της ζωής" Νεφέλη 2000. Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα σουηδικά και τα γερμανικά, ενώ έχουν εκδοθεί στα γαλλικά από τον εκδοτικό οίκο Hatier η συλλογή διηγημάτων "Το Μπακακόκ" και τα μυθιστορήματα "Ο Λούσιας" και "Ζωή την άλλη φορά". Διηγήματά του έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση, ενώ "Ο Λούσιας" έγινε τηλεοπτική σειρά που μεταδόθηκε από την ΕΤ-1 το 1989. Το 1996 ήταν υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας με το βιβλίο του "Στο σπίτι του εχθρού μου".

O Eρατοσθένης Γ. Kαψωμένος, από τα Xανιά της Kρήτης, είναι Kαθηγητής Nέας Eλληνικής Φιλολογίας και Θεωρίας της Λογοτεχνίας στο Tμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Iωαννίνων (1983 κ.ε.) και Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής. Πτυχιούχος και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι [Αισθητική - Θεωρία της Τέχνης και του Πολιτισμού: Universite de Paris-Sorbonne (Paris I), Υφολογία - Σημειωτική της Λογοτεχνίας: Universite de Paris VII και Ecole des Hautes Etudes], έχει στρέψει την ερευνητική του προσπάθεια στους τομείς της Θεωρίας και της Ερμηνείας της Λογοτεχνίας. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές στην Ελλάδα της Δομικής Θεωρίας και της Σημειωτικής (Αφηγηματολογία - Ποιητική - Κοινωνιοσημειωτική), καθώς και της Στατιστικής Υφολογίας. Την τελευταία δεκαετία το ερευνητικό του ενδιαφέρον έχει στραφεί προς τη Θεωρία του Πολιτισμού και την ανάλυση των πολιτισμικών φαινομένων. Με πρόσκληση των αντίστοιχων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, έχει πραγματοποιήσει επισκέψεις διδασκαλίας σε πολλά πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αυστραλίας. Είναι ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας (1978 κ.ε.), αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Σημειωτικών Εταιρειών των Βαλκανικών Χωρών (1997 κ.ε.) και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Διεθνούς Σημειωτικής Εταιρείας (1980 μέχρι σήμερα). Έχει αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα στον τομέα των Διαπανεπιστημιακών Προγραμμάτων Συνεργασίας ERASMUS, LINGUA, ΣΩΚΡΑΤΗΣ/ERASMUS (1991 κ.ε.), με στόχο την ανάπτυξη των Νεοελληνικών Σπουδών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.