Ο καθηγητής κλασικής φιλολογίας George Derwent Thomson γεννήθηκε το 1903 στο Λονδίνο και πέθανε το 1987 στο Birmingham. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και στη συνέχεια δίδαξε στο King's College του ίδιου πανεπιστημίου (1927-1931 και 1934-1937) και στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Galway, στην Ιρλανδία (1931-1934), χρησιμοποιώντας ως διδακτικό μέσο τη γαελική γλώσσα. Το 1937 διαδέχθηκε τον διακεριμένο ελληνιστή E.R. Dodds στην έδρα Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Birmingham, θέση την οποία διατήρησε ως τη συνταξιοδότησή του, το 1970. Μιλώντας ο ίδιος άπταιστα νέα ελληνικά (στα οποία έγραψε απευθείας αρκετά του έργα), τα εισήγαγε στο πρόγραμμα σπουδών του Πανεπιστημίου του Birmingham, ως ισότιμο μάθημα με τα βυζαντινά και τα αρχαία ελληνικά, δημιουργώντας μια πρωτοπόρο σχολή ελληνικών σπουδών, όπου η ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία διδάσκονται στη συνέχειά τους από την ομηρική εποχή έως σήμερα. Τα πιο γνωστά του έργα του είναι: "Αισχύλος και Αθήνα", 1941, "Το προϊστορικό Αιγαίο", 1949, και "Οι πρώτοι φιλόσοφοι", 1955, καθώς και το "Η ελληνική γλώσσα, αρχαία και νέα", 1964, το οποίο έγραψε για να υποστηρίξει την ανάπτυξη των νεοελληνικών σπουδών, μαζί με τη μετάφραση του "Δωδεκαλόγου του Γύφτου" του Κωστή Παλαμά (1969). Ενεργός μαρξιστής και μέλος του βρετανικού κομμουνιστικού κόμματος, ο Τόμσον έγραψε επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του '70, τα βιβλία "Από τον Μαρξ στο Μάο Τσε Τουνγκ: μια μελέτη της επαναστατικής διαλεκτικής", 1971 (με αφορμή τη διαμάχη ΕΣΣΔ-Κίνας), "Ο καπιταλισμός και η διάδοχή του εποχή: η άνοδος και η πτώση της εμπορευματικής παραγωγής", 1973 και "Η ανθρώπινη ουσία: οι πηγές της επιστήμης και της τέχνης", 1974, που άσκησαν επίδραση στην πολιτική σκέψη της εποχής τους. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.