Το βιβλίο αυτό, είναι αφιερωμένο στο γιο μου Νίκο.
Στις 4 Αυγούστου του 1996, πέταξε σαν πουλί...
Στα 34 χρόνια του, έφυγε μέσα απ' τα χέρια μας, σαν τον αέρα..
Ημέρα Κυριακή... Ημέρα της Ανάστασης...
Είναι η κατάθεση της ψυχής μου.
Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ.
Της Μάνας της Ασπρης, της Μαύρης, της Κίτρινης...
Της Μάνας της Έξυπνης ή της Ανόητης...
Της Πολιτισμένης ή της Μάνας της Ζούγκλας...
Της Μορφωμένης ή της Αναλφάβητης...
Της Πλούσιας ή της Φτωχής...
Της Μάνας του Κόσμου, ολόκληρου.
Είναι η ΚΑΤΑΘΕΣΗ που παραδίδει, μόλις παραλάβει το Ιερό, Πολύτιμο ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ της ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ...
Ο Νίκος μας, έτρεφε μια Ολόψυχη Ευαισθησία, για τα παιδιά που μια κακή μοίρα, είχε καταδικάσει να μην ακούν... Να μην μπορούν, να μιλήσουν...
Τα λάτρευε... Λάτρευε το κουράγιο, την υπομονή, την εξυπνάδα τους...
Στα παιδιά αυτά, λοιπόν, παραχωρώ τα όποια οφέλη ήθελε προκύψουν από την εκμετάλλευση των συγγραφικών μου δικαιωμάτων του παρόντος έργου. Παραχωρώ, επίσης, στα παιδιά του «Ιδρύματος Βαρήκοων Δροσιάς» όσα οφέλη, τυχόν, προκύψουν από μια πιθανή μελοποίηση του έργου μου.
Ξέρω, πολύ καλά, ότι αυτό θα κάνει τον Νίκο μου να νιώθει ευτυχισμένος, στον Αληθινό Κόσμο, όπου Ζει σήμερα...