Μέσα στο φάσμα των ηλικιών της ζωής του ανθρώπου, η εφηβεία κατέχει θέση ευδιάκριτη και χαρακτηριστική. Είναι η ηλικία με τα έντονα χρώματα των αναπτυξιακών κρίσεων και αλλαγών, αλλά και της πρωτότυπης ατομικής και κοινωνικής παρουσίας κάθε αγοριού και κοριτσιού.
Πράγματι ο έφηβος δεν είναι παιδί, αλλ' ούτε και ώριμος. Είναι το παιδί που μεταμορφώνεται προοδευτικά σε νέο. Είναι το μεγάλο παιδί που ετοιμάζεται να εμφανισθεί με νέα σωματική και πνευματική ταυτότητα.
Εκείνοι που συναναστρέφονται εφήβους, μάλιστα δε οι γονείς, ξέρουν καλά ότι τα αναπτυξιακά προβλήματα της εφηβείας είναι πολλά και δύσκολα. Γνωρίζουν ότι η πορεία του νέου ανθρώπου προς την αυτοτέλεια είναι δρόμος μετ' εμποδίων, τροχιά μεγάλων ταχυτήτων, ζωή ασυνήθιστη, παράξενη, προβληματική.
Η ζωή αυτή και τα προβλήματα που τη συνοδεύουν έχουν τύχει μέχρι σήμερα συστηματικής επιστημονικής εξέτασης. Οι μελέτες που είδαν το φως της δημοσιότητας είναι πολλές και αξιόλογες.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μικρή συμβολή στο χώρο της Ψυχολογίας τη εφήβου. Με τα θέματά του έρχεται να ρίξει λίγο φως στους σκοτεινούς λαβύρινθους της εφηβείας. Θεωρητικά και εμπειρικά εξετάζει τα προβλήματα των εφήβων και μάλιστα των σχέσεων με τους γονείς τους. [...]