Ο Ούγκο Κλάους γεννήθηκε στην Μπριζ του Βελγίου το 1929. Σπούδασε υποκριτική στη Βασιλική Βελγική Ακαδημία Καλών Τεχνών. Το 1947 πήγε στη Γαλλία για να εργαστεί σε εργοστάσιο ζάχαρης. Στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Αντονέν Αρτώ, υπέρμαχο του σουρεαλισμού, ο οποίος τον επηρέασε με τις ιδέες του. Από το 1950 έζησε στο Παρίσι και στη Ρώμη. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, οπότε και επέστρεψε μόνιμα στο Βέλγιο, εξέδωσε από τον δικό του εκδοτικό οίκο μια σειρά από βιβλία ποίησης σε συνδυασμό με οπτικοακουστικό υλικό. Ακολούθησαν ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα. Το διασημότερο βιβλίο του και αυτό που τον έκανε γνωστό στο διεθνές κοινό, ήταν το μυθιστόρημα "Η θλίψη του Βελγίου" (1983, ελλ. εκδ. "Καστανιώτης" 2002) -ένα σκοτεινό, πολυεπίπεδο χρονικό της πατρίδας του κατά τη ναζιστική κατοχή και την περίοδο που ακολούθησε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μυθιστόρημά του "Οι φήμες" (ελλ. εκδ. "Καστανιώτης" 1999) τιμήθηκε με το Αριστείο καλύτερου ευρωπαϊκού μυθιστορήματος το 1998. Επέλεξε ο ίδιος τη στιγμή του τέλους του, με τη μέθοδο της ευθανασίας, στις 19 Μαρτίου 2008 -με νόμιμο τρόπο, σε ένα νοσοκομείο της Αμβέρσας- μην αντέχοντας τη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία του Αλτσχάιμερ, από το οποίο υπέφερε.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Paris II, D.E.S. πολιτικής κοινωνιολογίας/ μελέτη με θέμα: "Le dessin contestataire: un cas d' oppostion culturelle"). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θεωρίας λογοτεχνίας. Συνεργάστηκε για δύο χρόνια στην ελληνική έκδοση του "Le Monde Diplomatique". Το 1979, ανέλαβε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου "Θεμέλιο" και αργότερα την ευθύνη των ομώνυμων εκδόσεων. Συνεργάστηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε ένα θέαμα για τη Γεωργία Σάνδη και τον Σοπέν. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Μεταφράσεις της έχουν παιχτεί στο θέατρο και έχει συνεργαστεί στη συγγραφή σεναρίων. Διετέλεσε Γραμματέας του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2000-2004) και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης, καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Μεταφραστών (Π.Σ.Ε.Μ.). Τα "Ουτοπήματα" (2004) ήταν το έκτο βιβλίο της που εκδόθηκε, μετά το "Σχεδόν... Μελό" (2002, υπό έκδοση στα γαλλικά στις εκδόσεις "Actes Sud"), τους "Παραβάτες", "Το αόρατο που σε κοιτά", τα "Γάντια με χέρια" και το "Όταν οι δρόμοι". Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, την "Ανυπακοή" και το "Στο δρόμο μου ένας άγγελος". Έχει μεταφράσει Μαριβό, Κλοσοφσκί, Σατί, Κλάους, Σαρρώτ, Ντυράς, Μισώ, Ζοφρέ, Ροντρίγκεζ, Μπατάιγ κ.ά. Έχει λάβει μέρος, ως προσκελημένη, σε λογοτεχνικά φεστιβάλ στο εξωτερικό, στο πλαίσιο των οποίων κείμενά της μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.