O Χούλιο Κορτάσαρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1914 και πέθανε στο Παρίσι το 1984. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, εγκατέλειψε μαζί με την οικογένειά του το Βέλγιο για την Αργεντινή, όπου τελείωσε το σχολείο, σπούδασε φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγητής για πέντε χρόνια, ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με λογοτεχνικά περιοδικά. Το 1951, σε ηλικία 37 ετών, επέστρεψε στην Ευρώπη, στο Παρίσι, όπου έζησε ως το τέλος της ζωής του και έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του ("Έφυγα από την Αργεντινή, όχι τόσο επειδή υπήρχαν πράγματα που εκεί μ' ενοχλούσαν, που οπωσδήποτε υπήρχαν, αλλά γιατί η Γαλλία αντιπροσώπευε για μένα, τότε, έναν τεράστιο πόλο έλξης", θα πει σε μια συνέντευξή του στην "El Pais", το 1982). Το 1961 επισκέπτεται την Κούβα, γοητευμένος από την επανάσταση, αναζητώντας απαντήσεις στις πολιτικές του ανησυχίες. Το ταξίδι αυτό θα γίνει η αφορμή να αποκτήσει σαφή ιδεολογική συνείδηση, θα υπερασπιστεί την Κούβα του Τσε και του Κάστρο και αργότερα τη Νικαράγουα των σαντινίστας. Το 1970 επισκέπτεται τη Χιλή και παρευρίσκεται στην πανηγυρική τελετή ανάληψης της εξουσίας από τον Αλιέντε. Μαθητής του Μπόρχες, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους λατινοαμερικανούς συγγραφείς και στους σπουδαιότερους μοντερνιστές του 20ού αιώνα. Το έργο του αφομοιώνει μ' έναν τελείως φυσικό τρόπο τις ανανεωτικές τεχνικές του σύγχρονου μυθιστορήματος και συνδυάζει τη δημιουργική φαντασία με το ρεαλισμό, διαφέρει όμως, από το έργο άλλων λατινοαμερικανών συγγραφέων, γιατί απ' αυτό απουσιάζει σχεδόν παντελώς το στοιχείο του μπαρόκ και του μαγικού ρεαλισμού. Μεταξύ των πολλών και σπουδαίων έργων του ξεχωρίζουν τα: "Μυστικά όπλα" ("Las armas secretas"), 1958, "Τα βραβεία" ("Los Premios" -το πρώτο του μυθιστόρημα), 1960, "Ιστορίες των κρονόπιο και των φάμα" ("Historias de cronopios y de famas", 1962, "Το κουτσό" ("Rayuela" -που θεωρείται το αριστούργημά του), 1963, "Όλες οι φωτιές η φωτιά" ("Todos los fuegos el fuego"), 1966, "Το βιβλίο του Μανουέλ" ("Libro de Manuel" -μυθιστόρημα), 1973, "Οκτάεδρο" ("Octaedro"), 1974 (όλα τους μεταφρασμένα στα ελληνικά) και τα "Los Reyes", 1949, "Bestiario", 1951, "Final de Juego", 1956, "Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους" ("La vuelta al dia en ochenta mundos"), 1967, "62: Μοντέλο συναρμολόγησης" ("62: Modelo para armar" -που συνεχίζει την ιδέα του διάσπαρτου μυθιστορήματος, όπως και στο "Κουτσό"), 1968, "Prosa del Observatorio", 1972, "Alguien que anda por ahi", 1977, "Un tal Lucas", 1979, "Deshoras", 1982, κ.ά.

Ο Τάσος Δενέγρης (1934-2009) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης (1954-1957). Λίγο νωρίτερα είχε δημοσιεύσει τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό "Στροφή" (1952). Υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού "Πάλι", ωστόσο το πρώτο του βιβλίο, "Θάνατος στην πλατεία Κάνιγγος", εκδόθηκε το 1974. Θεωρείται ένα από τους τυπικότερους εκπροσώπους, αν και εξαιρετικά ολιγογράφος, της ποιητικής "Γενιάς του '70". Το 1975 προσκλήθηκε στην Iowa των ΗΠΑ στο International Writing Program. Συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση της Εταιρείας Συγγραφέων το 1982. Το 1983 διάβασε ποιήματα του στο Φεστιβάλ Ποίησης στο Cambridge της Αγγλίας και τον ίδιο χρόνο στο Βελιγράδι ύστερα από πρόσκληση της Ένωσης Σέρβων Συγγραφέων. Το 1985 προσκλήθηκε στο Νέο Δελχί και στο Μποπάλ της Ινδίας. Το 1990 στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και στην Murcia της Ισπανίας, το 1996 πάλι στη Murcia και το 1998 στο Medellin της Κολομβίας και στη Λίμα του Περού. Εξέδωσε τις συλλογές "Θάνατος στην πλατεία Κάνιγγος" (1974), "Το αίμα του λύκου" (1978), "Θειάφι και αποθέωση" (1982), "Ακαριαία" (συγκεντρωτική έκδοση των τριων πρώτων συλλογών, 1985), "Το πνεύμα της άμυνας" (1999), και τη συγκεντρωτική έκδοση, "Μιλάει ο αγριόχοιρος: ποιήματα 1952-2008" ("Ύψιλον", 2008)· μετέφρασε κείμενα ποίησης και πεζογραφίας των Οκτάβιο Πας, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Χούλιο Κορτάσαρ, Τζον Ντος Πάσος, Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, Μάικλ Λόνγκλεϊ, Κλοντ Εστεμπάν, κ.ά., από τα ισπανικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 74 ετών, το Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009. (φωτογραφία: Γιάννα Μπούφη, 2000)