Ο Ηλιας Ιωακείμογλου είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού πολιτικής και οικονομικής θεωρίας "Θέσεις". Έχει δημοσιεύσει σειρά μελετών και βιβλίων για την οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Επίσης, είναι επιστημονικός σύμβουλος της ΙΝΕ/ΓΣΕΕ.

Ο Γιάννης Μηλιός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο. Τον Οκτώβριο του 1982 ίδρυσε μαζί με άλλους την τριμηνιαία επιθεώρηση οικονομικής και πολιτικής θεωρίας "Θέσεις", στην οποία μέχρι σήμερα είναι διευθυντής. Είναι συγγραφέας περισσότερων από 200 άρθρων σε ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις. Πέραν της ελληνικής, τα κείμενά του έχουν κυκλοφορήσει στην αγγλική, γερμανική, γαλλική, ισπανική, ιταλική και τουρκική γλώσσα.

Ο Θεόδωρος Κ. Πελαγίδης είναι καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει διδάξει επίσης ως επισκέπτης επικ. καθηγητής στο Π.Σ.Ε. "Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων και Διοίκηση" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει ερευνητής SPES των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και P.D. Fellow στο Center for European Studies, στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στις τελευταίες του διεθνείς δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται το βιβλίο "Welfare State and Democracy in Crisis" (with L. Katseli and J. Milios, Ashgate Publ.) καθώς και άρθρα στα περιοδικά "Challenge", "The Magazine of Economic Affairs", "Industrial Relations", "Economy and Society", "Review of International Studies", "Cambridge Journal of Economics" κ.λπ.

Ο Γιάννης Καλογήρου είναι αν. καθηγητής τεχνολογικής οικονομικής & βιομηχανικής στρατηγικής του Ε.Μ.Π.

Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης (1944-2008) γεννήθηκε στην Καλαμάτα με καταγωγή από την Κίσαμο του νομού Χανίων. Σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία σε θέματα ενεργειακής και βιομηχανικής οικονομίας (1974-1981). Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Grenoble με θέμα την εκβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας. Εργάσθηκε, επίσης, ως διευθυντικό στέλεχος στην ελληνική βιομηχανία και σε μελετητικούς φορείς (ΜΕΤΕΚ). Στη συνέχεια εκλέχτηκε επίκουρος, αναπληρωτής και τακτικός καθηγητής βιομηχανικής οικονομίας στο ΕΜΠ και διετέλεσε, επί μία εικοσαετία, διευθυντής του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης του ΕΜΠ, μεταξύ 1997-2000, ενώ υπήρξε επίσης, επιστημονικός υπεύθυνος του Γραφείου Διασύνδεσης του ΕΜΠ και του Προγράμματος "Τεχνολογία και Επιχειρηματικότητα". Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής του συνεισφοράς, καθιέρωσε τη συστηματική μελέτη των επαγγελματικών προοπτικών των αποφοίτων του ΕΜΠ και των αποφοίτων μηχανικών ευρύτερα, ενώ πρόσφατα υπήρξε μέλος του προεδρείου διοργάνωσης του συνεδρίου του ΤΕΕ για την ελληνική βιομηχανία, "Προς την οικονομία της γνώσης". Ο Λ. Παπαγιαννάκης είχε αναπτύξει ένα πλούσιο ερευνητικό και μελετητικό έργο σε θέματα σχετικά με τη βιομηχανική και την περιφερειακή ανάπτυξη, την ανάλυση του ενεργειακού συστήματος, την εισαγωγή του φυσικού αερίου, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την εξοικονόμηση ενέργειας, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις ερευνητικές και τεχνολογικές συνεργασίες, την αγορά εργασίας των μηχανικών, τη διασύνδεση της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα κ.α. Δημοσίευσε -μόνος ή σε συνεργασία- περί τις 200 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Από τα βιβλία του τα σημαντικότερα ήταν για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους (1880-1910), την ελληνική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το ελληνικό μάνατζμεντ, την ανάπτυξη της Θράκης. Πλην της καθαρά επιστημονικής του συνεισφοράς, συμμετείχε ενεργά στο δημόσιο διάλογο. Στο πλαίσιο αυτό συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες ("Αυγή", "Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή", κ.α.), καθώς και με περιοδικά ("Πολίτης", "Σύγχρονα Θέματα", "Οικονομικός Ταχυδρόμος", κ.α.). Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή του στον διάλογο που έχει ανοίξει για την εξέλιξη και την προοπτική του ελληνικού πανεπιστημίου -συνιδρυτής της Πρωτοβουλίας Πανεπιστημιακών για την Αναβάθμιση του Δημοσίου Πανεπιστημίου και του Παρατηρητηρίου Έρευνας και Διαλόγου του ελληνικού Πανεπιστημίου, αλλά επίσης ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Προβληματισμού "Η Αριστερά Σήμερα" ("ΑΡ.ΣΗ"), το 2006 προετοίμασε και διατύπωσε μια εναλλακτική πρόταση για την οργάνωση και τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας στην Ελλάδα, που συζητήθηκε ευρύτατα και συνέβαλε στο δημόσιο διάλογο. Από μαθητής ασχολήθηκε με το αριστερό κίνημα και υπήρξε μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Το 1964 εξελέγη μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Το 1969, αν και έλαβε υποτροφία από τη Γαλλική Κυβέρνηση με συστατική επιστολή του διακεκριμένου διεθνώς καθηγητή Ζέρβα, το δικτατορικό καθεστώς αρνήθηκε να του δώσει διαβατήριο. Μετά τη μεταπολίτευση δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. της ΕΑΡ και του ΣΥΝ. Το 1982 εκδόθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας η πρωτότυπη εργασία του: "Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι (1882-1910): γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις", επανέκδοση: 1990. Το 1995 μαζί με τους Γιάννη Σκουλά, Τίτο Πατρίκιο και Χριστόφορο Σακελλαρόπουλο, εξέδωσε στις εκδόσεις "Θεμέλιο" το βιβλίο "Τραίνα και ορίζοντες: φωτογραφικές συλλογές". 'Ηταν παντρεμένος με τη φαρμακοποιό Φωτούλα Τόγια και πατέρας δύο παιδιών της Κατερίνας και του Γιώργου. "Έφυγε" πρόωρα στην Αθήνα, τα ξημερώματα της Τρίτης 16 Δεκεμβρίου 2008, ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο.

Διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Παρίσι.

Η Έλενα Σεφερτζή είναι κοινωνιολόγος (Πανεπιστήμιο Rene Descartes, Σορβόννη) και διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Παρίσι. Διετέλεσε ειδικός επιστήμονας στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ (1985-1989) και επίκουρος καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο Κρήτης (1990-1998). Σήμερα είναι ερευνήτρια στην Ερευνητική Μονάδα Αστικής και Περιφερειακής Καινοτομίας (URENIO) του ΑΠΘ. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν σε θέματα πολιτικών/στρατηγικών καινοτομίας, περιφερειακής ανάπτυξης και μεταφοράς τεχνολογίας, και έχει συμμετάσχει και διαχειριστεί πολλά ερευνητικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας.

Ο Δημήτρης Στρατούλης γεννήθηκε το 1958 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Είναι πτυχιούχος του Νομικού τμήματος και του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Νομικής Αθήνας και διδάκτορας εργασιακών σχέσεων στο Γενικό τμήμα Δικαίου του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται στην Υποδιεύθυνση Εργατικών Θεμάτων (Εργατική Νομοθεσία) του ΟΤΕ. Διετέλεσε εκπρόσωπος των εργαζομένων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Αντιπροσωπευτικής Συνέλευσης Κοινωνικού Ελέγχου του ΟΤΕ, καθώς επίσης μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, Γραμματέας Κοινωνικής Πολιτικής της. Διετέλεσε μέλος της ΚΝΕ και της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Από το 1991 είναι στον Συνασπισμό της Αριστεράς, όπου εκλέγεται σταθερά μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του. Είναι μέλος της πολιτικής γραμματείας του Συνασπισμού , υπεύθυνος για την εργατική πολιτική του. Συγγραφέας μαζί με άλλους του βιβλίου "Ανεργία και απασχόληση στην Ελλάδα" (Σύγχρονη Εποχή, 1991), καθώς και πλήθους επιστημονικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά για τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων, της απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης.

Ο Micκ Dunford είναι καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Sussex και πρώην εκδότης του περιοδικού "Regional Studies" (1997 - 2002). Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων ενώ έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα και κεφάλαια σε βιβλία για την άνιση ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Ο Γεράσιμος Ζορμπάς είναι τ. στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, νομικός σύμβουλος της Επιτρόπου Άννας Διαμαντοπούλου και επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου Λουβέν.

Ο Ανδρέας Μοσχονάς είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνιολογίας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, και κάτοχος Ευρωπαϊκής Έδρας Jean Monet στην Πολιτική Κοινωνιολογία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Είναι επίσης Διευθυντής του διατμηματικού Εργαστηρίου της Σχολής για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και υπεύθυνος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αριστείας Jean Monet του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ειδικεύεται στο γνωστικό αντικείμενο της Πολιτικής Κοινωνιολογίας με έμφαση στις ταξικές αναλύσεις και στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται σειρά άρθρων και τα εξής βιβλία: "Παραδοσιακά Μικροαστικά Στρώματα. Η Περίπτωση της Ελλάδας" (Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών, 1986), "Ταξική Πάλη στην Ελλάδα και ΕΟΚ, τ. α΄: Ένταξη και Κοινωνικά Συμφέροντα" (Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών, 1990), "The Impact of European Integration: Political, Sociological, and Economic Changes" (συν-επιμελητής, Praeger, 1996), "Education and Training in the European Union" (Ashgate, 1998), "Τάξεις και Στρώματα στις Σύγχρονες Κοινωνίες" (Οδυσσέας, 1998) και "Ευρωπαϊκή Ένωση: Επίκαιροι Προβληματισμοί" (επιμ., Εξάντας, 2000).

Ο Δημήτρης Μπελαντής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1981 και σπούδασε νομικά στο Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών μεταξύ του 1981 και του 1986. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή υπό την εποπτεία του Αριστόβουλου Μάνεση με θέμα "Αντιτρομοκρατική νομοθεσία και αρχή του κράτους δικαίου", σχετική με τα προβλήματα συνταγματικότητας των αντιτρομοκρατικών νόμων. Η διατριβή αυτή έχει ήδη εκδοθεί από τις εκδόσεις "Δίκαιο και οικονομία" το 1997. Από το έτος 1988 ασκεί μαχόμενη δικηγορία στην Αθήνα. Ενεργοποιείται συνδικαλιστικά στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και έχει διατελέσει μέλος της διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κατά την περίοδο 1998-1999. Έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων και μελετών αλλά και σε εφημερίδες και έντυπα της ευρύτερης αριστεράς ("Εποχή", "Πριν" κ.ά.). Μεταξύ αυτών: -"Η μαχόμενη δημοκρατία" σε περ. "Θέσεις" τ.53-54 -"Η στροφή των διανοούμενων για την διακριτική γοητεία του "εκσυγχρονισμού" στους αριστερούς διανοούμενους", σε περ. "Θέσεις" τ. 59/1997 -"Γύρω από την εξέλιξη του καπιταλιστικού μηχανισμού ασφαλείας", σε περ. "Ουτοπία" τ. 18/1995 -"Συστηματική βία και πολιτική αντιβία στον όψιμο καπιταλισμό" σε περ. "Ουτοπία" τ. 39/2000 -"Συνέπειες από την θέση του "ένοπλου ανθρωπισμού", σε περ. "Δικαιώματα του ανθρώπου" τ. 6/2000 -"Η τρομοκρατία ως πολιτικό έγκλημα" σε "Νομικό Βήμα" 2003, σελ. 965 επ., -από κοινού με την Ευαγγελία Γεωργίτση "Δικαιώματα των υποδίκων κρατουμένων ως μελών τρομοκρατικών οργανώσεων" σε περ. "Εφαρμογές Δημοσίου Δικαίου" 1/2003 σελ. 45 επ., -"Πενταμελή Εφετεία ή Δικαστήρια Ενόρκων; Ζητήματα σχετικά με την συνταγματική δωσιδικία των αδικημάτων σχετικά με την τρομοκρατική δραστηριότητα" σε περ. "Το Σύνταγμα", 2000 κ.ά. Επίσης έχει παράσχει γνωμοδότηση στην δίκη της 17ης Νοέμβρη γύρω από την σχέση των εννοιών της πολιτικής τρομοκρατίας και του πολιτικού εγκλήματος.

Ο Δημήτρης Χριστόπουλος (Αθήνα, 1969) διδάσκει από το 2000 στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής το 2012. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εγγράφονται στην ευρύτερη θεματική της θεωρίας του κράτους, του δικαίου και των δικαιωμάτων σε εφαρμοσμένη, συγκριτική και ιστορική προοπτική με έμφαση σε ζητήματα μειονοτήτων, μεταναστών και ιδιότητας του πολίτη. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ). Την περίοδο 2003-11 υπήρξε πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, της οποίας είναι σήμερα αντιπρόεδρος, όπως και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (FIDH). Από το 1998 διευθύνει, μαζί με τον Κ. Τσιτσελίκη, τη Σειρά Μελετών του ΚΕΜΟ (στις εκδόσεις Κριτική ως το 2009 και έκτοτε στις εκδόσεις Βιβλιόραμα).

O Νίκος Κοτζιάς σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες, Πολιτική και Φιλοσοφία, Δίκαιο και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Εργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στα Πανεπιστήμια Μαρβούργου, Οξφόρδης και Χάρβαρντ. Σήμερα είναι καθηγητής Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Υπήρξε μέλος πολλών διεθνών ομάδων μελέτης σύγχρονων θεμάτων με παγκόσμια αναγνώριση. Ειδικεύεται σε ζητήματα πολιτικής και πολιτικών συστημάτων, καθώς και των κοινωνιών και της εξωτερικής πολιτικής της Βραζιλίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Ρωσίας. Στέλεχος της Αριστεράς με αντιχουντική δράση, καταδικάστηκε δις κατά τη διάρκεια της χούντας. Υπήρξε συνεκδότης των περιοδικών "Επιστημονική Σκέψη" και "Διαλεκτική". Εκδότης, με δικούς του αναλυτικούς προλόγους, βιβλίων στις σειρές επιστημονικών έργων με διεθνή αναγνώριση "Λόγος" (Εκδόσεις Λιβάνη) και "Αναστοχασμός" (Εκδόσεις Καστανιώτη). Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται έργα του νομπελίστα Π. Κρούγκμαν, του επίσης νομπελίστα Α. Σεν και διεθνώς αναγνωρισμένων συγγραφέων, όπως οι Γ. Χάμπερμας, Ν. Τσόμσκι, Μπ. Μπάρμπερ. Συνολικά είναι εκδότης και επιμελητής 65 βιβλίων. Έχει συγγράψει ο ίδιος 24 επιστημονικά έργα και μια συλλογή ποιημάτων, 300 επιστημονικά κείμενα και πάνω από 4.000 πολιτικά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Αρθρογραφεί έχοντας εβδομαδιαία στήλη στις εφημερίδες "Αξία" και "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", καθώς και στο περιοδικό "Επίκαιρα". Υπηρέτησε στο Υπουργείο Εξωτερικών ως διπλωμάτης-εμπειρογνώμονας μέχρι το 2008, από όπου αφυπηρέτησε με το βαθμό του πρεσβευτή. Στο Υπουργείο Εξωτερικών διεύθυνε σειρά ομάδων έρευνας και σχεδιασμού. Διετέλεσε μέλος του πρώτου Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές διαπραγματεύσεις υπερασπιζόμενος και προωθώντας με επιτυχία τα συμφέροντα και τις θέσεις της Ελλάδας.

Ο Δημήτρης Δημούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, στο Παρίσι (D.E.A. δημοσίου δικαίου) και στο Saarbrucken (διδακτορική διατριβή). Επιστημονικός συνεργάτης και εντεταλμένος διδασκαλίας στο Νομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Saarland. Δίδαξε ευρωπαϊκό δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Metz. Καθηγητής συνταγματικού και δημόσιου διεθνούς δικαίου στο Πανεπιστήμιο Bandeirante του Sao Paulo. Έχει δημοσιεύσει τις μονογραφίες: Έθνη-τάξεις-πολιτική. Η διαλεκτική του πολέμου, Κριτική, Αθήνα 1995 (σε συνεργ. με τη Χριστίνα Γιαννούλη), Die Begnadigung in vergleichender Perspektive. Rechtsphilosophische, verfassungs und strafrechtliche Probleme, Dunker und Humblot, Berlin 1996. Δημοσίευσε μελέτες συνταγματικού δικαίου, εγκληματολογίας και θεωρίας του κράτους και του δικαίου, ιδίως στα πορτογαλικά, αγγλικά, ελληνικά και γερμανικά. Μέλος του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων. Γραμματέας σύνταξης του περιοδικού "Θέσεις".

Ο Γιάννης Μηλιός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο. Τον Οκτώβριο του 1982 ίδρυσε μαζί με άλλους την τριμηνιαία επιθεώρηση οικονομικής και πολιτικής θεωρίας "Θέσεις", στην οποία μέχρι σήμερα είναι διευθυντής. Είναι συγγραφέας περισσότερων από 200 άρθρων σε ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις. Πέραν της ελληνικής, τα κείμενά του έχουν κυκλοφορήσει στην αγγλική, γερμανική, γαλλική, ισπανική, ιταλική και τουρκική γλώσσα.