«Άλλοι καλύπτουν δημοσιογραφικά τα εγκαίνια· επίσημοι καλεσμένοι, φωτογραφίσεις, κορδέλες. Εγώ καταφθάνω στη γιορτή όταν υπάρχουν αποφάγια στο πάτωμα».

Με αυτά τα λόγια ο συγγραφέας μάς ξεναγεί στο τέλος του δημοκρατικού πειράματος των social media. Το βιβλίο αναλύει την πληθώρα των τρόπων (όπως είναι η αλγοριθμική χειραγώγηση, οι σταυροφορίες ενάντια στην «παραπληροφόρηση», η απόλυτη έλλειψη λογοδοσίας για τις πλατφόρμες, οι κρυφές συμφωνίες με κράτη και εταιρείες, ο παρακολουθηματικός χαρακτήρας της διαδικτυακής συζήτησης, σε σχέση με την τηλεόραση) με τους οποίους εξασφαλίζεται ότι η υπόσχεση της ισότιμης πρόσβασης στη δημόσια σφαίρα, που είναι κεντρική υπόσχεση της τεχνολογικής εποχής, θα παραμένει κενό γράμμα. Αυτό μάλιστα δεν αφορά μόνο την πολιτική ενημέρωση, αλλά όλη την επικοινωνία, από την επαγγελματική ζωή μέχρι τη διασκέδαση και τον πολιτισμό.

Η αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου δίνεται από τον συνδυασμό τριών διαπιστώσεων: α) Οι χρήστες είναι εθισμένοι στο σκρολάρισμα, β) περιηγούνται στο διαδίκτυο μέσω των social media, δηλαδή δεν επισκέπτονται ιστοσελίδες, και γ) η διαδικασία προώθησης, απόκρυψης ή διαγραφής των δημοσιεύσεων από τις πλατφόρμες είναι απολύτως αδιαφανής. Ο συνδυασμός αυτών των τριών στοιχείων συνθέτει ένα μείγμα εκρηκτικό και εξηγεί πώς γίνεται να θριαμβεύει ο συστημικός λόγος παρότι όλοι διαθέτουμε κινητό τηλέφωνο και σύνδεση στο διαδίκτυο.