Μαρακές

Στα κρυφά φιλιούνται τα αρσενικά,
άντρες όμορφοι της γης του Θεού
πόλη κόκκινη, άγρια και ριγούσα
στα σουκ με τις δαιδαλώδεις γωνιές.
Πωλητές σχεδόν των πάντων, μουσικοί,
γητευτές φιδιών, ακροβάτες,
παραμυθάδες και οι
χιμπατζήδες τους με τα μακριά χέρια.

Περιπλάνηση, έρωτας και σώματα αντιφρονούντα. Το Ανάμεσα σε τόσους δρόμους. Συγκεντρωμένα ποιήματα 2009-2019 του Χιλιανού Πάμπλο Χοφρέ είναι ένα ποιητικό ταξίδι που εξερευνά τα όρια της γλώσσας, της πατρίδας και του σώματος. Ο Χοφρέ αντιλαμβάνεται την ποιητική πράξη ως μια διαρκή υπέρβαση ιδιοτήτων κοινωνικά καταξιωμένων και δεδομένων, εν ολίγοις, αφαιρεί τσιμέντο από τις σταθερές κατασκευές
και προσθέτει χρώμα στις παρεκκλίσεις.
Το Ανάμεσα σε τόσους δρόμους του Πάμπλο Χοφρέ είναι μια σύνθεση από πέντε ποιητικά πρότζεκτ, τα οποία αποτυπώνουν την περιπλάνηση του ποιητή σε πληθώρα εσωτερικών κι εξωτερικών τοπίων, υπαρξιακών, γλωσσικών, εξωτικών, αμφίσημων. Οι δρόμοι είναι λέξεις, είναι κορμιά που μυρίζουν «σεξ και φρεσκοκουρεμένο γρασίδι». Με μια φασμπιντερική ατμόσφαιρα να διαπνέει το έργο, και αποκορύφωμα το τελικό ποίημα
των 19 ενοτήτων-σταθμών με τίτλο Βερολίνο-Μανίλα, ολοκληρώνοντας κανείς την ανάγνωση, συνειδητοποιεί ότι διάβηκε κι ο ίδιος τους δρόμους που είδε ο ποιητής, μαζεύοντας τα απομεινάρια ενός περιοδεύοντα θιάσου και συγκρατώντας τα δάκρυα. Γιατί για τον Χοφρέ, δρόμος αυτό θα πει.
Ιφιγένεια Ντούμη

ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ

Να είσαι παρών (τα κύματα και ο ρυθμός τους).
Να αισθάνεσαι μέσα στην ίδια την ουσία.
Να ξέρεις ότι υπάρχουν κι άλλοι και να επικοινωνείς
μαζί τους
μέσα από το σύμπαν. Να φαντάζεσαι τον εαυτό σου
μικρό,
να τον συγκρίνεις με τον ωκεανό, με τα κτίρια,
που αψηφούν, γελοία, το πανάρχαιο κύμα.
Να βρίσκεσαι είναι να πάλλεσαι, να αγαπάς,
να ποθείς μέχρι δακρύων·
να μυρίζεις τον άλλο και να του δαγκώνεις γλυκά
την πλάτη.
Είναι να συγκινείσαι ξεσπώντας σε μικρά αναφιλητά·
να φρενάρεις μπροστά στην άβυσσο.
*
ΚΑΖΑΜΠΛΑΝΚΑ

Όμορφη μέσα σ’ εκείνον τον πανζουρλισμό από αμάξια
ξύπνια από νωρίς, με κουστούμι και γραβάτα.
Λουλουδιασμένη σαν την πιο άγρια άνοιξη,
δίχως κανένα σχέδιο, στη σπάταλη σκλαβιά της.
Δυτικοποιημένη σ’ ένα δευτερόλεπτο,
η μεντίνα σου ανθίσταται περικυκλωμένη από τράπεζες
και πιο πέρα οι ρεματιές όπου
θα πεθάνουν οι ανώνυμοι.
*
ΜΑΡΑΚΕΣ

Στα κρυφά φιλιούνται τα αρσενικά,
άντρες όμορφοι της γης του Θεού
πόλη κόκκινη, άγρια και ριγούσα
στα σουκ με τις δαιδαλώδεις γωνιές.
Πωλητές σχεδόν των πάντων, μουσικοί,
γητευτές φιδιών, ακροβάτες,
παραμυθάδες και οι
χιμπατζήδες τους με τα μακριά χέρια.