… Η ολονύχτια πολύωρη πτήση μου όπου να  ’ναι πλησιάζει στο τέρμα της. Το γεγονός μαρτυρούν οι σαφείς, συνήθεις  και ενδεδειγμένες κινήσεις του προσωπικού, ο μαλακός θόρυβος των κινητήρων του μεγάλου αεροσκάφους και η γη που όσο περνάει  η ώρα ολοένα και πλησιάζει  κοντύτερα στα μάτια μου. Σε λίγο, πέρα μακρυά φάνηκαν στο ανίκανο ακόμα  φως οι άσπροι μιναρέδες να τρυπάνε τον ουρανό και κάπως ένοιωσα περίεργα, σαν να ερχόμουν σε ένα μέρος φιλικό, γνωστό, φιλόξενο. Σαν να είχα ξαναέρθει εδώ κάποτε. Όχι πρόσφατα, αλλά κάποιες δεκαετίες  πριν όταν ξεκινούσα τις πρώτες μου εξορμήσεις στις χώρες του Ισλάμ, τότε που δεν είχαν έρθει ακόμα στο προσκήνιο οι μη πιθανολογούμενες, οι δραματικές και αμείλικτες μέρες του αμερικάνικου Σεπτέμβρη  του 2001, ούτε μερικές  άλλες, αργότερα, που σε μεγάλο βαθμό βρίσκονταν στο ίδιο μήκος κύματος και αφορούσαν την αραβική άνοιξη και που κατάντησαν στο τέλος αραβική φουρτούνα με θύματα και πέραν της εν λόγω πολύπαθης γεωγραφικής περιοχής, και φυσικά ούτε το απεγνωσμένο κύμα των ταλαίπωρων προσφύγων και εκείνο το ηθελημένο και δρομολογημένο ταξίδι των παράνομων και νόμιμων μεταναστών που προσπαθούν εναγωνίως να πλησιάσουν τα ευρωπαϊκά χώματα, έχοντας ως προγεφύρωμα τα ελληνικά νησιά του ανατολικού, κυρίως, Αιγαίου. Πλησιάζοντας τώρα, κατεβαίνοντας,  ανασυντάσσομαι, γνωρίζω που θα πάω, που θα εστιάσω κατά κύριο λόγο το τωρινό μου ενδιαφέρον, τι θα επισκεφτώ και φυσικά  τι θα αποκομίσω απ’ εκεί φεύγοντας, αργότερα. Καμία σχέση με τότε που όλα ήταν ρευστά, στην άλλη άκρη της γης, βέβαια, που υπήρχε ενσωματωμένο το στοιχείο της νεανικής αβεβαιότητας. Όμως ακόμα κι έτσι, εδώ  υπάρχει κάποια διαφορά που δεν μπορώ να την ερμηνεύσω πλήρως στον εαυτό μου. Υπάρχει μια γλυκειά ατμόσφαιρα, είμαι σίγουρος,  που με περιμένει όπως τότε όταν ξεκινούσα μια άλλη περιπέτεια στις μουσουλμανικές χώρες με σκοπό την επίσκεψη βιβλιοθηκών, μουσείων, μεντρεσέδων και τζαμιών, την αχόρταγη περιπλάνησή μου στις γνωστές πανάρχαιες, σκεπασμένες  παραδοσιακές  αγορές, τα σουκ, με τη δική τους φιλοσοφία, την συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων στοιχείων, εικόνων, φωτογραφιών, απόψεων  και νοοτροπιών χαρακτήρων, τουτέστιν όλου του απαραίτητου υλικού που θα μου χρησίμευε αργότερα  για να μπορέσω να προχωρήσω  ικανοποιητικά στη συγγραφή του βιβλίου μου, την ‘Ιστορία της Ισλαμικής Ιατρικής’ που κυκλοφόρησε από τις Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις, το 2011. Ήταν η απαρχή  μιας μακράς ακολουθίας και περιπλάνησης σε μεγάλο αριθμό μουσουλμανικών χωρών, τόπων περίεργων στους μη γνωρίζοντες, αλλά τόσο απαραίτητων, ειδικά στις μέρες που σήμερα βιώνουμε, για ευνόητους βεβαίως λόγους…