Σχεδόν ανέκαθεν οι διεθνείς σχέσεις ήταν έντονα συνδεδεμένες με την έννοια της σύγκρουσης και ιδιαίτερα της ένοπλης πολεμικής αντιπαράθεσης. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, το συγκρουσιακό πλαίσιο των φυλετικών ομάδων και αργότερα των γεωπολιτικών οντοτήτων, γινόταν για την εξασφάλιση της γης που θα τους έδινε τροφή και νερό, ωστόσο από την στιγμή που ξεκίνησε η περίοδος της έντονης βιομηχανοποίησης, το όλο σκηνικό μεταβλήθηκε ριζικά, θέτοντας την απόκτηση του ελέγχου και της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων, στην κορυφή της λίστας των αιτιών για τις οποίες το ανθρώπινο είδος αγωνίζεται αναμεταξύ του για την κυριαρχία.
Το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε το Ιράκ, ύστερα από τον οκταετή πόλεμο με την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν (Πόλεμος Περσικού Κόλπου 1980 - 1988), εξώθησε την σκληροπυρηνική του ηγεσία στο να επιτεθεί και να καταλάβει το Κράτος του Κουβέιτ, σε μια προσπάθεια αφενός μεν αυτόματης διαγραφής του τεράστιου δανείου που αυτή όφειλε στο εν λόγω αραβικό εμιράτο (Κουβέιτ), αφετέρου δε στην αφαίμαξη των πλούσιων ενεργειακών του κοιτασμάτων, για την περαιτέρω αποπληρωμή των υπέρογκων χρεών που είχε αφήσει πίσω της η προαναφερθείσα στρατιωτική αναμέτρηση με την Τεχεράνη. Η ανεκδιήγητη και συνάμα παράνομη αυτή κίνηση της Δημοκρατίας του Ιράκ, της οποίας την εποχή εκείνη ηγείτο ο Saddam Hussein, προκάλεσε κατακλυσμιαίες πολιτικοστρατιωτικές εξελίξεις, μιας και η πτώση των ενεργειακών αποθεμάτων του αραβικού αυτού κρατιδίου στα χέρια ενός και μόνο ολιγάρχη, θα μπορούσε να συμπαρασύρει σε ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών του πετρελαίου, απειλώντας έτσι την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία μόλις είχε αρχίσει να αποκτά δυναμική.
Η τεταμένη κατάσταση στην Μέση Ανατολή, που άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο εξάπλωσης του πολέμου στην Σαουδική Αραβία, παραδοσιακό σύμμαχο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στην περιοχή, κινητοποίησε την Ουάσιγκτον, η οποία ηγήθηκε της διπλωματικής προσπάθειας για την δημιουργία μιας πολυεθνικής Στρατιωτικής Δύναμης, με απώτερο σκοπό την επαναφορά του status quo στην προτέρα κατάσταση. Η θωράκιση της αραβικής χερσονήσου με την Επιχείρηση Ασπίδα της Ερήμου (Operation Desert Shield) την επομένη της ολοκληρωτικής κατάκτησης του Κράτους του Κουβέιτ από την πολεμική μηχανή του Saddam Hussein, άνοιξε τον δρόμο ώστε ο συγκροτηθείς Διεθνής Στρατιωτικός Συνασπισμός να αλλάξει την στρατηγική του προσέγγιση έναντι της Βαγδάτης στα τέλη του 1990, εφαρμόζοντας με την έλευση της νέας χρονιάς (1991) την Επιχείρηση Καταιγίδα της Ερήμου (Operation Desert Storm), που με την σειρά της οδήγησε στην εκδίωξη των ιρακινών εισβολέων και την πλήρη απελευθέρωση της κουβετιανής επικράτειας.
Στο παρόν έργο, {Πόλεμος Περσικού Κόλπου 1991 / «Η Καταιγίδα της Ερήμου χτυπά την Βαγδάτη»}, γίνεται μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις πολιτικοστρατιωτικές πτυχές της ιδιόμορφης αυτής πολεμικής αναμέτρησης, περιγράφοντας το πως ένας από τους μεγαλύτερους στρατούς του κόσμου, κυριολεκτικά σκόρπισε μέσα σε μόλις έξι εβδομάδες πολεμικών επιχειρήσεων.

Χαράλαμπος Ευθ. Ταλάντης
Σεπτέμβριος 2025