Ο θόρυβος για τη «woke ατζέντα» δεν είναι παρά ένα πρόσχημα για την υπεράσπιση των αντιδραστικών απόψεων που αρνούνται τον συστημικό χαρακτήρα των αδικιών και των ανισοτήτων. Υποδεικνύεται ένας υποτιθέμενος εσωτερικός εχθρός, σύμμαχος και συνένοχος των αντιπάλων του «δυτικού πολιτισμού», τα θεμέλια του οποίου επιδιώκει, δήθεν, να υποσκάψει.
Ο θόρυβος για τη «woke ατζέντα» επιχειρεί να συκοφαντήσει όλα τα κινήματα αμφισβήτησης που προέρχονται από μειονότητες οι οποίες χαρακτηρίζονται υποτιμητικά ως «υπερευαίσθητες».
Όλοι όσοι επιτίθενται στο «woke», κυρίως η πολιτική εξουσία και η πανεπιστημιακή Δεξιά, αποσκοπούν στην καταπολέμηση της κριτικής σκέψης. Στρέφονται εναντίον όλων εκείνων που αμφισβητούν την κυρίαρχη κατάσταση των πραγμάτων, που αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη και για τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων. Οι πολέμιοι του «woke» δεν διστάζουν να οικειοποιούνται τις θεματικές και το λεξιλόγιο των αντιπάλων τους (μιλούν κι αυτοί για αδικίες και διακρίσεις) προκειμένου να αδειάσουν αυτές τις έννοιες από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο. Το βιβλίο του Αλαίν Πολικάρ προσπαθεί να αντικρούσει αυτόν τον σφετερισμό.