Η ανά χείρας συλλογή κειμένων, γραμμένων κατά τη διάρκεια της ταραγμένης περιόδου 2011- 2015, παρουσιάζει όψεις της εποχής εκείνης. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρα υπαρξιακός. Η συγγραφέας μάς προσφέρει μία από τις πολυτιμότερες οπτικές που μπορούν να μας δοθούν, αυτήν του προσώπου που προσπαθεί να κατανοήσει, να αντιδράσει, να παρακινήσει. Πάνω από όλα, τα κείμενα αυτά είναι αντανακλάσεις των γεγονότων στη ζωή του προσώπου που ονομάζεται Κατερίνα Στυψανέλλη, είναι κορυφαία στο αντικείμενό της γιατρός, κοινωνικά ευαίσθητη και με πάθος για την τέχνη. Το Εκ βαθέων δεν μας μιλάει απλώς για τη σημασία των συγκεντρώσεων, μας την παρουσιάζει κινηματογραφικά, μέσω της Έβδομης σφραγίδας. Σχολιάζει την κρίση στην Αργεντινή ενώ μας υποβάλλει το τραγούδι «Don’t cry for me, Argentina». Αναφέρεται σε μια συγκέντρωση στο Σύνταγμα με τη βοήθεια του Παλαμά, του Ελύτη, του Μαγιακόφσκι. Μας μιλάει για τις παρορμήσεις μέσω της Τέχνης. Όταν, όμως, χρειάζεται, όπως όταν κάνει λόγο για τη σύγχρονη γυναίκα, η γραφή γίνεται κοφτερή, ηχηρή, επιβλητική. Στο Εκ βαθέων η Κατερίνα Στυψανέλλη δεν μας παρουσιάζει απλώς όψεις της περιόδου 2011-2015, αλλά το πώς ήταν να ζεις, να αγωνιάς, να αγωνίζεσαι ως άνθρωπος κοινωνικά ευαίσθητος και γεμάτος τέχνη σε μια περίοδο κρίσης. Είναι μια συλλογή κειμένων που θέτει ένα παράδειγμα για το μέλλον.