Η τελευταία πράξη στο δράμα του ξεριζωμού του ελληνισμού από την Καππαδοκία και του χωρισμού του Έλμερ από τη Σεβαστή εκτυλίσσεται πια μακριά από την Καππαδοκία, στην Ελλάδα που υποδέχεται το κύμα των προσφύγων μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, στις προσφυγικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης και στη Νέα Υόρκη. Εκεί οι ήρωες προσπαθούν να ξεχάσουν τη φρίκη και συνεχίζουν τις ζωές τους κληρονομώντας στους απογόνους όνειρα δύσκολα, μα όχι απραγματοποίητα.
Παράλληλα παρακολουθούμε και την περιπλάνηση του Ομέρ, ενός μουσουλμάνου της Δυτικής Μακεδονίας, που κάνει το αντίστροφο ταξίδι με τις ίδιες τραγικές συνθήκες και καταλήγει στην Καππαδοκία.
Το τελευταίο μέρος της επικής τριλογίας για την ανταλλαγή των πληθυσμών, τις αλησμόνητες πατρίδες, τους ανθρώπους που συνθλίφθηκαν στα γρανάζια της Ιστορίας, εκείνους που πίστεψαν σε ιδεώδη, για όσους έδωσαν αγώνες για την προσωπική τους ευτυχία.

Πρώτη μου φορά αντιλαμβάνομαι την τύχη σου να είσαι από εδώ αλλά και να είσαι και από εκεί, από απέναντι! Πρώτη φορά πιστεύω πως η πατρίδα σας, αυτά ακριβώς τα χώματα που πατάμε τώρα, έγινε γέφυρα και σας πέρασε απέναντι. Μπορεί οι άνθρωποι να βασανίστηκαν και να πόνεσαν πολύ. Μπορεί να χάθηκαν χιλιάδες, εκατομμύρια ίσως ψυχές, μπορεί να πλημμύρισε ο τόπος από τα δάκρυα και τον πόνο, όμως…