O Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005) είναι εξέχουσα μορφή των νεοελληνικών γραμμάτων. Ποιητής, κριτικός, ανθολόγος, αλλά και συντάκτης κειμένων ιδεολογικής και πολιτισμικής παρέμβασης, σφράγισε με το έργο και την παρουσία του το μεταπολεμικό και μεταπολιτευτικό πνευματικό πεδίο. Εκατό χρόνια μετά τη γέννησή του και είκοσι μετά τον θάνατό του, φαίνεται χρήσιμος πια ένας αναπροσδιορισμός της κριτικής πρόσληψής του, όχι, βέβαια, υπό την έννοια της ριζικής ανατροπής των κριτικών δεδομένων, αλλά υπό το πρίσμα του εμπλουτισμού της κριτικογραφίας και των φιλολογικών προσεγγίσεων του έργου του. Σε αυτό, κυρίως, στοχεύει ο ανά χείρας τόμος, η συγκρότηση του οποίου σχεδιάστηκε ως εξής: Kάθε βιβλίο του Μανόλη Αναγνωστάκη οριοθέτησε μία θεματική περιοχή και σε αυτήν εντάχτηκαν τα σχετικά κριτικά κείμενα που επελέγησαν, με κριτήριο παράθεσης τη χρονολογία της πρώτης δημοσίευσής τους. Ανθολογήθηκαν επίσης κείμενα που αφορούν τον κριτικό ρόλο του Αναγνωστάκη, τα οποία αποτέλεσαν μία ξεχωριστή ενότητα, με το σκεπτικό ότι η κριτική του δραστηριότητα συμπληρώνει και ενίοτε φωτίζει και την ποιητική του παρουσία, ενώ μία ευρεία ενότητα του τόμου απαρτίστηκε από συνολικότερες αποτιμήσεις αλλά και προσεγγίσεις ειδικής στόχευσης της ποίησης του δημιουργού, ώστε να παρουσιαστούν με επάρκεια βασικές όψεις της ποίησης αλλά και της ποιητικής του.

Ο Αναγνωστάκης διαβάστηκε και εξακολουθεί να διαβάζεται. Κινητοποίησε και κινητοποιεί το ενδιαφέρον των κριτικών και των φιλολόγων, ενώ επηρέασε με τον ποιητικό του τρόπο και με τις εκδιπλώσεις της κριτικής σκέψης του αρκετούς ποιητές και κριτικούς, συνομηλίκους του και νεότερους. Κατά τούτο, είναι αδιαμφισβήτητο πως το ίχνος του έργου του χαράχτηκε βαθιά στο νεοελληνικό λογοτεχνικό πεδίο και είναι βέβαιο πως η εμβάθυνση στο συγκεκριμένο έργο καθώς και η περαιτέρω διερεύνηση των πολλαπλών πτυχών του θα απασχολήσουν και στο μέλλον τη φιλολογική έρευνα και κριτική.